www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
    

    

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
Δ΄ Η ειρήνη

H ειρήνη της ψυχής είναι πολύτιμο αγαθό. Αξίζει δε ο  κάθε άνθρωπος να κάνη ότι εξαρτάται από τον ίδιον,  διά να κατακτά και να διατηρή μέσα του το θείο αυτό δώρο. Και ο σοφός Σειράχ στο περισπούδαστο έργο του υποδεικνύει συγκεκριμένους τρόπους, με τους οποίους και τις αφορμές διασαλεύσεως της ψυχικής μας γαλήνης θα αποφεύγουμε αλλά και του Θεού την εύνοιαν θα αποσπάσουμε πάνω μας, ώστε και στην αιωνιότητα να εξασφαλίσουμε την μόνιμην ειρήνην και ανάπαυσιν.
1) Αποφυγή των αμαρτιών.
Πεποίθησις και βασική διδασκαλία του Σειράχ είναι ότι η αμαρτία γενικά είναι πηγή ταραχής διά τον άνθρωπον. Οι τύψεις της συνειδήσεως, που αυτή προκαλεί στον αμαρτωλόν, τον κάμνουν να ταλαιπωρείται και να υποφέρη αφάνταστα, αλλά και τον αποχωρίζουν από τον Θεόν, την πηγήν της ειρήνης. Διά τούτο και βεβαιώνει:
«Μακάριος ανήρ, ος... ού κατενύγη εν λύπη αμαρτίας. Μακάριος ου ού κατέγνω η ψυχή αυτού, και ος ούκ έπεσεν από της ελπίδος αυτού»(ιδ'. 1,2).
Είναι δηλαδή ευτυχισμένος ο άνθρωπος εκείνος, που κατορθώνει να μή αμαρτάνη. Διότι αυτός δεν δοκιμάζει την πίκραν και την ταραχήν, που προκαλούν οι έλεγχοι της συνειδήσεως. Ευτυχισμένος επίσης είναι όποιος έχει ήσυχην την συνείδησίν του, διότι αυτός δεν χάνει ποτέ την προς τον Θεόν ελπίδα του.
2) Αμνησίκακοι και φιλήσυχοι.
Τις σοφές συμβουλές του, γύρω από δύο άλλες αφορμές διασαλεύσεως  της ψυχικής μας γαλήνης, μας δίδει ο Σειράχ στους ακόλουθους στίχους:  
« Άφες αδίκημα τω πλησίον σου, και τότε δεηθέντος σου αι αμαρτίαι σου λυθήσονται. Άνθρωπος ανθρώπω συντηρεί οργήν, και παρά Κυρίου ζητεί ίασιν; Επ' άνθρωπον όμοιον αυτώ ούκ έχει έλεος, και περί των αμαρτιών αυτού δείται; Αυτός σαρξ ων διατηρεί μήνιν, τις εξιλάσεται τας αμαρτίας αυτού;» (κη'. 2-5). «Απόσχου από μάχης, και ελαττώσεις αμαρτίας. άνθρωπος γαρ θυμώδης εκκαύσει μάχην, και ανήρ αμαρτωλός ταράξει φίλους και ανά μέσον ειρηνευόντων εμβάλλει διαβολήν... Έρις κατασπευδομένη εκκαίει πυρ, και μάχη κατασπεύδουσα εκχέει αίμα. Εάν φυσήσης εις σπινθήρα, εκκαήσεται, και εάν πτύσης επ' αυτόν, σβεσθήσεται. και αμφότερα εκ του στόματος σου εκπορεύεται» (κη', 8-9, 11-12).
Ξεκινά και πάλιν ο σοφός Σειράχ από την ορθήν θέσιν ότι, αν ένας αμαρτάνη και δεν εξασφαλίζη συγχώρησιν από τον Θεόν, δεν ημπορεί να αισθάνεται ειρηνικός. Και συμβουλεύει τον καθένα μας: Αν θέλης να έχης ειρήνην μέσα σου, συγχώρησε πρώτα στους συνανθρώπους σου τα αδικήματα, που σου έκαμαν, και μετά προσευχήσου στον Θεόν να σου συγχώρηση τις αμαρτίες σου. Διότι, αν ένας άνθρωπος διατηρή μέσα του μίσος και έχθραν εναντίον κάποιου άλλου ανθρώπου, με ποιάν παρρησίαν θα ζητήση από τον Θεόν συγχώρησιν; Αν ένας δεν αίσθάνεται συμπάθειαν προς τους ομοιοπαθείς συνανθρώπους του, πώς θα τόλμηση να ζητήση το έλεος του Θεού διά τις Ιδικές του αμαρτίες;
