www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
    

    

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
Κριτική στο βιβλίο ''Το μεγάλο ψέμα'' -- Δ' ΜΕΡΟΣ

6
ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ
Η ΨΕΥΔΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ


Α’

 Μέχρι τώρα ασχοληθήκαμε με το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του Κ. Καλόπουλου (σελ. 5-62), το οποίο – ουσιαστικά – αποτελεί γι’ αυτόν και το κεντρικότερο από όλα τα άλλα κεφάλαια. Αυτός ήταν και ο λόγος που δαπανήσαμε σ’ αυτό τον περισσότερο χώρο. Τα υπόλοιπα,  όπως θα δούμε, δεν είναι παρά πομφόλυγες, που με κανέναν  τρόπο δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι αξίζουν μιας απάντησης. Εντούτοις, επειδή μπορούν να κλονίσουν την Πίστη μη πληροφορημένων ανθρώπων, θα χρειαστεί να καταπιαστούμε και μ’ αυτά, με κάθε δυνατή συντομία.
 
Έτσι, τώρα προχωρούμε στο δεύτερο κεφάλαιο του υπό κρίση βιβλίου. Στο κεφάλαιο αυτό ο κ. Κ. προσπαθεί να χτίσει μια κατά φαντασίαν, δηλαδή μυθιστορηματική, αφήγηση, με σκοπό να χλευάσει πέντε μορφές της Βίβλου: Τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ, τον Ιωσήφ, και τον Μωυσή. Χωρίς, όμως, ο κ. Κ. να το αντιληφθεί διαψεύδει τον εαυτό του και ανατρέπει τα όσα πομπώδη, αλλά και ψευδή, αναφέρει στο εξώφυλλο και στο εσώφυλλο του βιβλίου του, για εντυπωσιασμό. Λέει εκεί: «Η οριστική απομυθοποίηση ΤΩΝ βιβλικών ηρώων...»! Αλλά, κ. Καλόπουλε, «Οι βιβλικοί ήρωες» δεν είναι μονάχα πέντε. Υπάρχει  ένας μακροσκελέστατος κατάλογος (δες π.χ. το κεφ. 11, της Επιστολής προς Εβραίους, για μια γρήγορη επισκόπηση).
 
Στο κεφάλαιο αυτό,  λοιπόν, ο κ. Κ. ασχολείται με τον Αβραάμ (σελ. 63-153), φτάνει δε στο σημείο και να θριαμβολογεί. Φροντίζει, μάλιστα, να καλύψει και τα νώτα του από μια ενδεχόμενη κριτική, λέγοντας: «Ειλικρινά λυπάμαι το δύσμοιρο εκείνον που θα αναλάβει την υπεράσπιση του Αβραάμ»!!!
 Αυτό, βέβαια, στρέφεται και εναντίον μας, για την κριτική που του κάνουμε εδώ, όχι μόνον σε σχέση με τον Αβραάμ της Βίβλου, αλλά, και γενικά, σε σχέση και με ολόκληρο το βιβλίο του. Όμως, ας δούμε ποιος είναι «ο δύσμοιρος», για τον οποίον πρέπει κανείς «ειλικρινά να λυπάται»!
 

Θα απαντήσουμε αρχικά στον κ. Καλόπουλο, θέτοντας σ’ αυτόν μερικά ερωτήματα:
 
