www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
    

    

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
Κοινωνικές πληγές...

  "...Εν ταίς εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί. Έσονται γάρ οί άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι.....  ( Β΄Τιμοθ.γ΄1-5)
Προφητεύοντας μέ τά παρά πάνω λόγια ό Απόστολος Παύλος γιά τήν εποχή μας, σέ επιστολή του πού στέλνει, στόν μαθητή του Τιμόθεο, γραμμένη εδώ καί 2000 χρόνια, δίνει τό ακριβές στίγμα τών ανθρώπων πού θά κυριαρχούν στίς  " έσχατες μέρες τής γής..."
Η εποχή αυτή, προφανώς έχει έλθει, οί έσχατες προφητευμένες ημέρες πιθανότατα είναι οί δικές μας  (καί  ασφαλώς κάποιες μετέπειτα ), μιά καί ποτέ άλλοτε μέσα στήν μακρόχρονη πορεία τής ανθρωπότητος, δέν έφθασε ό πολιτισμένος άνθρωπος στό έσχατο σημείο αθλιότητος, πού είναι ή βλασφημία τού Θεού καί τών Αγίων του!
Γι΄ αυτήν τήν φοβερή αμαρτία, θά παραθέσουμε εδώ κάποια συνταρακτικά περιστατικά, από αυτά πού δυστυχώς δέν φθάνουν σέ περιοδικά καί εφημερίδες, πού αγωνιούν κατά τά άλλα, " γιά τήν προκοπή τού λαού..."
   
ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ  ΒΛΑΣΦΗΜΩΝ...
Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος,  ηγούμενος τότε, γιά 50 περίπου χρόνια στό ιστορικό μοναστήρι Λογγοβάρδας στήν Πάρο, στό βιβλίο του  " Πόλεμος κατά τής βλασφημίας" σημειώνει κάποια συνταρακτικά περιστατικά τά οποία νομίζουμε ότι αξίζουν γιά μία ευρύτερη δημοσιότητα.
Γράφει σχετικά.
Κατά τό έτος 1924, είς τήν αρχή τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθήμενος είς τό κελλίον μου καί μελετών, άκουσα γοερές κραυγές. Σκύβοντας από τό παράθυρό μου, είδα σ τό προαύλιο τής Μονής  ένα νέο φορτωμένο επάνω σ΄ ένα γαϊδουράκι. Τόν βάσταζαν δύο άνθρωποι, οί οποίοι αφού τόν κατέβασαν από τό υποζύγιο, κρατώντας τον από τά χέρια τόν οδήγησαν πρός τόν ιερόν ναόν τής Μονής. Κατέβηκα κι΄ εγώ στήν εκκλησία, γιά νά πληροφορηθώ τί συμβαίνει.

Είδα τό παιδί αυτό, πεσμένο στήν πόρτα τού ναού, εντελώς παραμορφωμένο στό πρόσωπο. Όλο του τό σώμα, χέρια πόδια, στόμα, μύτη, είχαν στρεβλωθεί, σέ μία αλλόκοτη, τερατώδη, καί δαιμονική έκφραση. Είδα ότι ήταν καί τυφλός...
Αυτοί πού τόν συνόδευαν μπήκαν μέσα καί προσκύνησαν τίς εικόνες. Ήταν, όπως έμαθα, ό πατέρας του καί ένας εξάδελφός του.

Ξαφνικά βλέπω αυ τόν τόν νεαρό, νά σέρνεται σάν φίδι μέσα στήν Εκκλησία, καί αφού έφθασε στήν μέση γονατιστός, στάθηκε μπροστά στίς άγιες εικόνες καί άρχισε νά βλαστημάει τόν Χριστό...
Τόν πλησίασα αγανακτισμένος γιά τήν ασέβειά του καί χαστουκίζοντάς τον δυνατά, τού είπα,
" Ασεβέστατε! Καί μέσα στήν εκκλησία τολμάς νά βλαστημάς τόν Θεό;"
Μαζεύτηκε, καί  είπε, " Κύριε ελέησον! "
Ρώτησα τόν πατέρα του πώς τό έπαθε, καί μού είπε, ότι ό Γιώργος από μικρό παιδί βλαστημούσε...
" Χθές τό πρωϊ, μού είπε, τού φύγανε τά πρόβατα καί μπήκαν σέ ένα χωράφι σπαρμένο. Πήγε νά τά μαζέψει βλαστημώντας τουλάχιστον 10-15 φορές τήν Παναγία. Ενώ πλησίαζε στό χωράφι βλασφημώντας συνέχεια, έπεσε κάτω, τυφλώθηκε, καί μεταμορφώθηκε ή όψι του σε αυτή τήν τερατώδη κατάσταση. Τόν φέραμε στή Μονή, νά τού κάνετε αγιασμό, παρακλήσεις, καί ότι άλλο χρειάζεται..."

