www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
c101    c102

c103    c104

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
Κριτική στο βιβλίο ''Το μεγάλο ψέμα'' -- Ε' ΜΕΡΟΣ

8
ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ
Η ΨΕΥΔΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ


Γ’

 Μετά τον Αβραάμ, ο κ. Καλόπουλος, στο υπό κρίση βιβλίο του, καταπιάνεται με τον γιο του Αβραάμ, τον Ισαάκ, (σελ. 154 επ), καθώς και με τις επόμενες γενεές των απογόνων του [με τον Ιακώβ (σελ. 174 επ.), έπειτα με τον Ιωσήφ (σελ. 205 επ.)], ονομάζοντας έτσι το κεντρικό του θέμα «η πατριαρχική οικογένεια» (σελ. 165 επ.), η οποία, κατά τον κ. Κ., με δόλους και μηχανισμούς εξαπάτησης κατάφερε να πάρει στα χέρια της τις τύχες των γύρω λαών και οι βασιλιάδες τους να γίνουν πιόνια αυτής της οικογένειας!!!
 Όλα τα παραπάνω, ο κ. Κ. τα διαπλέκει μέσα σε μια κεντρική ιδέα, ότι, δηλαδή, ένας άνθρωπος, ο Αβραάμ, με «καπατσοσύνη» και με τη χρήση – εδώ – βοτάνων και αλχημειών κατάφερε να εκμεταλλευτεί τους γύρω σ’ αυτόν λαούς – αυτή την τέχνη του μάλιστα τη μετέδωσε τόσο στον γιο του όσο και σε όλους τους απογόνους του. Από εκεί και στο εξής, αυτή η μία οικογένεια μπόρεσε να θέσει κάτω από τα πόδια της τις τύχες των λαών της περιοχής τους, μέχρι ακόμα και τη μεγάλη και ισχυρή τότε Αίγυπτο!
 
Ο τρόπος με τον οποίο τα γράφει όλα αυτά ο κ. Κ. μοιάζει – όπως έχουμε ξαναπεί – με ένα κακότεχνο και αστείο μυθιστόρημα. Και το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι μονάχα κακότεχνο και αστείο, αλλ’ είναι, επίσης, και γεμάτο από απίστευτες υπερβολές και αντιφάσεις, αλλά και πρώτου μεγέθους ανακρίβειες, με τις οποίες συνθέτει τις καταγραφές του. Με τέτοιο υλικό ο κ. Κ. συγκροτεί ολόκληρο το βιβλίο του. 
 Στο παρόν κεφάλαιο, θα στρέψουμε την προσοχή μας στο πλέον κεντρικό σημείο, στη σπονδυλική στήλη, θα λέγαμε, των επιχειρημάτων του κ. Κ. Και ποιο είναι αυτό; Είναι, σύμφωνα πάντοτε με τον κ. Κ., η χρήση μιας ουσίας, την οποία ο κατηγορούμενός του, ο Αβραάμ – και οι απόγονοί του, βέβαια – τη χρησιμοποιούσαν σε μορφή σκόνης, για να τυφλώσουν αρχικά τους Σοδομίτες και στη συνέχεια να τους ληστέψουν (σελ. 104 επ.), κι αργότερα – είτε σε μορφή σκόνης είτε σε υγρή μορφή – τη χρησιμοποιούσαν ως όπλο τους για να υποτάσσουν βασιλιάδες και λαούς κάτω από την εξουσία τους. Μάλιστα, κατά τον κ. Κ., με την ίδια αυτή ουσία, κατάφερε ο Αβραάμ διαμέσου της γυναίκας του, της Σάρρας, να κλείσει και τις μήτρες ΟΛΩΝ (!!!) των Αιγυπτίων γυναικών στο βασιλικό παλάτι, για να μη μπορούν να τεκνοποιήσουν. Και αν ρωτήσουμε που έβρισκαν αυτή τη θαυματουργή ουσία; Θα πάρουμε την αφελή απάντηση ότι η ουσία προέρχεται από το φυτό, με την ονομασία «μανδραγόρας», για το οποίο ο κ. Κ. θα αφιερώσει αρκετές σελίδες στο εν λόγω βιβλίο του!

 Να, λοιπόν, το μυστικό της δύναμης και εξαπάτησης των λαών από τον Αβραάμ και τους απογόνους του! Σημειωτέον, μάλιστα, ότι η περίπτωση αυτή αποτελεί ΜΟΝΑΔΙΚΟ φαινόμενο μέσα σ’ ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία! Πώς, δηλαδή, κανένας άλλος στην παγκόσμια ιστορία δεν φάνηκε να γνωρίζει αυτό το μυστικό, με το οποίο να «εξαπατάει» διαμέσου αυτού τους λαούς!!!

Για τον λόγο αυτό, παραμένει η απορία και την επαναλαμβάνουμε, πώς, κανένας άλλος (!) δεν μπόρεσε να κάνει παρόμοιους  άθλους, σε καμιά άλλη περιοχή ούτε και σε κάποια άλλη εποχή της ιστορίας, ΕΚΤΟΣ απ’ αυτόν τον έναν – τον «πολυμήχανο», κατά τον κ. Κ. – τον Αβραάμ!!! Και, μάλιστα, τόσο πολυμήχανος φαίνεται ότι στάθηκε ο Αβραάμ, που μονάχα αυτός και οι απόγονοί του, κατείχαν αυτό το μυστικό «υπερόπλο»!