«Και άφες ημίν τα όφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» (Ματθ. στ΄, 12), μοιάζει να μας λέγη στο σημείο αυτό και ο Σειράχ.
Και να τονίζη σε μας ό,τι ακριβώς και ο Κύριος μας εδίδαξε στην Κυριακήν προσευχήν. Ότι δηλαδή πρέπει να ζητούμε από τον Θεόν συγχώρησιν, μόνον και εφ' όσον προηγουμένως και εμείς εσυγχωρήσαμε στους άλλους όσα τυχόν κακά μας έχουν κάμει.
Με την ίδιαν θέρμην μας συμβουλεύει ο σοφός Σειράχ, αν θέλουμε να διατηρούμε την ειρήνην της ψυχής μας, να αποφεύγουμε τις φιλονεικίες και κάθε άλλην αφορμήν συγκρούσεως με τους συνανθρώπους μας. Διότι, όσοι συγκρατούν τον θυμόν τους, προφυλάσσουν τον εαυτόν τους από αμαρτίες, οι οποίες πάντα προκαλούν αναστατώσεις και ταραχές. Αντίθετα ο( θυμώδεις και οι ίδιοι ταράζονται και αμαρτάνουν, αλλά και τους φίλους τους αναστατώνουν. Και ανάμεσα σε ανθρώπους, που ζουν ειρηνικά, σκορπίζουν διαβολές και διαταραχές. Και κάθε έρις και θυμός, αν δεν συγκρατηθή, ανάβει πυρκαϊάν. Και κάθε βίαιη και ασυγκράτητη λογομαχία είναι δυνατόν να οδηγήση μέχρι και την αιματοχυσίαν.
Τούτο φαίνεται και από το έξης παράδειγμα. Πάνω σ' ένα σπινθήρα, αν φυσήσης, θα ανάψης φωτιάν, αν όμως φτύσης, θα τον σβήσης. Όπως λοιπόν με τα δύο αυτά πράγματα, το φύσημα και το φτύσιμο, που προέρχονται από το στόμα σου, επιτυγχάνεις ή το άναμμα ή το σβήσιμο της φωτιάς, έτσι και με τον θυμόν ή τα καλά σου λόγια ημπορείς αντίστοιχα να ανάψης ή να σβήσης την φιλονεικίαν και την ταραχήν.
3)  Ολιγαρκές.
Σαν μέσο αποτελεσματικό διά να ειρηνεύουμε, ο Σειράχ μας συνιστά και την ολιγάρκειαν. Και γράφει δι' αυτήν τα ακόλουθα:
«Αρχή ζωής ύδωρ και άρτος και ιμάτιον και οίκος καλύπτων ασχημοσύνην. Κρείσσων βίος πτωχού υπό σκέπην δοκών ή εδέσματα λαμπρά εν αλλοτρίοις. Επί μικρώ και μεγάλω ευδοκίαν έχε, και ονειδισμόν παροικίας ού μή ακούσης» (κθ ' .21 -23).
Τα πρώτα και απαραίτητα διά την συντήρησιν της ζωής μας αγαθά είναι το νερό και το ψωμί. Παράλληλα απαραίτητα διά τους ανθρώπους είναι και τα ενδύματα και η κατοικία, διά να κρύβουν την γυμνότητα τους. Αυτό τονίζει ο σοφός Σειράχ. Και η άποψης του ταυτίζεται με την διακήρυξιν του Απ. Παύλου, ότι «έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα» (Α' Τιμ. στ', 8). Όταν δηλαδή εξασφαλίζουμε τις απαραίτητες διά την συντήρησίν μας τροφές και έχουμε τα αναγκαία ενδύματα και την κατάλληλη κατοικία, τότε πρέπει να είμεθα ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι.