Τού κάναμε πράγματι όλα αυτά, τού διαβάσαμε καί εξορκισμούς, αλλά αυτό ό βέβηλος δέν σταμάτησε νά βλαστημάει. Μετά από λίγες μέρες μέ φώναξε ό υπηρέτης τής Μονής πού βοηθούσε τόν νεαρό καί τόν τάϊζε καί μού είπε,
- Ελα νά ιδής τόν πάσχοντα. Τού κόπηκε ή γλώσσα καί δέν μπορεί ούτε νερό νά πιεί...
" Πήγα, καί έφριξα μέ ότι είδα. Ή γλώσσα του, αυτή πού συνεχώς βλαστημούσε, ήταν κομμένη καί ξεριζωμένη, σφηνωμένη εντελώς στόν λάρυγγα.
 Τήν άλλη μέρα, διηγείται ό π. Φιλόθεος Ζερβάκος, έφυγα γιά νά πάω στήν Νάξο. Όταν γύρισα, ρώτησα σχετικά τούς πατέρες καί μού είπαν.
"Πέθανε εδώ καί δυό μέρες. Ό πατέρας του είχε πάει στό χωριό γιά νά φέρει  καθαρά ρούχα γιά τήν ταφή, καί ο υπηρέτης είχε πάει σπίτι του. Τήν νύκτα τού θανάτου του, ακούγαμε στό μοναστήρι χορούς, φασαρίες, καί τραγούδια...
      

ΕΙΣΑΙ '' ΔΙΚΟΣ  ΜΑΣ ''  ΤΩΡΑ...
Ξυπνήσαμε όλοι, νομίζοντας ότι τραγουδούσαν καί χόρευαν οί υπηρέτες τής Μονής. Ό πατήρ Σάββας μάλιστα, πήρε τό ραβδί του γιά νά πάει  νά τούς διώξει. Ανοίγοντας τό παράθυρό, τρείς ή ώρα τήν νύκτα, άκουσε φωνές στό σκοτάδι πού έλεγαν δυνατά,
" Γιώργο! Γιώργο! Έλα δώ, πού πάς νά φύγεις! Είσαι δικός μας τώρα..."
Αφού παύσανε αυτοί, ακούστηκαν άλλες φωνές απέναντι από τό μέρος τών τραγουδιών...
" Βρέ, ελάτε εδώ, μή φοβάστε, τόν πήραμε εμείς τόν Γιώργο! "
Ο πατήρ Σάββας έντρομος τότε, από τίς φωνές τών δαιμόνων, πού τραβούσαν  μαζί τους τήν ψυχή τού βλασφήμου, άρχισε νά προσεύχεται στόν Χριστό καί στήν Παναγία ζητώντας βοήθεια. Πράγματι σταμάτησαν οί φωνές καί οί δαίμονες έγιναν άφαντοι. Όταν μετά από λίγο κατέβηκε καί πήγε στό δωμάτιο τού παιδιού, τό βρήκε πεθαμένο καί ριγμένο μέ δύναμι, έξω από τό σπίτι...
Φόβος καί τρόμος μάς κατέλαβε όλους, γράφει ό πατήρ Φιλόθεος.

Καί συνεχίζει...
" Τί φαντάζεσθε εσείς οί βλάσφημοι; Επειδή βλέπετε ότι ό Θεός αργεί νά σάς παιδεύσει, νομίζετε ότι θά αποφύγετε καί τήν τιμωρία;
Εάν νομίζετε ότι ό Θεός δέν σάς βλέπει, δέν σάς ακούει, καί γι΄αυτό δέν σάς τιμωρεί τήν ώρα πού τόν βλαστημάτε, πλανάσθε ταλαίπωροι.
Εάν τήν ευσπλαχνία καί μακροθυμία τού Θεού πού από αγάπη σάς κάνει γιά νά μή κολασθείτε αιώνια, τήν θεωρείτε αδυναμία, τότε αληθινά αλλοίμονό σας...
 


ΕΠΕΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΑΝ ΚΟΥΜΠΙΑ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ...
 