Αυτές οι τόσο λογικές και φυσιολογικές σκέψεις φαίνεται δεν απασχόλησαν τον κ. Κ. Και είναι κρίμα!
 Αν όλα τα παραπάνω δεν είναι τερατώδη και απίστευτα, τα οποία ταυτόχρονα είναι και ανακριβέστατα, τότε, τι είναι;!
 Έχουμε ξαναπεί, και δεν είναι μονάχα εδώ, ότι ο κ. Κ. γράφει ανακρίβειες. Αλλ’ εδώ, το καίριο και θανάσιμο ολίσθημά του είναι ότι προσπαθεί να παρουσιάσει τις πληροφορίες του ως «σπουδαίες», κάνοντας κάποιες αναφορές σε εγκυκλοπαίδειες, ώστε να τις εμφανίσει ως τάχα σίγουρες, δηλαδή, «επιστημονικές», και επομένως ισχυρές. Όλο αυτό, όμως, αποδεικνύεται μια ακόμα μεγάλη πομφόλυγα, μια φάρσα, και – ταυτόχρονα – μια σανίδα σάπια, πάνω στην οποία δεν μπορεί να σταθεί το οικοδόμημα που προσπαθεί να χτίσει. Και να γιατί:
 

Ο κ. Κ., όπως είναι γνωστό, δεν είναι γιατρός ή ειδικός επιστήμονας. Αλλά, και σε περίπτωση που θα ήταν, έπρεπε να είναι συγχρόνως και ειδικός γιατρός στις ουσίες επί των ναρκώσεων και της φαρμακολογίας. Και επειδή τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι, τα όσα γράφει για το φυτό «μανδραγόρας», και τα οποία διαπλάθει κατά το δοκούν με εικόνες αληθοφανείς, δεν είναι η πραγματικότητα. Και για τον λόγο αυτό, δυστυχώς γι’ αυτόν, καταγράφει και ανακριβή, επιπόλαια και αστήρικτα συμπεράσματα. 

 Καταπιάνεται με την αναφορά που κάνει η Αγία Γραφή στο βιβλίο της Γένεσης 30/14-18, για να δείξει με ποιον τρόπο οι γυναίκες στην αρχαιότατη αυτή εποχή αντιμετώπιζαν το θέμα της τεκνογονίας. Επικαλούμαστε στο σημείο αυτό την άποψη του ειδικού επιστήμονα και πρύτανη Αμερικανικού  πανεπιστημίου για το θέμα που μελετούμε, του Dr. D. H. Wheaton, ο οποίος γράφει σχετικά:

 «Για πολλούς αιώνες, οι γυναίκες στην Ανατολή έκαναν χρήση μανδραγόρων, για να εξασφαλίσουν τη σύλληψη παιδιών (συγκρ. Γένεση 30/14-18). Επειδή, σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει ότι τα πρωτόγονα αυτά φάρμακα, συχνά, περιέχουν κάποιο στοιχείο που πραγματικά είναι αποτελεσματικό, θα ήταν, όμως, ανόητο να θεωρήσουμε με το παράδειγμα αυτό ως εξάσκηση μαγείας».*

 Ο ειδικός, λοιπόν,  αυτός επιστήμονας το θεωρεί «ανόητο» να θεωρηθούν οι μανδραγόρες «ως εξάσκηση μαγείας». Εμείς τι να προσθέσουμε;! Να πούμε μόνον ότι η συνήθεια αυτή των γυναικών στην Ανατολή ήταν γενικό φαινόμενο και ΟΧΙ μονάχα ένα «επτασφράγιστο μυστικό» - όπως το παρουσιάζει ο κ. Κ. στη ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ οικογένεια του Αβραάμ – αλλά ήταν γνωστό και κοινό μυστικό  ΟΛΩΝ των γυναικών της Ανατολής.
 Το παραπάνω αναντίρρητο αυτό ιστορικό γεγονός ανατρέπει  κάθε ισχυρισμό του κ. Κ, και ΔΕΝ του αφήνει πλέον περιθώρια στο να είναι αυτό μια «μυστική» μέθοδος ΜΟΝΑΧΑ μέσα στην «πατριαρχική οικογένεια» του Αβραάμ.
 Από το άλλο μέρος, ενώ οι μανδραγόρες, όπως  πίστευαν, ήσαν για την υποβοήθηση στην απόκτηση παιδιών, γεννιέται τώρα η μεγάλη απορία, πώς ο κ. Κ. υποστηρίζει ότι με την ίδια σκόνη από μανδραγόρες κατάφερε η γυναίκα του Αβραάμ, η Ρεββέκα, και το αντίθετο αποτέλεσμα (σελ. 160), δηλαδή, κατάφερε να ΚΛΕΙΣΕΙ τη μήτρα των γυναικών του παλατιού, ώστε ΝΑ ΜΗ γεννήσουν;;;!!! ΟΥΤΕ

* New Bible Dictionary, Tyndale House Publishers, Inc., Wheaton, Illinois, USA, 1982² σελ. 724, η υπογρ. δική μας.
κι αυτό μας το εξηγεί ο κ. Κ.!

 Αλλά, και κάτι άλλο ακόμα: Αυτό  το παράδειγμα του κ. Κ., με το οποίο προσπαθεί να χτίσει μια απέραντη «επιχειρηματολογία» (;), δεν αναφέρεται ΚΑΝ στον Αβραάμ ΟΥΤΕ στην επόμενη γενιά μετά απ’ αυτόν, στον γιο του, τον Ισαάκ, αλλά στη μεθεπόμενη, στην τρίτη  γενιά, δηλαδή, στον Ιακώβ! Δεν νομίζει ο κ. Κ. ότι δουλεύει με σχήματα πρωθύστερα και ξεσκεπάζεται έτσι ότι σκοπός του είναι να κατηγορήσει τον Αβραάμ και, εμμέσως, τη Βίβλο; Δεν το καταλαβαίνει αυτό ο ίδιος ή το γνωρίζει και προσπαθεί να περάσει μια τέτοια ανακριβή και ψευδώς αστήρικτη πληροφόρηση προς τον αναγνώστη του; Θα πρέπει, όμως, να γνωρίζει ο κ. Κ. ότι σήμερα ο αναγνώστης και ξύπνιος είναι και δεν καταπίνει οποιοδήποτε μύθευμα και όποια μέθοδο εξαπάτησης!

