www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
    

    

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
Εισαγωγή


Η συμπλήρωση εκατό χρόνων από το θάνατο του Καρόλου Δαρβίνου έφερε στο προσκήνιο και έκανε επίκεντρο συζητήσεως, θεωρήσεως και έρευνας τη θεωρία του. Οι επιστήμονες αποδύθηκαν σε μια προσπάθεια επανεκτιμήσεως, αναλύσεως και επανατοποθετήσεώς τους μπροστά στη θεωρία της εξελίξεως με βάση τα δεδομένα, που έχουν μέχρι σήμερα στα χέρια τους. Συνέδρια, συζητήσεις, σεμινάρια, διαλέξεις οργανώθηκαν και περισπούδαστα άρθρα και μελέτες είδαν το φως της δημοσιότητας.
Ταυτόχρονα ο υλισμός κι η αθεΐα άρπαξαν την ευκαιρία να κτυπήσουν και πάλι την Αγιογραφική διδασκαλία περί δημιουργίας και να θριαμβολογήσουν με το γνωστό προπαγανδιστικό τους τρόπο.
Όλα αυτά είναι φυσικά, αφού το πρόβλημα της καταγωγής της ζωής δεν έχει ως σήμερα βρει τη λύση του. Ο άνθρωπος προβληματίστηκε έντονα και επίμονα ευθύς εξαρχής πάνω στο ερώτημα: «Τι είναι η ζωή; από πού και πώς προήλθε;» Παρά τους αιώνες που πέρασαν, το πρόβλημα συνεχίζει να απασχολεί τη σημερινή επιστήμη με την ίδια ένταση, που απασχολούσε την αρχαία φιλοσοφία. Στο πέρασμα των αιώνων το πολύπλοκο, μυστηριώδες και άλυτο αυτό πρόβλημα παρουσιάστηκε με πολλές μορφές. Οι ερευνητές πρότειναν διάφορες θεωρίες και υποθέσεις.
Μιά απ’ αυτές, η σωστότερα μια από τις σπουδαιότερες θεωρίες που διατυπώθηκαν, ήταν κι η θεωρία του Άγγλου Καρόλου Δαρβίνου περί καταγωγής και εξελίξεως των ειδών. Όμοιες υποθέσεις και προτάσεις διατυπώθηκαν και πριν• ωστόσο ο τρόπος, με τον οποίο ο Δαρβίνος επρόβαλε τις θέσεις του, δημιουργούσε αληθινό σάλο στον επιστημονικό κόσμο. Ο συγκλονισμός, που δημιούργησε ο Δαρβίνος με τη θεωρία του, ήταν όμοιος με την επανάσταση, που έφερε ο Πολωνός κληρικός Κοπέρνικος με την εισαγωγή της θεωρίας του ηλιοκεντρικού συστήματος (παρόλο που το σύστημα αυτό το είχε εισηγηθεί αιώνες πριν ο Έλληνας φιλόσοφος Αρίσταρχος ο Σάμιος).
Ο Δαρβίνος ήταν πράγματι ένα δυνατό πνεύμα. Η δε θεωρία του ήταν μεγαλοφυής στη σύλληψη και σύνθεσή της και εντυπωσιακή στην παρουσίασή της, διότι στηριζόταν σε πλήθος παρατηρήσεων και παραδειγμάτων. Ήταν λοιπόν πολύ φυσικό να ταράξει τα ως τότε λιμνάζοντα νερά γύρω από το πρόβλημα της προελεύσεως της ζωής. Η θεωρία του όμως υπέστη από τότε ποικίλη κριτική, θετική και αρνητική. Εξάλλου οι οπαδοί του αναθεώρησαν ορισμένες θέσεις της η προχώρησαν πολύ πιο πέρα από το Δαρβίνο. Προχώρησαν μάλιστα τόσο, ώστε σήμερα να γίνεται λόγος για μια θεωρία της εξελίξεως, που συνεχώς εξελίσσεται!... Έφτασε δε σε τέτοιο σημείο εξελίξεως, ώστε αν ήταν δυνατό ν’ αναστηθεί ο Δαρβίνος, ίσως να μην αναγνώριζε τη θεωρία του!
Δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός. Γιατί ο Δαρβίνος δεν είχε στη διάθεσή του τα βιοχημικά, οικοφυσιολογικά και γενετικά δεδομένα, που θα του επέτρεπαν να εισχωρήσει στους μηχανισμούς ομοιοστασίας, προσαρμογής και εξελίξεως των οργανισμών. Πέρα από το γεγονός ότι ήταν έντονα επηρεασμένος από τις απόψεις του Μάλθους και του Λαμάρκ, ο ίδιος ήταν ένας ικανότατος φυσιοδίφης, ο οποίος εμελέτησε και προσπάθησε να εξηγήση τη δυναμική των οργανισμών επί τόπου. δεν εγνώριζε τη σημασία και τον τρόπο λειτουργίας των φορέων της κληρονομικότητας (γονιδίων). Ούτε το ρόλο των χρωματοσωμάτων και της διπλής έλικας του DΝΑ, που γνωρίζουμε σήμερα.