Συνεχίζει ό π. Φιλόθεος.
" Γύρω στά 1921 μετέβαινα ατμοπλοϊκώς στόν Βόλο, πρός επίσκεψη πνευματικών μου αδελφών. Μεταξύ τών επιβατών ήταν καί δυό ομογενείς από τήν Αμερική πού γύριζαν στήν πατρίδα τους. Ο νεώτερος ήταν Κεφαλλονίτης καί ό μεγαλύτερος καταγόταν από κάποιο χωριό τού Πηλίου.
Τό βράδυ, στό σαλόνι τού πλοίου πιάσαμε συζήτηση μαζί μέ άλλους επιβάτες καί τούς μίλησα ανάμεσα στά άλλα καί γιά τήν μεγάλη αμαρτία τής βλασφημίας τού Χριστού, τής Παναγίας, καί τών Αγίων. Οί περισσότεροι άκουγαν μέ ευλάβεια καί  ενδιαφέρον αυτά πού τούς έλεγα. Δυό-τρείς όμως από τούς ακροατές δυσανασχέτησαν καί άρχισαν νά λένε, ότι όσα τούς λέω είναι γιά νά τούς φοβίσω γιά νά μή βλαστημάνε, καί καλά βέβαια κάνω  πού τά λέω αυτά, αλλά είμαι υπερβολικός καί δέν λέω αλήθεια.
Τότε σηκώθηκε όρθιος ό νεαρός Κεφαλλονίτης καί μέ θάρρος τούς είπε.
" Θά σάς διηγηθώ ένα περιστατικό πού τό είδα μέ τά μάτια μου, καί άν θέλετε πιστέψτε το. Εδώ καί τρείς μήνες πού ήμουν στήν Αμερική, παραμονή τού Αγίου Βασιλείου, βρισκόμουν μέ άλλους ομογενείς καί παίζαμε χαρτιά γιά τό καλό τού χρόνου πού λέμε, σ΄ ένα ελληνικό καφενείο.
Ένας συμπατριώτης μου καί πολύ γνωστός μου, κι΄αυτός από τήν Κεφαλονιά, επειδή συνεχώς έχανε στά χαρτιά, άρχισε νά βλαστημάει τόν Θεό, τήν Παναγία, τά καντήλια, τόν Χριστό, τούς Αγίους, κλπ. Δέν είχε αφήσει τίποτα όρθιο...
Στίς παρατηρήσεις πού τού κάναμε, καί εγώ καί άλλοι συμπαίκτες του, αυτός βλαστημούσε περισσότερο. Τελευταία, αφού έχασε όλα τά λεφτά του, σηκώθηκε από τό τραπέζι καί άρχισε νά βλαστημάει τόν Άγιο Γεράσιμο. Τρείς ώρες βλαστημούσε τά θεία, στό τέλος βλαστημούσε καί τόν Άγιο Γεράσιμο καί μάλιστα μούντζωνε καί τόν ουρανό, σάν νά τόν έβλεπε, μέ χυδαίες εκφράσεις...
Τήν στιγμή όμως κατά τήν οποία ύψωσε πάλι τά χέρια του μουντζώνοντας πρός τά πάνω, τά χέρια του παρέλυσαν πέφτοντας άψυχα κάτω, καί τά μάτια του σάν κάποιος νά τά έβγαλε τινάχτηκαν καί κύλησαν πάνω στό τραπέζι πού χαρτοπαίζαμε!!!
Φόβος καί τρόμος μάς κατέλαβε μέσα στό καφενείο...
Ό βλάσφημος κλαίγοντας καί θρηνώντας γιά τό ελεεινό πιά κατάντημά του, άρχισε νά παρακαλεί τόν Χριστό, τήν Παναγία, καί τόν Άγιο Γεράσιμο, νά τόν συγχωρήσουν καί νά τού δώσουν τό φώς του.
Δυστυχώς, συμπλήρωσε ό νεαρός Κεφαλλονίτης, μέχρι τήν ημέρα πού έφυγα από τήν Αμερική, γύριζε τυφλός καί κουλός, ζητιανεύοντας από τούς άλλους ομογενείς γιά νά ζήσει...
 