 Ακόμα, να προσθέσουμε εδώ ότι, ενώ ο κ. Κ. χρησιμοποιεί τα κείμενα της Βίβλου – και μάλιστα σε δύο διαφορετικές μεταφράσεις – και ομολογεί ότι οι πληροφορίες της είναι γνήσιες, από εκεί παίρνει και τα στοιχεία του για να την πολεμήσει, είναι πολύ περίεργο πώς και γιατί ΠΑΡΑΣΙΩΠΑ το γεγονός ότι η Βίβλος είναι κατάσπαρτη από διακηρύξεις, με τις οποίες συνεχώς καταδικάζει τη μαγεία και τη μαγγανεία;!!! ΓΙΑΤΙ, λοιπόν, ο κ. Καλόπουλος ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ αυτό το σημαντικό γεγονός;! Να απαντήσουμε εμείς; Απλούστατα, για δύο λόγους: Πρώτον, επειδή δεν γράφει την αλήθεια και δεύτερον, επειδή, αν το έλεγε αυτό, θα ανέτρεπε από μόνος του τους αληθοφανείς ισχυρισμούς του.

 Έπειτα από τα παραπάνω, καθένας μπορεί να δει με τα ίδια του τα μάτια ότι, τα όσα έγραψε ο κ. Κ. ενάντια στον Αβραάμ και τους απογόνους του γκρεμίζονται τώρα με εκκωφαντικό πάταγο. Κι αυτό, όπως είπαμε, δεν είναι ένα απλό σημείο του βιβλίου του κ. Κ., αλλ’ είναι το κεντρικό του θέμα, στο οποίο επανέρχεται συνεχώς για να στήσει ένα μυθόπλασμα ως αληθινό και πραγματικό! Επομένως, με όσα προαναφέραμε, δεν γκρεμίζεται μονάχα το σημείο αυτό, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου του κ. Κ. σωριάζεται συθέμελα, επειδή δεν έχει βάσεις και δεν μπορεί να σταθεί όρθιο.

 Τώρα, θα ρωτήσουμε κάθε ειλικρινή και καλοπροαίρετο αναγνώστη του βιβλίου του κ. Κ., αν αυτός, ως τρίτος παρατηρητής, μπορεί να δεχθεί τα όσα ανακριβέστατα και αντιεπιστημονικά γράφει ο κ. Καλόπουλος, πέρα από τους πολλούς άλλους ακροβατισμούς που κάνει μέσα στο βιβλίο  του για να φτάσει «ετσιθελικά» πλέον σε δικά του – αλλά, μόνον σε δικά του – συμπεράσματα!

 Και όπως έχουμε ξαναπεί, ο κ. Κ. πάνω σε τέτοιες ανακρίβειες έχτισε όχι μόνον αυτό το μεγάλο μέρος του βιβλίου  του, αλλά και το υπόλοιπο οικοδόμημα των ανακριβειών του, με σκοπό, όχι να καταπολεμήσει τα πρόσωπα αυτά – αυτό πολύ λίγο τον ενδιαφέρει – αλλά για να στραφεί με μένος (άγνωστο για ποιον λόγο) ενάντια στη Βίβλο, το Βιβλίο του Θεού, ώστε να γκρεμίσει στη συνείδηση των αναγνωστών την αξιοπιστία της! Δεν το κατάφερε, όμως, επειδή οι αναγνώστες σήμερα, όπως προαναφέραμε, διαθέτουν και κρίση, αλλά και δεν αποδέχονται αβασάνιστα και ασυζητητί τους οποιουσδήποτε αστήρικτους ισχυρισμούς – όταν, μάλιστα, τέτοιοι ισχυρισμοί ΔΕΝ συνοδεύονται από τεκμηριωμένα στοιχεία!
 


9
ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΟΣ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ


 Με το κεφάλαιο τούτο, που θα είναι και το τελευταίο,  θα κλείσουμε την κριτική μας στο βιβλίο του κ. Καλόπουλου, παραθέτοντας ένα πρώτο μέρος – με κάποιες γενικές  γραμμές της κριτικής μας, εκείνα, δηλαδή, που μέχρις εδώ φανέρωσαν την ποιότητα του περιεχομένου του βιβλίου του – και, ένα δεύτερο μέρος, στο οποίο θα προσθέσουμε τώρα, μερικά ακόμα σημεία, τα οποία, για άλλη μια φορά, θα δείξουν ότι ο κ. Κ. – και λυπούμεθα που πρέπει έτσι ωμά να το πούμε – ΔΕΝ ξέρει ΟΥΤΕ τι γράφει ΟΥΤΕ και «περί τίνων διισχυρίζεται».


ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

• Στα όσα μέχρι τώρα έχουμε παραθέσει, δείξαμε ότι ο κ. Κ. ΔΕΝ έδωσε – είτε γνώριζε, αλλά σκόπιμα απέκρυψε, είτε δεν γνώριζε, αλλ’ όμως παρέλειψε – την πληθώρα των βιβλίων εκείνων, που είναι σχετικά με το θέμα του, και τα οποία ανατρέπουν τις θέσεις του. Πέρα, βέβαια, απ’ αυτό:

• Σημειώσαμε ότι, ακόμα και την πενιχρή βιβλιογραφία που αναφέρει στο βιβλίο του, την παραθέτει με τρόπο αντιδεοντολογικό, με πληθώρα λαθών. (Ας αφήσουμε ότι τα ορθογραφικά λάθη είναι τόσα πολλά, «περί ων ουκ έστιν αριθμός» και αποτελούν «σημείον κατατεθέν» για ολόκληρο το βιβλίο του).

• Για το ποια είναι η πληθώρα αυτή της βιβλιογραφίας, την οποία σκανδαλωδώς αποσιώπησε και παρέλειψε, δώσαμε για τον κ. Κ. και για κάθε ενδιαφερόμενο ένα καλό δείγμα (δες σελίδες 44 έως 52, - και το οποίο, φυσικά, αποτελεί ένα μόνον μικρό μέρος – και την οποία, θα το ξανατονίσουμε, και την αγνόησε και ΔΕΝ τη συμβουλεύτηκε! Αν  ισχυριστεί ότι δεν τη γνωρίζει, τότε, διερωτάται κανείς, πώς κάθεται και γράφει για ένα τόσο σοβαρό θέμα, ΧΩΡΙΣ να είναι επαρκώς ενημερωμένος;! Και το ερώτημα αυτό ήταν και εξακολουθεί να παραμένει αμείλικτο!