Τονίζει επίσης ο Σειράχ ότι διά κανένα λόγον δεν ημπορεί να θεωρηθή ευτυχισμένος όποιος καταφεύγει σε άλλους και ζητά απ' αυτούς δανεικά και ελεημοσύνες, διά να κάμη πιο άνετη την ζωήν του. Επειδή δε πιστεύει ότι προτιμότερη είναι η ζωή του φτωχού κάτω από ξύλινη στέγη, παρά τα πολυτελή συμπόσια σε ξένα σπίτια, διά τούτο και προτρέπει τον καθένα: να είσαι ευχαριστημένος και με τα πολλά και με τα ολίγα. Έτσι ποτέ κανένας δεν θα σε κατηγορήση ότι είσαι παράσιτο της κοινωνίας και ζης σε βάρος των άλλων.
4)  Ο φόβος του Θεού.
Σοφή κατά πάντα είναι και η άποψης του Σειράχ, ότι και ο φόβος του Θεού χαρίζει στον άνθρωπον, που τον καλλιεργεί μέσα του, θάρρος και ειρήνη. Διότι:
«Πνεύμα φοβούμενων Κύριον ζήσεται, η γάρ ελπίς αυτών επί τον σώζοντα αυτούς. Ο φοβούμενος Κύριον ουδέν ευλαβηθήσεται και ού μή δειλιάση, ότι αυτός ελπίς αυτού. Φοβούμενου τον Κύριον μακαρία η ψυχή» (λδ ,13-15).
Η ψυχή δηλαδή όσων αισθάνονται μέσα τους ευλαβικόν φόβον προς τον Θεόν, θα ζη ειρηνικά. Διότι οι θεοφοβούμενοι άνθρωποι την ελπίδα τους την στηρίζουν σ' Εκείνον, που είναι ο μόνος που ημπορεί να τους σώση. Όποιος επομένως με φόβον και ευλάβεια στηρίζεται στον Κύριον, από τίποτε δεν έχει να φοβηθή και μπροστά σε τίποτε δεν θα τα χάση. Διά τούτο και είναι πραγματικά ευτυχισμένος όποιος φοβείται τον Κύριον. Δικαιολογεί δε ο Σειράχ ως εξής τις απόψεις του αυτές:
«Τίνι επέχει και τις αντιστήριγμα αυτού: Oι οφθαλμοί Κυρίου επί τους αγαπώντας αυτόν υπερασπισμός δυναστείας και στήριγμα Ισχύος, σκέπη από καύσωνος και σκέπη από μεσημβρίας, φυλακή από προσκόμματος και βοήθεια από πτώσεως, ανυψών ψυχήν και φωτίζων οφθαλμούς, ίασις διδούς, ζωήν και ευλογία» (λδ', 15-17).
Σε ποιόν δηλαδή στηρίζεται ο θεοφοβούμενος και ευλαβής άνθρωπος και ποιόν έχει στήριγμα του; Τον Κύριον, του οποίου οι οφθαλμοί στρέφονται πάντοτε προς όσους τον αγαπούν. Και γίνεται σ' αυτούς δυνατός προστάτης και ισχυρός υπερασπιστής και σκέπη, που τους προφυλάσσει από τον καύσωνα και την αφόρητην μεσημβρινή ζέστη του καλοκαιριού και προστασία από πτώσεις και σκοντάμματα και βοήθεια ανορθώσεώς τους, όταν πέσουν. Ο Κύριος ανυψώνει την ζωήν μας. Φωτίζει τους οφθαλμούς της ψυχής μας. Μας δίδει υγεία και ζωήν και ευλογία.
 
 
 


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ. Ποιοι εκμεταλλεύονται τη Θεωρία του Δαρβίνου και γιατί;
Πρώτος που βοήθησε ουσιαστικά στη διάδοση της θεωρ ...
Περισσότερα >>
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ. ο Δαρβινισμός,αφού αμφισβητήθηκε,παραμερίστηκε οριστικά
Η εκμετάλλευση της θεωρίας του Δαρβίνου συνεχίζετα ...
Περισσότερα >>