   
ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
Τόν Δεκέμβριο τού 1924, λίγο πρίν τά Χριστούγεννα, ήλθε στό μοναστήρι μας μία γυναίκα από τήν Νάουσα τής Πάρου γιά εξομολόγηση, καί ανάμεσα στά άλλα μού είπε, γράφει ό π. Φιλόθεος.
" Πρέπει νά σάς κάνω γνωστό, σάν Πνευματικός μου Πατέρας πού είστε, μία μεγάλη συμφορά πού έχει συμβεί στό σπίτι μου. Ό άνδρας μου ήταν πολύ βλάσφημος. Βλασφημούσε εμένα, τά παιδιά, τά ζώα μας, μέ τήν πιό μικρή αφορμή, καί κανέναν δέν άκουγε. Εδώ καί 15 μέρες κατεβαίνοντας τήν νύκτα ό άνδρας μου κάτω στόν στάβλο γιά νά δώση τροφή στά ζώα προσπάθησε νά ξεχωρίσει δυό μοσχάρια πού μάλωναν. Αυτός, αντί νά κτυπήσει ή νά τραβήξει καί νά δέσει αλλού τό ένα μοσχάρι, άρχισε μέ δυνατές φωνές νά βλαστημάει Χριστούς καί Παναγίες...
Τήν στιγμή ακριβώς πού βλαστημούσε, ένα βόδι τού στάβλου, τό πιό ήσυχο από άλλες φορές, ενώ έτρωγε, αφήνει τήν τροφή του καί σάν νά ήταν λογικό όρμησε εναντίον του τόν κτύπησε μέ τά κέρατά του, καί αφού τόν έριξε ανάσκελα, γονάτισε επάνω του κτυπώντας τον στό κεφάλι. Προσπαθούσε μέ τά κέρατα νά τόν τρυπήσει στό στόμα ή νά τού βγάλει τά μάτια...
Τρέξαμε κάτω στίς πρώτες φωνές του, " βοήθεια, μ΄ εσκότωσε!" , μαζί μέ τά παιδιά μου, φωνάξαμε καί γείτονες, καί όλοι μαζί 7-8 άνδρες δυνατοί δέν μπορούσαμε νά τραβήξουμε τό βόδι από πάνω του. Μέ τά πολλά, καί αφού τό πιάσαμε από τά τέσσερα πόδια τραβώντας το, βάλαμε τόν άνδρα μου σέ μιά κουβέρτα καί πήγαμε νά τόν βγάλουμε από τόν στάβλο. Τό βόδι, όρμησε πάλι πάνω στό σώμα μέ τήν κουβέρτα, όχι στούς άλλους, σάν να είχε λογική τιμωρίας γιά τόν βλάσφημο, καί τόν κυνήγησε ώς τά πρώτα σκαλοπάτια τού ανωγείου, μή μπορώντας νά ανέβει επάνω. Στεκόταν μάλιστα στήν βάση τής σκάλας, κοιτάζοντας πρός τόν άνδρα μου αγριεμένο, κουνώντας τό κεφάλι του καί ξεφυσώντας...
Μετά 3 μήνες, διηγείται ό π. Φιλόθεος, στό τέλος τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ήλθε πάλι η γυναίκα αυτή στό μοναστήρι γιά νά εξομολογηθεί. Φορούσε μαύρα καί μού είπε ότι ό άνδρας της είχε πεθάνει αφού είχε βασανιστεί πολύ από τούς πόνους μιά καί τό βόδι τού είχε σπάσει τήν σπονδυλική στήλη. Τόν είχαν στηρίξει μάλιστα μέ μαξιλάρια καί τόν τάϊζαν μέ τό κουταλάκι.
Είχε πληρώσει δυστυχώς, τά επίχειρα τής βλασφημίας του...
( Αποσπάσματα από τό βιβλίο  " Πόλεμος κατά τής βλασφημίας" ( εκδόσεις ' Ορθόδοξος Κυψέλη", Θεσ/κη), τού αείμνηστου αγίου γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, πρώην ηγούμενου τής Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας στήν Πάρο. )
 

ΜΕΤΑΝΙΩΣΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ
                ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ...
 ΗΜΟΥΝ  Διευθυντής, τής μεγαλύτερης κλινικής για εκτρώσεις στον Δυτικό Κόσμο και σέ δύο ( 2 ) μόνο χρόνια, είχαν γίνει υπό τήν διεύθυνσή μου 60.000 εκτρώσεις!…
ΚΑΤΗΓΟΡΩ …όλους τους απατεώνες συνεργάτες στη Βιομηχανία των εκτρώσεων για μια επίμονη συνωμοσία σιωπής!…
Κατηγορώ τον Εθνικό Σύνδεσμο Δράσεως για το Δικαίωμα τής
Εκτρώσεως στον Οικογενειακό Προγραμματισμό, γι΄αυτήν τήν συνωμοσία σιωπής, με σκοπό να κρατούν τις γυναίκες σε άγνοια σχετικά με την πραγματική φύση της κάθε εκτρώσεως.
ΠΡΟΚΑΛΩ  όλους αυτούς, τούς οπαδούς τών εκτρώσεων, να δείξουν αυτή τήν ταινία video με θέμα μία ζωντανή έκτρωση γιά πρώτη φορά στον κόσμο.
Νά τήν δείξουν σε όλες τις γυναίκες εκείνες, πρίν δώσουν τήν συγκατάθεσή τους για να κάνουν έκτρωση! ».
ΝΟΜΙΖΩ  ότι γνωρίζω μερικά πράγματα για την έκτρωση.
Ήμουν ένας από τους ιδρυτές του Naral  τό 1969, πού σήμερα είναι γνωστός σαν Εθνικός Σύνδεσμος Δράσεως για Δικαίωμα στην Έκτρωση, και γιά περίοδο δύο χρόνων ήμουν διευθυντής τής μεγαλύτερης Κλινικής εκτρώσεων στον δυτικό κόσμο.
Μετά την εμφάνιση όμως της Επιστήμης της Εμβρυολογίας όλες οι μελέτες, χωρίς εξαίρεση, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το αγέννητο μωρό, το έμβρυο, είναι ένα ανθρώπινο πλάσμα, αναπόσπαστο από εμάς, και ένα μέλος της κοινωνίας μας.
 Η καταστροφή και ο βίαιος θάνατος ενός ζωντανού ανθρώπινου πλάσματος, δεν είναι λύση σ΄αυτό το κοινωνικό πρόβλημα. Πιστεύω ότι η καταφυγή σ΄αυτό το είδος της βίας είναι απόδειξη της έσχατης επιστημονικής και ηθικής καταπτώσεως.
Αρνούμαι να πιστεύσω ότι οι Αμερικανοί, πού έβαλαν άνθρωπο πάνω στην Σελήνη, δεν μπορούν να εύρουν μία καλύτερη λύση από την καταφυγή στην βία.
ΕΥΧΟΜΑΙ  όλοι να αφιερωθούμε σε μια ακούραστη προσπάθεια για μια λύση πού να συνδυάζει την αγάπη, την ευσπλαχνία, και τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής. Για χάρη της ανθρωπότητος, σας παρακαλώ, άς σταματήσουμε πιά να σκοτώνουμε….
( Δηλώσεις τού διάσημου Αμερικανού Γυναικολόγου Dr Nathanson παρουσιάζοντας επίσημα τήν κασέτα - βόμβα μέ τίτλο, " ή Συνωμοσία τής σιωπής..."



Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ          
                         ΥΠΕΡΗΧΩΝ !
  Όταν ήμουν φοιτητής της Ιατρικής, το 1949, δεν είχαμε καμμιά Επιστήμη γνωστή σάν Εμβρυολογία.
 Μας έλεγαν τότε, ότι τό αγέννητο παιδί, τό έμβρυο, ήταν κάτιτι στην μήτρα, αλλά ήταν πράγματι θέμα πίστεως στό κατά πόσο ήταν ανθρώπινο όν, και εάν αυτό το ανθρώπινο όν είχε κάποια ιδιαίτερα προσωπικά χαρακτηριστικά.
Αλλά η όλη εικόνα άλλαξε από την δεκαετία του ’70.
Την εποχή αυτή η Επιστήμη της Εμβρυολογίας αναπτύχθηκε αλματωδώς με την εμφάνιση νέων σημαντικών τεχνολογικών μέσων, όπως οι υπέρηχοι, η ηλεκτρονική εξέταση της εμβρυακής καρδιάς, η εμβρυοσκόπηση, η ραδιο-ανοσοβιολογία, και αρκετά άλλα καταπληκτικά τεχνολογικά μέσα, πού σήμερα αποτελούν τον κορμό της Επιστήμης της Εμβρυολογίας.
Η ζωντανή εικόνα του εμβρύου διά μέσου των υπερήχων είναι διαθέσιμη σάν κλινικό εργαλείο από το 1976. Τά τεχνολογικά μέσα και οι συσκευές πού χρησιμοποιούμε σήμερα καθημερινά, μάς έπεισαν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το αγέννητο παιδί είναι σαφώς ένα άλλο ανθρώπινο όν, ένα άλλο μέλος της ανθρώπινης κοινωνίας, εντελώς ξεχωριστό από την μητέρα του.
Τώρα, για πρώτη φορά, έχουμε σήμερα την τεχνολογία να δούμε την έκτρωση και από την πλευρά του θύματος.
Τώρα λοιπόν θα δούμε (αναφέρεται στα εισαγωγικά της βιντεοταινίας ), για πρώτη φορά στον κόσμο, μιά κινηματογράφηση εκτρώσεως μωρού 12 εβδομάδων. Σημειώστε, ότι δεν πρόκειται γιά μία, προχωρημένου σταδίου εγκυμοσύνη. Είναι μια από τις 4.000 εκτρώσεις πού γίνονται καθημερινώς στις Ηνωμένες Πολιτείες. 
Η ταινία έγινε σε μία κλινική και ο γιατρός ήταν ένας νέος άνθρωπος πού έκανε αυτές τις επεμβάσεις σε δύο διαφορετικές κλινικές εκτρώσεων. Στην νεανική του ζωή είχε κάνει 10.000 περίπου εκτρώσεις. Όταν παρακλήθηκε όμως να λάβει μέρος στήν σύσκεψη για την επιμέλεια αυτής της ταινίας και είδε τί έκανε, ένοιωσε τόση φρίκη, ώστε έφυγε αμέσως από τό χειρουργείο... 
Αργότερα επέστρεψε για την επιμέλεια της ταινίας, αλλά δεν έκαμε από τότε καμία έκτρωση! 
Να σημειώσουμε ακόμη ότι η νεαρή γυναίκα πού έκαμε την κινηματογράφηση ήταν φεμινίστρια και υπέρμαχος των εκτρώσεων. Συγκινήθηκε όμως από ότι είδε κατά την επιμέλεια της ταινίας, ώστε σταμάτησε να υποστηρίζει το θέμα των εκτρώσεων !