• Πως μπορεί ο κ. Κ. να δικαιολογήσει το γεγονός ότι μέσα στο βιβλίο του δίνει – και μάλιστα επανειλημμένα – στοιχεία ανακριβή, λανθασμένα ή και ελλειπή, όταν, ταυτόχρονα, έρχεται ως «σωσίας» του Νεοέλληνα, για να του πει τάχα την «αλήθεια»! Αλλά, ποια αλήθεια;!

• Τα όσα γράφει, είδαμε, ότι δεν τα στηρίζει σε αξιόπιστες πηγές-ντοκουμέντα, αλλά τα στοιχειοθετεί από μόνος του, καθώς αφήνει την αχαλίνωτη φαντασία του – ίσως και λόγω της ιδιοσυγκρασίας του, ως ζωγράφος – να διαπλέκει ένα ευφάνταστο μυθιστόρημα.

• Του εξηγήσαμε ότι, βιβλία που καταπιάνονται με ένα τόσο όμορφο θέμα, το οποίο – ουσιαστικά – είναι τα κείμενα της Βίβλου και η αξιοπιστία τους, απαιτούν την πλατιά γνώση του θέματος, με βάση τη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία γύρω απ’ αυτό. Τι έκανε σ’ αυτό το σημείο ο κ. Κ.; Την περιφρόνησε επιδεικτικά.

• Του υποδείξαμε τα τεράστια και σοβαρότατα λάθη του, - τα πέρα για πέρα αδικαιολόγητα – τα οποία καταγράφει στο εν λόγω βιβλίο του, και τα οποία οφείλει – η τιμιότητα το απαιτεί αυτό – να τα επανορθώσει απέναντι στους αναγνώστες του. Οι αναγνώστες διαβάζουν καλοπροαίρετα, αλλά όλοι τους δεν γνωρίζουν ποιες τεράστιες διαστρεβλώσεις περιέχονται μέσα σ’ αυτό το βιβλίο. Τα λάθη αυτά είναι ανεπίτρεπτα για κάποιον, που θεωρεί τον εαυτό του «ερευνητή» και «διαφωτιστή» των μαζών. Δείτε, για παράδειγμα, στη σελίδα 93 και επόμενες του βιβλίου του, όπου ξεσκεπάζεται – και ας μη του κακοφανεί  αυτό – ένα μέγεθος αγραμματοσύνης και επιπολαιότητας. Κι αυτά είναι πολύ σημαντικά, επειδή δεν τα έγραψε από παραδρομή. Τα επαναλαμβάνει με πολύ κομπασμό, και στη σελίδα 347 επ. του βιβλίου του.

• Όλα αυτά τα ανεπίτρεπτα και σοβαρότατα λάθη, που καταχωρεί μέσα στο υπό κρίση βιβλίο του, του τα δείξαμε επανειλημμένα και κατά κόρον. Για παράδειγμα, μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει όσα παρατίθενται στις προηγούμενες σελίδες, όπου, και μόνον – δειγματοληπτικά – σημειώνονται τέτοιας μορφής τεράστια λάθη, τα οποία ούτε ένας μαθητής του Γυμνασίου δεν θα διέπραττε.

• Επανειλημμένα, ακόμα, του καταδείξαμε ότι, ξένα κείμενα που παραθέτει – ακόμα και στο ξεκίνημα του βιβλίου του – τα αλλοιώνει και τα ποδοπατεί βάναυσα, αρκεί να φτάσει εκεί, που έχει προσχεδιάσει, χωρίς καν να σέβεται τα γραπτά κείμενα των
άλλων συγγραφέων!

• Δεν σταματάει να αναφέρει στο βιβλίο του κάθε τόσο ότι η σοφία της Αιγύπτου, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, έδωσαν τα δάνειά τους στη Βίβλο. Του δείξαμε – σε δύο μάλιστα συνεχή κεφάλαιά μας – ότι όχι μόνον γράφει αδικαιολόγητα ανακρίβειες, και μάλιστα σοβαρές και μεγάλες ανακρίβειες, αλλά και έρχεται σε σύγκρουση με ολόκληρο τον κόσμο της διανόησης. Κι αυτά του τα είπαμε, παραθέτοντας αρκετή από τη σχετική βιβλιογραφία. Φαίνεται, όμως, ότι δεν είναι πρόθυμος να ακούσει κανέναν. Όχι μονάχα δεν διόρθωσε τα τρομερά αυτά τα λάθη του, δημόσια, αλλά και όταν του τηλεφωνήσαμε, έδειξε ότι είναι αμετάτρεπτα αμετανόητος μέσα στην πλάνη του. Και να σκεφθεί κανείς ότι, ολόκληρο το βιβλίο του στηρίζεται σ’ αυτή την τερατώδη και ολέθρια πλάνη. Και ρωτάμε: Μπορεί, άραγε, ένα βιβλίο βασισμένο στην πλάνη να οδηγήσει κάποιον στην αλήθεια;! Από θολό πηγάδι, μπορεί κάποιος να αντλήσει καθαρό νερό;! Ο Ιησούς Χριστός είπε σχετικά: «Αν το φως που είναι μέσα σου είναι σκοτάδι, το σκοτάδι πόσο είναι;» (Ματθαίος 6/23, ΝΜΒάμβα).

• Δείξαμε, ακόμα, στον κ. Κ. ότι και τα όσα υποστηρίζει περί Θεογονίας είναι πέρα για πέρα λανθασμένα – αλλά, που να μας ακούσει! Υπήρξαμε γι’ αυτόν και σε τούτο το σημείο «φωνή βοώντος εν τη ερήμω»!!

