''ΟΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ''
Πανίερη, Μητέρα μου, Ἄχραντε, Θεοτόκε,
δέξου ὠδὴν ἱκέσιον, ἐξαίσιε, ἅγιε πόκε.
Ἀξίωσον εἰς τὴν ζωήν, νὰ ζῶ μετ’ εὐλαβείας,
νὰ πράττω τὰ θελήματα, μετ' ἄκρας προθυμίας,
Υἱοῦ Σου τοῦ μονογενοῦς, Βασίλισσα τῶν πάντων,
νἆμαι ὑπὸ τὴν Σκέπην Σου, χειρῶν Σου παναχράντων.
Νὰ μεσιτέψῃς ἐκτενῶς, νὰ ἱκετέψῃς ὅπως,
Τρισένδοξε νὰ μὴ χαθῆ, ὁ λίγος μου ὁ κόπος,
ποὺ καταβάλλω στὴ ζωή, γιὰ νὰ ευχαριστήσω,
Θεὸ μου ὑπεράγαθο καὶ νὰ τὸν ἀνυμνήσω,
μὲ λόγια ἐπάξια, μὲ ἔργα τιμημένα,
πού προσπαθῶ διηνεκῶς, νὰ πράττω ἐγὼ γιὰ Σένα.
Οἱ καταιγίδες τῆς ζωῆς, νὰ μὴ μὲ γονατίσουν
καὶ δαίμονες παμπόνηροι, ἐμὲ μὴν ἀπειλήσουν,
τὴν ταπεινὴ μου ὕπαρξη, νὰ θλίβουν αἰωνίως,
σὲ τόπο ἄγριο ζοφερό, ζητῶ ἐναγωνίως.
Μητέρα μου πανόλβια, ζητῶ νὰ μὴ μ' ἀφήσῃς
καὶ τήν αἰώνια ζωή, σ' ἐμέ νὰ μὴ στερήσῃς.
Εἶσαι λιμάν' ὑπήνεμο, τὸ χάρμα τῆς ζωῆς μου,
ὄνομα ἐπουράνιο, ἐντρύφημα πνοῆς μου.
23-11-2001.