 Η ΒΙΝΤΕΟΚΑΣΕΤΑ  ΒΟΜΒΑ !
Στην ταινία παρουσιάζεται η εικόνα ενός αγέννητου μωρού, ενός εμβρύου 12 εβδομάδων (δηλαδή 3 μηνών, ή 85 ημερών ) σέ υπερηχογράφηση τομής. 
Φαίνεται καθαρά το κεφάλι του μωρού, το σωματάκι του, και ακόμη το χέρι του, πού τό πλησιάζει στο στόμα. Κοιτάζοντάς το, πιο κοντά, μπορούμε να διακρίνουμε τά μάτια, την μύτη, το στόμα, και ακόμη την εγκεφαλική κοιλότητα, πού είναι γεμάτη με υγρό. Στο σώμα του μωρού ξεχωρίζουν και διαγράφονται οι πλευρές και στο πίσω μέρος η σπονδυλική στήλη. Η σχετικά σκοτεινή περιοχή ιστών στο επάνω μέρος είναι ο πλακούντας ή το ταίρι. Φαίνονται ακόμη τα κάτω άκρα πού ξεχωρίζουν από το σώμα.
Ερχόμαστε τώρα στην κίνηση. 
Μέσα στο στήθος του εμβρύου βλέπουμε την καρδιά και ακούμε από το μεγάφωνο τους παλμούς της, 140 κτύπους το λεπτό!      Τό μωρό κινείται μάλλον ήσυχα στην μήτρα, έχοντας τον αντίχειρα στο στόμα καί αλλάζοντας κατά διαστήματα θέση. Αυτή η σκιά πού υπάρχει στο κάτω μέρος της οθόνης είναι ο σωλήνας απορροφήσεως του μηχανήματος των εκτρώσεων, πού σκόπιμα χρωματίσθηκε για να διακρίνεται καλύτερα. 
Ο γιατρός έχει ήδη ανοίξει το στόμιο της μήτρας βάζοντας μέσα τον σωλήνα πού λέγαμε και πού ήδη φαίνεται να κινείται κατά μήκος της οθόνης. Τώρα, καθώς ο σωλήνας προχωρεί προς το μωρό, αυτό οπισθοχωρεί και κινείται με πιο βίαιο και ταραγμένο τρόπο. Παρ΄όλο πού ο σωλήνας δεν έχει στην πραγματικότητα αγγίξει το μωρό, αυτό κινείται σπασμωδικά και βίαια. 
Όταν ο αμνιακός σάκκος διατρηθή με νυστέρι και τά υγρά διαφύγουν, τότε ο σωλήνας έρχεται εναντίον του μωρού, καθώς ο γιατρός το αναζητά. Σέ μία  " παγωμένη "  σκηνή, φαίνεται καθαρά το στόμα του μωρού πού ανοιγοκλείνει διάπλατα, σάν μία σιωπηλή κραυγή μπροστά στην απειλή του θανάτου του. 
Τώρα οι κτύποι της καρδιάς του και οι κινήσεις του αυξάνονται δραματικά και βίαια. Αισθάνεται την εισβολή στο καταφύγιό του, στην μήτρα της μάννας του. Προσπαθεί να απομακρυνθεί , οι παλμοί της καρδιάς του έχουν φθάσει στους 200 , αισθανόμενο τον θανάσιμο κίνδυνο. 
Ο αμνιακός σάκκος αδειάζει από τα τελευταία υγρά, ο σωλήνας απορροφήσεως είναι πιά προσκολλημένος στο σώμα τού μωρού και ασκεί επάνω του μια απορροφητική πίεση 29 φορές πιό ισχυρή από τήν δύναμη μιάς ηλεκτρικής σκούπας !