• Του θέσαμε επανειλημμένα το ερώτημα: Πώς, εφόσον θεωρεί τη Βίβλο ένα παιδαριώδες παραμύθι, πώς και γιατί  τη συμβουλεύεται και, μάλιστα, πολλές φορές τη θεωρεί «αξιόπιστη» και απ’ αυτή αντλεί πληροφορίες όταν τον συμφέρει; Αυτό γίνεται φανερό με την πρώτη ματιά. Από το άλλο μέρος, όμως, κατηγορεί τη Βίβλο ασύστολα ως ένα «μεγάλο ψέμα... – και έναν – θανατηφόρο δόλο»; (σελ. 382). Παίζει, δηλαδή, με τη Βίβλο σε δύο διαφορετικά ταμπλό: Από τη μια, τη θεωρεί αξιόπιστη, και τη χρησιμοποιεί ως πηγή πληροφοριών του, και από την άλλη, τη θεωρεί ένα παιδαριώδες παραμύθι! Ας μας πει, τέλος πάντων, πότε ο κ. Κ. λέει την αλήθεια προς τον αναγνώστη, και ποιο, επιτέλους, απ’ τα δύο αυτά είναι αλήθεια. Δυοίν θάττερον κ. Καλόπουλε!

• Οι ανακρίβειες, επομένως, και οι ασυνέπειες μέσα στο βιβλίο του κ. Κ. δεν έχουν αριθμό και τέλος, και καλό είναι σε κάθε ενδιαφερόμενο, αν θέλει να έχει σφαιρική και ολοκληρωμένη ενημέρωση, ας διαβάσει και όσα μέχρι τώρα παραθέσαμε σ’ αυτή εδώ την κριτική.


ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

 Τώρα, σταχυολογούμε μερικά επιπρόσθετα σημεία από το βιβλίο του κ. Καλόπουλου:

1. Στη σελίδα 238 του βιβλίου του, ο κ. Κ. υποστηρίζει ότι ο Μωυσής γίνεται κάτοχος της Ερμητικής σοφίας, τον ισχυρισμό του δε αυτόν ΔΕΝ τον στηρίζει πουθενά και ΟΥΤΕ παραθέτει κάποιο στοιχείο-ντοκουμέντο. Και όχι μόνον αυτό. Δείξαμε στα προηγούμενα ότι η «Ερμητική σοφία» ΔΕΝ υπήρχε στην Αίγυπτο κατά την εποχή του Μωυσή, δηλαδή στο 1500 π.Χ., που έζησε ο Μωυσής. Ο ισχυρισμός αυτός του κ. Κ. - είδαμε – έρχεται σε κατευθείαν σύγκρουση με ολόκληρη τη διεθνή βιβλιογραφία. Η ατυχία, μάλιστα, εδώ για τον κ. Κ. είναι ότι, στο ίδιο σημείο, προσθέτει και τα εξής:

  «Όπως ακριβώς τα είδαμε στην αρχή αυτού του βιβλίου» (σελ. 238).

 Μα, στην αρχή του βιβλίου, για την οποία κάνει λόγο ο κ. Κ., εμείς είδαμε ακριβώς τα αντίθετα! Και όχι μόνον. Αλλά, είδαμε ακόμα και τις αλχημείες, τις αλλαγές, τις συρραφές και τις προσθήκες που ο κ. Κ. – εντελώς αυθαίρετα – έκανε επάνω σε ξένα κείμενα που παρέθετε, για να δείξει (;!) την ομοιότητά τους! Ω, τι «έρευνα» κι αυτή του κ. Κ. για να μας πείσει για τις θέσεις του!!! Είναι, το λιγότερο, ντροπή να γράφει τέτοια πράγματα στο βιβλίο του, που το θέλει να είναι και... «η πρέπουσα απάντηση» (!) (σελ. 385) απέναντι στη Βίβλο και να θεωρεί τον εαυτό του ήρωα, όταν γράφει για το βιβλίο του:

 «Έχω, όχι απλά την αίσθηση, αλλά την πεποίθηση, - λέει – ότι το βιβλίο αυτό γράφεται με καθυστέρηση πολλών αιώνων»!!! (σελ. 381).

 Αυτά τα ίδια λόγια τα θέτει και ως μότο, και σε θέση περιωπής, στην τελευταία σελίδα του οπισθοφύλλου του βιβλίου του. Με άλλα λόγια, ο κ. Κ. εδώ ισχυρίζεται ότι, όλοι οι σκεπτόμενοι Έλληνες των «πολλών» προηγούμενων αιώνων υπήρξαν – κατά τον κ. Κ. – ανόητοι και δεν αντέδρασαν όπως εκείνος!! Εμείς, για άλλη μια φορά, θα πούμε στον κ. Καλόπουλο, απλά: «Αιδώς, Αργείοι». Και θα συστήσουμε στον κ. Κ. να μη υποτιμά ούτε τη νοημοσύνη ούτε το έργο τόσων περίλαμπρων Ελλήνων που παρέλασαν τους προηγούμενους αιώνες, αλλά και τους σημερινούς Έλληνες, οι οποίοι κατέλιπαν μια πλουσιότατη συγκομιδή στον τομέα της διανόησης.