Οι σύγχρονοι υγιώς σκεπτόμενοι επιστήμονες —Βιολόγοι, Παλαιοντολόγοι, Ζωολόγοι, Φυσιοδίφες, Γενετιστές— οι οποίοι εργάζονται με πνεύμα ευθύνης, στέκονται επιφυλακτικοί μπροστά σ’ όσους αποφαίνονται δογματικά περί της θεωρίας του Δαρβίνου. Διαμαρτύρονται επίσης και για όσα λέγονται σε βάρος της Βιβλικής διηγήσεως περί δημιουργίας του κόσμου. Γιατί η επιστήμη δεν μπορεί να βεβαιώσει απόλυτα την όποια θέση, που μιλάει δογματικά και αποφαντικά για την πρώτη αρχή των όντων. Απ’ εναντίας οι μεγάλοι επιστήμονες, που έχουν αγαθή πρόθεση και ειλικρινή διάθεση, μένουν κατάπληκτοι, διαπιστώνοντας πως το τόσο μεγάλο και βαθύ μυστήριο της ζωής διατυπώνεται στην Αγία Γραφή με τόσο απέριττη απλότητα, λιτότητα, σαφήνεια και καθαρότητα.
Για τον άνθρωπο που πιστεύει στον Τριαδικό Θεό, τα ερωτήματα γύρω από το πρόβλημα της καταγωγής της ζωής έχουν την απάντησή τους στο πρώτο και στο δεύτερο κεφάλαιο της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης. Όσοι όμως δε δέχονται την Αγία Γραφή, καταφεύγουν σε άλλες θεωρίες και στηρίζονται κυρίως στη θεωρία του Δαρβίνου.
Στις σελίδες που ακολουθούν: α) Θα πούμε λίγα λόγια για παρόμοιες θεωρίες, που διατυπώθηκαν πριν από τον Κ. Δαρβίνο, β) Θα δούμε ποιος ήταν ο Δαρβίνος και πώς κατέληξε στη θεωρία του. γ) Θα εκθέσουμε τη θεωρία του και θα την κρίνουμε κάτω από το φως των σημερινών επιστημονικών δεδομένων. δ) Θα σημειώσουμε ποια είναι η θέση της σύγχρονης επιστήμης αναφορικά με τη θεωρία του Δαρβίνου. ε) Θα επισημάνουμε αυτούς, που επιχείρησαν η επιχειρούν να εκμεταλλευθούν τα όσα είπε η έγραψε ο Δαρβίνος, στ) Θα ιστορήσουμε το πώς είδαν το φαινόμενο της ζωής όσοι ασχολήθηκαν μ’ αυτό και πώς το είδε ο Δαρβίνος στα τέλη της ζωής του. Το τελευταίο κεφάλαιο είναι ο επίλογος και το συμπέρασμα της σύντομης αυτής μελέτης.
Ζούμε σε μια εποχή πολύ κρίσιμη• εποχή μετασχηματισμού. Η παλιά εκδοχή ότι η εξέλιξη θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας στην κοινωνιολογία —εκδοχή που οδήγησε στα οικτρά και τραγικά λάθη του νιτσεϊσμού, φασισμού, ναζισμού, καπιταλισμού, μαρξισμού— έχει από πολλού απορριφθεί. Αλίμονο αν θεωρήσουμε και πάλι την «εξελικτική θέση» σαν υποκατάστατο του πάνσοφου και παντοδύναμου Δημιουργού Θεού. Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο άνθρωπος —αυτό που χρειαζόταν πάντα— είναι το λυτρωτικό και σωτήριο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Από το κήρυγμα αυτό δε λείπει και η θέση για τη δημιουργία του κόσμου. Παρόλο που η Αγία Γραφή δεν είναι επιστημονικό βιβλίο και δεν κάνει επιστήμη, εν τούτοις η διδασκαλία της και στο ζήτημα αυτό δεν έρχεται με κανένα τρόπο σε αντίθεση με τα πραγματικά δεδομένα της επιστήμης. Ούτε όμως και η εξελικτική θεωρία και φιλοσοφία, που επιμένουν να αρνούνται τη χριστιανική διδασκαλία, έχουν ικανές και στερεές βάσεις πειραματικές η ορθολογικές για την επίμονη και περίεργη άρνηση του Δημιουργού Θεού. Ο πιστός Χριστιανός λοιπόν δεν έχει να φοβηθεί τίποτε διακηρύσσοντας ότι «Αυτός (ο Θεός) είπε και έγενήθησαν, Αυτός (ο Θεός) ενετείλατο και εκτίσθησαν» (Ψαλμ. λβ’ (λγ’) 9) όλα τα δημιουργήματα. Ο πιστός δεν έχει να φοβηθεί τίποτε διακηρύσσοντας ότι ο Θεός «εποίησε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς» (Πράξ. δ’ 24) και ότι Αυτός, ο Θεός, «εποίησε τα πάντα καλά λίαν» (Γεν. α’ 31).
Ν. Π. Βασιλειάδης
 



Χριστός ο πνευματικός ήλιος

Περισσότερα >>

Ο Χριστός σφυγμομετρά του κόσμου τους παλμούς

Περισσότερα >>