  ΕΝΑΣ " ΝΟΜΙΜΟΣ "  ΦΟΝΟΣ...
( Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές …)
Βλέπουμε πιά καθαρά, ότι το σώμα αποχωρίζεται συστηματικά από το κεφάλι, ενώ τα κάτω άκρα έχουν τελείως χαθεί...                Ο σωλήνας διαγράφεται περιοδικά στην οθόνη σαν μία σειρά ταραγμένων υπερήχων, ενώ το μωρό ωθείται μπροστά και πίσω από τον απορροφητικό σωλήνα, πού χειρίζεται ο γιατρός. 
Τό κεφάλι του μωρού είναι ορατό εδώ, ενώ το σώμα ήδη αποχωρίσθηκε με την απορρόφηση και εξαφανίσθηκε. Τώρα φαίνεται μόνο η κεφαλή και υπολείμματα-απομεινάρια από οστά! 
Η κεφαλή αυτού τού μωρού τών 12 εβδομάδων, είναι αρκετά μεγάλη για να βγεί έξω από την μήτρα ολόκληρη. Ο γιατρός πρόκειται να χρησιμοποιήσει ένα εργαλείο με ειδική λαβή και αυτό κάνει προσπαθώντας να εγκλωβίση το κεφάλι. 
Στην συνέχεια θα το σπάσει για να μπορέσει να τό βγάλει από τήν μήτρα…
Γιατρός και αναισθησιολόγος έχουν μια μυστική γλώσσα συνεννοήσεως καλύπτοντας τήν φοβερή αυτή πραγματικότητα. 
Χρησιμοποιούν και οι δυό για τό κεφάλι τού μωρού, πού ψάχνουν νά τό βρούν τώρα, τήν φράση  Number One ( αριθμός ένα ! ). 
Δέν λένε ποτέ, " νά σπάσουμε τό κεφάλι " 
Παίζουν μέ τίς λέξεις φοβούμενοι, ένα λεξιλόγιο εγκλήματος...      
Ο αναισθησιολόγος ρωτάει τόν γιατρό, τό  Number One είναι έξω, τελειώσαμε ! 
Βλέπουμε τώρα τους βραχίονες τού εργαλείου και τήν κεφαλή πιασμένη στην λαβίδα να σύρεται στο στόμιο της μήτρας. 
Δεν μένει πιά τίποτε άλλο, εκτός από τά υπολείμματα τών οστών πού μαρτυρούν ότι εδώ υπήρχε κάποτε ένα ζωντανό, αθώο, και ανυπεράσπιστο ανθρώπινο πλάσμα…

Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΟΥ
                    ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ...
( μάσκες προσώπου
               από ανθρώπινα  πτώματα...)
Για να κατανοήσουμε την εξάπλωση τών εκτρώσεων στην κοινωνία μας, άς δούμε με στοιχεία τί συμβαίνει στην πραγματικότητα, τά τελευταία 30 χρόνια. 
Έχουμε αξιόπιστα στοιχεία για τις Ηνωμένες Πολιτείες πού δείχνουν, ότι το 1963, πολύ πρίν από την νομιμοποίηση των εκτρώσεων, εγίνοντο ετήσια κάπου 100.000 παράνομες εκτρώσεις και ελάχιστες νόμιμες! 
Το 1973, το πρώτο έτος της νομιμοποιήσεως, έγιναν 750.000 εκτρώσεις, και τό 1983, δέκα χρόνια αργότερα, είχανε φθάσει τό 1.500.000 !
Αναφερόμενοι στην έκτρωση τήν χαρακτηρίσαμε, όχι άδικα, σάν μία βιομηχανία  εγκλήματος.
Μιά έκτρωση λοιπόν στοίχιζε , με παλαιότερες τιμές, 300 με 400 δολλάρια, και το 1983 είχαμε κάπου 1.500.000 εκτρώσεις. 
Αυτό σημαίνει ότι σ΄αυτή την χώρα υπάρχει ένας κλάδος, μιά βιομηχανία, τής τάξεως τών 500.000 δολλαρίων τόν χρόνο, πού κατατάσσεται ανάμεσα στις 500 μεγαλύτερες Βιομηχανίες τού κόσμου, και μάλιστα και χωρίς μηχανές! 
Το 90% αυτών τών χρημάτων πάνε στους γιατρούς και τά υπόλοιπα στις νοσοκόμες και στά φάρμακα ανανήψεως. Οι κλινικές εκτρώσεων άρχισαν να ξεφυτρώνουν επίσημα σε όλη την χώρα, σαν τά φάστ-φούντ και τά λαϊκά φαγάδικα. 
Υπάρχουν ακόμη καί άλλοι μέθοδοι εξοικονομήσεως χρημάτων από κάθε δολοφονημένο μωρό.
Μέ ειδικό τρόπο συγκεντρώνουν ιστούς πλακούντα από τά έμβρυα, καί κατόπιν ειδικής επεξεργασίας, αυτούς τούς ιστούς πτωμάτων, τούς πουλάνε πανάκριβα σέ Πολυεθνικές Βιομηχανίες Καλλυντικών...

Τί τίς κάνουν;
Άν δέν γνωρίζετε...κρατηθείτε!
Είναι οί γνωστές μάσκες καλλυντικών μέ πλακούντα, όπως τίς διαφημίζουν καί γράφουν καί στίς συσκευασίες τους!
Χρησιμοποιούν καί πλακούντα τρυφερών ζώων, αλλά οί καλύτερες καί ακριβώτερες είναι τών ανθρωπίνων εμβρύων...
Τίς βάζουν οί γυναίκες στό πρόσωπό τους γιά καλύτερη επιδερμίδα. Από επεξεργασμένα πτώματα ανθρώπων...
Ιδού πού έφθασε σήμερα ό " πολιτισμένος " κόσμος μας.

Γι΄ αυτό μιλήσαμε, γιά μία πραγματικά μεγάλη, Βιομηχανία εγκλήματος...