2. Μια άλλη ανακρίβεια, πρώτου μεγέθους, που αναφέρει στο βιβλίο του ο κ. Κ. – αλλά, διερωτάται κανείς ξανά εδώ, για ποια από τις τόσες και πολλές του ανακρίβειες να κάνει κανείς λόγο! – είναι και η ακόλουθη. Γράφει:
 «Πολλοί μελετητές της βίβλου (sic), αδυνατούν να δεχθούν την τρομερή αυτή πληθυσμιακή αύξηση, μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα (250 – 400 χρόνια) είναι αδύνατο λέγουν από τα ολίγα άτομα μιας και μόνης οικογένειας, να φτάσουμε στο τεράστιο πλήθος της εξόδου μέσα στα μικρά αυτά χρονικά περιθώρια. Και ίσως έχουν δίκαιο με τα απλά στατιστικά τους στοιχεία» (σελ. 240 – 241).
 Πέρα από τις ανακρίβειες που δίνει στο παραπάνω μέρος που παραθέσαμε από το βιβλίο του, όπως:
 (α) «πολλοί μελετητές της βίβλου, αδυνατούν κλπ», χωρίς να μας δίνει στοιχεία. Ποιοι είναι, τέλος πάντων, αυτοί που το αμφισβητούν; Γιατί δεν παραθέτει τα στοιχεία; Έτσι, επειδή το λέει ο κ. Κ., όπως το «τάδε έφη Ζαρατούστρα»;! Στοιχεία κ. Καλόπουλε, όχι αφορισμούς! Κι ακόμα,
 (β) μιλάει για 250 - 400 χρόνια, ενώ τα χρόνια της παραμονής των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο είναι καθαρώς καθορισμένα ιστορικά, και είναι 400 ολόκληρα χρόνια, και τούτο δίνεται από τον ακριβέστερο ιστορικό της ανθρώπινης Ιστορίας, τον Λουκά (Πράξεις των Αποστόλων 7/6).
 Αλλά εκείνο για το οποίο εδώ θέλουμε με έμφαση να δώσουμε τώρα μιαν απάντηση είναι ο κεντρικός ισχυρισμός του κ. Κ., ότι τάχα, αριθμός των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο – μας λέει ο κ. Κ. – αφορά μια «τρομερή... πληθυσμιακή αύξηση». Είναι πολύ σημαντικό να σημειώσουμε ότι, αναγκάζεται να δεχθεί εδώ ξανά την ακρίβεια της Βίβλου και αναγνωρίζει και ο ίδιος ότι στην Αίγυπτο κατέβηκαν 70 συνολικά άτομα Ισραηλιτών (σελ. 241), όπως και η Βίβλος γράφει. Εντούτοις, σε μας είναι εντελώς ανεξήγητο το γεγονός, πώς και κάνει την πιο πάνω ανακριβέστατη δήλωση σε σχέση με την πληθυσμιακή αύξηση του λαού Ισραήλ;! Φαίνεται ότι, είτε παρασύρθηκε, όπως έχουμε ξαναπεί στις αρχές της κριτικής μας, από πρόχειρα βιβλία επάνω στο θέμα του είτε δεν του αρέσουν τα Μαθηματικά. Δεν συμβουλευόταν τουλάχιστον έναν ειδικό, ή έναν μαθηματικό για να διαφωτιστεί και ο ίδιος; Εμείς κρίναμε ότι ένας μαθηματικός  θα μπορούσε να δώσει εδώ μια επαρκή απάντηση. Να τι έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Καλόπουλος: 
 
Είναι γνωστό από το μοντέλο του Μάλθους ότι ο ρυθμός μεταβολής του πληθυσμού είναι ανάλογος του πληθυσμού με βάση τη διαφορική εξίσωση
  = kf(t)
όπου f(t) = πληθυσμός μετά από t χρόνια
f(0) = N0 = 70 άτομα = αρχικός πληθυσμός.

Απ’ αυτές τις σχέσεις καταλήγουμε στο ότι
 f(t) = N0

 Μπορούμε να λάβουμε υπόψει μας και τα ακόλουθα: Για έναν λαό που πραγματικά ευημερούσε εκείνη την εποχή, (ήταν, καθώς γνωρίζουμε, εγκατεστημένος στην πιο εύφορη περιοχή της Αιγύπτου, λόγω του Ιωσήφ), δεν είχε πολέμους, είχε υψηλή προστασία, και λόγω της θέσης του Ιωσήφ, δεν είχε καθόλου κακουχήσει, και, έχουμε τις πληροφορίες ότι, είχε την πιο καλή για την εποχή εκείνη ιατρική περίθαλψη (Γένεση 50/1 επ.), άρα και ελάχιστη θνησιμότητα. Έχουμε μάλιστα και τη συμπληρωματική σίγουρη πληροφορία ότι, οι Εβραίες ήσαν εύρωστες, και στο θέμα της τεκνοποίησης υπερτερούσαν ακόμα και τις γυναίκες της Αιγύπτου (Έξοδος 1/18 – 19). Πέρα δε από όλα αυτά, για όσους δέχονται την ύπαρξη του αληθινού Θεού της Βίβλου, ο λαός αυτός, βρισκόταν και κάτω από την ειδική προστασία και εύνοια του ζωντανού Θεού.
 Για όλους αυτούς τους λόγους, για έναν τέτοιον ευημερούντα λαό, δεν είναι απίθανο να θεωρήσουμε ότι διπλασιάστηκε στα πρώτα 25 χρόνια. Επομένως:

 f(25) = 2No    
 Noe = 2No      k25 = ln2      k =   ln2
 Έτσι, αφού προσδιορίσαμε τη σταθερά k καταλήγουμε στον τύπο
      
 f(t) = Noe( ln2)t   =   No(eln2) t  =  No  • 2 t

 Αν τώρα, θέσουμε t = 400 χρόνια που οι Ισραηλίτες έμειναν στην Αίγυπτο
 f(400) =  No • 2 • 400

 = 70  • 216 = 70  • 65.536 = 4.587.520

 Αν, μάλιστα, σκεφθούμε ότι, σύμφωνα με τη Βίβλο, από την Αίγυπτο βγήκαν 600.000 άνδρες με μια επταμελή οικογένεια ο καθένας, έχουμε 600.000 x 7 = 4.200.000, δηλαδή είμαστε κοντά στον αριθμό που βρήκαμε προηγουμένως.

 Γνωρίζουμε, μάλιστα, ότι, αυτή τη σημαντική αύξηση του πληθυσμού φοβήθηκαν και οι Αιγύπτιοι, γι’ αυτό και διέταξαν τον θάνατο όλων των αρσενικών Εβραιόπουλων (Έξοδος 1/8 έως 2/10).

 Επομένως, η αύξηση των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο, που η Βίβλος αναφέρει, είναι όχι μόνον αληθινή, αλλά και πέρα για πέρα φυσιολογική.
 Η Βίβλος, μάλιστα, η οποία δεν γράφει υπερβολές, όπως συνηθίζει ο κ. Κ., αλλά είναι προσγειωμένη στην αλήθεια, λέει, για το θέμα αυτό με απλότητα, εκείνο που αναφέραμε και πιο πάνω, ότι: «Οι γιοι Ισραήλ αναχώρησαν... πεζοί, 600.000 άνδρες περίπου» (Έξοδος 12/37). Αυτός ο αριθμός ΔΕΝ αποτελεί καμιά υπερβολή ΟΥΤΕ κάποια «τρομερή πληθυσμιακή αύξηση»!!!

 Στη συνέχεια, ο κ. Κ. για να «δικαιολογήσει» τον αριθμό των Ισραηλιτών που βγήκαν από την Αίγυπτο, αναφέρει – αλλά και πάλι, εντελώς αβάσιμα και χωρίς να έχει τις απαιτούμενες σίγουρες πληροφορίες, ότι, μαζί με τους Ισραηλίτες υπήρχαν ΚΑΙ «τεράστιες αδελφές παροικίες της Χαρράν κλπ». Αυτό, βέβαια, δεν το στηρίζει πουθενά, αλλά το βγάζει από τη φαντασία του. Τούτο, όμως, ΟΥΤΕ μπορεί με τίποτε να σταθεί και ΟΥΤΕ αληθεύει, αλλά και ΔΕΝ χρειάζεται. Η περιγραφή της Βίβλου αρκεί πλήρως, και είναι γερά θεμελιωμένη.


3. Και ας κλείσουμε την κριτική μας με τούτο, ως τελευταίο, που είναι ταυτόχρονα πρωτοφανές και ανήκουστο. Γράφει ο κ. Καλόπουλος:

 «... δεν είναι τυχαίο ότι ξεχάστηκε εκείνος ο αρχαίος γίγας των στοχασμών ο Έλληνας... που πρώτος απ’ όλους ανάγκασε τη γνώση να περάσει μέσα απ’ το πυκνό φίλτρο των ερωτήσεων πριν την αποδεχθεί. ΣΗΜΕΡΑ ΣΠΑΝΙΖΕΙ δυστυχώς το πολύτιμο είδος εκείνου του ανθρώπου, που όχι μόνο δεν καταποντίζεται στους ατέλειωτους βιοπορισμούς του, αλλά αρνείται πεισματικά να θυσιάσει τη μικρή ή μεγάλη προσωπική του παραγωγή ερωτήσεων στους αρχαίους επιβλητικούς βωμούς των «θεϊκών» απαντήσεων,...» (σελ. 387, τελευταία σελίδα του βιβλίου του κ. Καλόπουλου. Η πρώτη υπογράμ. δική του, τα κεφαλαία και η δεύτερη υπογρ. δική μας).

 Το περίεργο και ανεξήγητο του βιβλίου του κ. Κ., που έρχεται ως κατακλείδα και κορωνίδα της όλης του προσπάθειας είναι ότι, στρέφεται και εναντίον αυτού του ίδιου του βιβλίου του! Γιατί; Επειδή, σε ολόκληρο το βιβλίο του εξυψώνει παντού το Ελληνικό στοιχείο – και μάλιστα το ειδωλολατρικό στοιχείο της αρχαιότητας – εξυψώνει, δηλαδή, παντού τον Έλληνα, τώρα, με όσα πιο πάνω καταγράφει, πομποδώς διαγράφει με μια μονοκοντυλιά τα όσα έγραψε,  επειδή δηλώνει μπροστά στα μάτια μας ότι σήμερα ΔΕΝ υπάρχουν Έλληνες (;!), ή μάλλον σπανίζουν!!! Στρέφεται, δηλαδή, έτσι ενάντια στον Νεοέλληνα και κατ’ επέκταση ενάντια στον Ελληνισμό, για τα οποία τόσο πολύ κόπτεται μέσα στο βιβλίο του και τα οποία προσπάθησε να εξυψώσει! Τώρα, τα γκρέμισε όλα.

 Και όχι μονάχα αυτό, αλλά, θα προβάλει με κομπασμό και τον εαυτό του, με τα λόγια:
 «Να είμαστε άραγε εμείς, τα θλιβερά τελευταία απομεινάρια των ενδόξων εκείνων αναντίρρητων διαφωτιστών της γης;....» (σελ. 384, και τα αποσιωπητικά δικά του).
 «Διαφωτιστής της γης...» ο κ. Καλόπουλος;! Αλλά, με τι;! Με ακριβή και παραποιημένα στοιχεία;! Αυτό θέλει, εν κατακλείδι, να μας πει ο κ. Καλόπουλος;
 Αφήνεται πλέον στον κάθε ειλικρινή και απροκατάληπτο αναγνώστη να κρίνει τι είδους βιβλίο είναι αυτό το βιβλίο του κ. Καλόπουλου και ανάλογα ας το βαθμολογήσει.
 


ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
  Πληροφορίες τον φέρνουν να είναι ζωγράφος στο επάγγελμα, κάτοικος Θεσσαλονίκης, 45 περίπου ετών, δεδηλωμένος άθεος. Το βιβλίο του αυτό είναι, πράγματι, το πρώτο που έχει συγγράψει, το οποίο κυκλοφορεί και σε επανέκδοση. Σε ερώτηση ενδιαφερόμενου γιατί δεν παρέθεσε βιογραφικό του σημείωμα, προκειμένου να γνωρίζουν κάτι αναγνώστες γι’ αυτόν, απάντησε ότι «κάτι τέτοιο είναι απόρρητο». Σε άλλη ερώτηση, κατά πόσον έχει κάποιους τίτλους, απάντησε «όχι, δεν κατέχω κανέναν τίτλο, είμαι απλώς ερευνητής». Πρόσθεσε δε ότι σύντομα πρόκειται να δημοσιεύσει και δεύτερο βιβλίο. Αυτό το τελευταίο, βέβαια, το δηλώνει επανειλημμένα και στο υπό κρίση βιβλίο του.

  Η μόνη φορά μέσα στο βιβλίο του, που έχει τη Βίβλο με κεφαλαίο «Β».