Γνωρίζουμε ακόμη, ότι υπάρχει ολόκληρη σειρά από αυτές, στην Καλιφόρνια, στις Νοτιοδυτικές αλλά και στις Νοτιοανατολικές Πολιτείες. Υπάρχουν μάλιστα και αρκετές ενδείξεις ότι αυτές οι Κλινικές με αυξανόμενο ρυθμό πέφτουν σταδιακά στα χέρια της μαφίας! 
Έτσι χρήματα από τις εκτρώσεις, από τό αίμα αθώων θυμάτων, καταλήγουν στά ακάθαρτα και αδίστακτα χέρια τού οργανωμένου Αμερικανικού εγκλήματος!
Καί ένα άλλο περίεργο πού δείχνει ότι καί οί ίδιοι Νομοθέτες ξέρουν τήν αλήθεια, αλλά...
Ο Νόμος λοιπόν  επιτρέπει στο έμβρυο νά κληρονομεί, μέ άλλο Νόμο όμως το σκοτώνει. 
Ρωτάμε γιατί ; Μήπως γιατί είμαστε υποκριτές …
Σχετικά μέ όλα τά παραπάνω θέματα καί ή Καθολική εκκλησία είχε λάβει δυναμική θέση.
Μάλιστα, ό ήδη αποθανών Πάππας Ιωάννης- Παύλος  λίγο πρίν πεθάνει, είχε αναφερθεί ειδικά στίς εκτρώσεις στό πέμπτο βιβλίο του μέ τίτλο " Μνήμη καί Ταυτότητα" τις οποίες καί χαρακτηρίζει ώς «νόμιμες εξολοθρεύσεις».
Το βιβλίο κυκλοφορεί σε ολόκληρο τον κόσμο και αναμένεται να μεταφραστεί σε δέκα γλώσσες.
Σε κάποια από τα κεφάλαια του βιβλίου ο πάπας υποστηρίζει ότι οι αμβλώσεις και η μαζική εξόντωση των Εβραίων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι απόρροια της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το «νόμο του Θεού» εις το όνομα της δημοκρατίας.
«Ήταν ένα νόμιμα εκλεγμένο κοινοβούλιο που έφερε στην εξουσία τον Χίτλερ τη δεκαετία του ΄30», γράφει ο προκαθήμενος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.
Και προσθέτει, «οφείλουμε να αμφισβητούμε τους νομικούς κανόνες που ψηφίζονται στα κοινοβούλια των σημερινών δημοκρατιών. Ένας τέτοιος κανόνας που μου έρχεται πρώτος στο μυαλό είναι ο νόμος για τις αμβλώσεις. Κοινοβούλια που δημιουργούν και δημοσιεύουν τέτοιους νόμους πρέπει να ξέρουν ότι παραβιάζουν τις εξουσίες τους και βρίσκονται σε ανοικτή αντιπαράθεση με το νόμο του Θεού και της φύσης...
 

ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ !
Από τήν Ορθόδοξη Εκκλησιαστική πλευρά τό φοβερό είναι, όχι μόνο ο θάνατος τών αθώων αυτών μωρών, (πού αν τά αφήναμε να γεννηθούν όπως εμείς άλλως τε , θα μεγάλωναν δίπλα μας ), αλλά τό ότι σκοτώνονται αβάπτιστα.
Αβάπτιστα καί αφώτιστα!
Γιά τόν λόγο αυτό, ενώ στά βαπτισμένα νήπια  σύμφωνα με τα λόγια τού  Χριστού, δημιουργείται ή προϋπόθεση εισόδου τους στήν βασιλεία τού Θεού, αντιθέτως σέ αβάπτιστα πρόσωπα αυτό αποκλείεται...
Τά αβάπτιστα πλάσματα  λόγω τής προώρου θανατώσεώς των, παραμένουν σε κατάσταση ουδέτερη και μάλλον σκοτεινή, και για τά οποία θα ζητηθεί φοβερή απολογία από τον Θεό, από γονείς αλλά και ηθικούς αυτουργούς την φοβερή ώρα του θανάτου μας αλλά και της τελικής Κρίσεως…
Όσοι λοιπόν ηθικώς ή σωματικώς συμμετείχαν στο είδος αυτού τού φόνου, γιατί περί φόνου πρόκειται, έχουν μόνο μία λύση.
Είλικρινή συντριβή και μετάνοια για το θανάσιμο αυτό έγκλημα, αλλά καί κυρίως, εξομολόγηση μόνο σε Ορθόδοξο ιερέα.        
Τώρα όμως, όχι κάποτε…
Γιατί ο θάνατος είναι υπόθεση δευτερολέπτων.
Κι’ ακόμη, γιατί η κόλαση είναι κατάσταση ατελείωτη, επειδή δυστυχώς είναι αιώνιος…



Κρεμάλα...
Περισσότερα >>
Ανώνυμοι Απολογητές

Περισσότερα >>