  Σημειώστε το αυτό: «η μετάφραση τους έχει χαθεί»! Σε ποιο κείμενο, λοιπόν, στηρίζει τον ισχυρισμό του και τη σύγκριση ο κ. Κ;

  Κρατήστε κι αυτό υπόψει σας, ότι, δηλαδή, τα κείμενα αυτά «αποδίδονται (όχι ότι και ανήκουν) στον Ερμή τον Τρισμέγιστο!

  Τα γνωστά σε μας Ερμητικά Κείμενα.

  Σημειώστε κι εδώ ότι τα κείμενα αυτά κατά τον Ελιάντε γράφτηκαν ΜΕΤΑ Χριστόν!

  Η παράθεση στο βιβλίο του κ. Κ. είναι σε πολυτονικό.
  Το οποίο ο κ. Κ. παίρνει από τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα.

  Η παράθεση είναι κι εδώ σε πολυτονικό
  Walter Scott, Ερμητικά κείμενα, Εισαγωγή, σελ. 10, Παρασκήνιο, Αθήνα 1990
  Walter Scott, Ερμητικά κείμενα, ένθ. ανωτ., τόμ. Α’, σελ. 58-59
  Στο θέμα της Θεογονίας θα επανέλθουμε
  Τέτοιες μορφές και γνώμες θα μπορούσαμε να παραθέσουμε αμέτρητες
  Οι γνώμες των επιστημόνων που παρατίθενται εδώ είναι παρμένες από το βιβλίο του Δημ. Ι. Μαγκριώτη: Η Δημιουργία. Η Κοσμογονία του Μωυσέως και η Νεωτέρα Επιστήμη, Αθήνα, χ.έ.έ.,
σελ. 23 επ.
  Σημειωτέον ότι ο Burket παραθέτει εδώ σε υποσημείωσή του (δες και τη σελ. 175 του βιβλίου του) πλήθος βιβλιογραφίας από ειδικούς επιστήμονες, οι οποίοι ανατρέπουν όλη την αβάσιμη επιχειρηματολογία του κ. Καλόπουλου
  Ώστε ο Μανέθων δεν έχει καμμιά σχέση μ’ αυτή την πραγματεία
  Πολύ σημαντική πληροφορία. Το έργο του Μανέθωνα δεν διασώθηκε «ανέπαφο». Πιο κάτω ο συγγραφέας το ονομάζει «συνονθύλευμα» και «αντανάκλαση της αντανάκλασης» και «ένα συνονθύλευμα από ‘’λέγεται’’».!!!
  Για τη «φιλοσοφική θεογονία», την οποία, επίσης, αναφέρει ο κ. Κ. – και μόνον ο τίτλος της το λέει – δεν μπορεί να γίνει κανένας λόγος, μια που δεν δίνονται στοιχεία, παρά μονάχα ιδέες φιλοσοφικές.
  Το ότι η εξιστόρηση της Δημιουργίας της Βίβλου ανάγεται στο 1500 π.Χ., ο αναγνώστης δεν έχει παρά να ακούσει τη γνώμη των ειδικών, επιστημόνων δηλαδή περιωπής και αναστήματος, λίγους από τους οποίους παραθέσαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας. Και, βέβαια, δεν είναι μόνον αυτοί.
  Σμυρνιωτάκης, Παγκόσμια Σοφία, σελ. 20, Αθήνα χ. έ. έ.
  Εγκυκλοπαίδεια, ‘’ΗΛΙΟΥ’’, τόμ. 4, σελ. 713.
  Βλέπε πιο πάνω σελ. 5 επ.
  Σμυρνιωτάκης, προαν. έργ., σελ. 19.
  Στα προηγούμενα κεφάλαια, επανειλημμένα, έχουμε πει ότι, ο κ. Κ. αναμασάει διαρκώς τα ίδια πράγματα και κινείται πάντοτε στα ίδια μοτίβα. Γι’ αυτό, κρίνουμε ότι, με τούτο το κεφάλαιο, η απάντησή μας έχει ολοκληρωθεί.

  Ας συμβουλευτεί έναν μόνον έστω ειδικό, τον W. M. Ramsay, τον σπουδαίο ερευνητή, ο οποίος, αρχικά, υπήρξε πολέμιος της Βίβλου, όπως και ο κ. Καλόπουλος, αλλά ήταν αντικειμενικός και ειλικρινής. Επειδή, εξετάζοντας τα στοιχεία, και μάλιστα με προσωπική του επίσκεψη και έρευνα των τοποθεσιών, ιδιαίτερα εκείνων που αναφέρονται στο βιβλίο των Πράξεων, δήλωσε δημόσια ότι άδικα είχε κατηγορήσει τη Βίβλο, η δε ακρίβεια των περιγραφών των Πράξεων των Αποστόλων, τον έπεισαν να διακηρύξει ότι, ο Λουκάς είναι ο μεγαλύτερος και ακριβέστερος ιστορικός όλων των εποχών. Ας ψάξει, λοιπόν, λίγο περισσότερο ο κ. Καλόπουλος, θα του κάνει καλό, για να γνωρίσει σφαιρικά τα πράγματα και να φτάσει στην πραγματική αλήθεια, όχι την υποκειμενική! Θα πρέπει να επαναλάβουμε, για άλλη μια φορά: Γιατί ο κ. Καλόπουλος αγνοεί την πλούσια βιβλιογραφία γύρω από το θέμα του; Άραγε γιατί;;;!!!

  Ο μαθηματικός που, ύστερα από παράκλησή μας, ασχολήθηκε για λογαριασμό μας με τους παραπάνω υπολογισμούς είναι ο Λίνος Περιάλης, από τη Νέα Ιωνία Αττικής, τον οποίο και από τη θέση αυτή για άλλη μια φορά θερμά ευχαριστούμε.



28 Οκτωβρίου 1940
**Σημειώστε ότι η Ελλάς είναι η μοναδική χώρα που ...
Περισσότερα >>
Ποιούς πολεμούν
Οι δαίμονες μισούν όλους άνεξαιρέτως τους ανθρώπου ...
Περισσότερα >>