(α) Πώς – εφόσον θεωρεί τη Βίβλο ένα παραμύθι – διαρκώς τη συμβουλεύεται και στηρίζεται απόλυτα στις πληροφορίες της, τη δε αφήγηση της Βίβλου τη θεωρεί ως «την αυθεντική εβραϊκή ιστορία»;! (σελ. 62). Δείτε, ενδεικτικά, και τις σελίδες 63, 65, 66, 67, αλλά και τις πιο κάτω μέχρι τη σελίδα 153, μα και όλο το βιβλίο του. Τόσο μάλιστα αποδέχεται τη γνησιότητα των πληροφοριών της Βίβλου ο κ. Κ., ώστε εκπλήσσεται κανείς, πώς κατόπιν την πολεμάει ως ένα, τάχα, κατασκευασμένο βιβλίο!
 Αναφερόμενος για παράδειγμα στην κλήση του Αβραάμ από τον Θεό, ο κ. Κ. όχι μονάχα θεωρεί αξιόπιστο το Βιβλικό κείμενο, αλλά γράφει για τον εαυτό του με έμφαση:»Ποιος δε θα πήγαινε ρωτάω εγώ;». Τόσο πολύ, λοιπόν, την αποδέχεται, ώστε θα ήταν πρόθυμος και ο ίδιος ο κ. Κ. να δεχθεί μια τέτοια πρόσκληση από τον Θεό!

 Παρόλα αυτά τα αντιφατικά, ο κ. Κ. θεωρεί τη Βίβλο έναν μύθο. Τότε, όμως – ρωτάμε με τη σειρά μας κι εμείς – δεν θάπρεπε αφενός μεν να μη την αποδέχεται ως γνήσια και αυθεντική ιστορία και αφετέρου δεν όφειλε να την αντικρούσει, αλλ’ όμως όχι με ουτοπικά σχήματα, παρά με στοιχεία και πηγές πληροφοριών; Δεν βλέπει ότι τούτο αποτελεί ένα οξύμωρο σχήμα; Όμως, ο κ. Κ. όχι μόνον ΔΕΝ επικαλείται πηγές, αλλά δεν επικαλείται ούτε καν μία πηγή! Αντί, λοιπόν, σίγουρων στοιχείων και πηγών πληροφοριών, παραθέτει εδώ κι εκεί κάποιους γνωστούς μύθους της αρχαιότητας – αυτοί κι αν δεν είναι μύθοι!!!

 
(β) Πώς, όμως, - παρά τον πιστό βηματισμό του κ. Κ. πίσω από την πιστότητα του βιβλικού κειμένου – πώς, ξαναρωτάμε, διερμηνεύει στη συνέχεια κατά το δοκούν ορισμένες λεπτομέρειες του βιβλικού κειμένου, και τις διαστρεβλώνει μάλιστα, προκειμένου να οδηγήσει το μυθιστόρημά του εκεί που θέλει; Παράδειγμα: Όταν ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς της Σαλήμ, (Γένεση 14/18 επ), συναντάει τον Αβραάμ, ο Αβραάμ του δίνει το ένα δέκατο απ’ όλα. Αυτό αναφέρει επί λέξει η αυθεντική Βιβλική εξιστόρηση. Πώς, όμως, ο κ. Κ. τούτο το διαστρεβλώνει και το διερμηνεύει κατά το δοκούν, λέγοντας: «... μόλις λίγο πριν είχε αφήσει (ο Αβραάμ) σ’ έναν δικό του «Ιερέα», ό,τι πολυτιμότερο είχαν τα λάφυρα (κι ας λέει ότι έδωσε το 10% (δέκατο)»; Με βάση, όμως, ποια στοιχεία ή ποιες σίγουρες πληροφορίες ισχυρίζεται κάτι τέτοιο; Δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο ισχυρισμός του αποτελεί μια πρώτου μεγέθους ασύστολη ανακρίβεια προς εξαπάτηση των αναγνωστών;!
 
Με πολλές άλλες παρόμοιες διαστροφές της αλήθειας είναι κατάμεστο το βιβλίο του κ. Κ. Δείτε, για παράδειγμα, ακόμα και στη σελίδα 67, όπου προχωρεί σε αλλαγή της σειράς των διηγήσεων! (Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που αλλάζει τα ξένα γραπτά κείμενα ο κ. Κ. Το έχουμε ήδη  υπογραμμίσει και προηγούμενα)!
 
Δείτε τώρα και το ακόλουθο παράδειγμα. Γράφει ο κ. Κ.: «Πόσοι ήταν οι δίκαιοι που σώθηκαν από τα Σόδομα; Και γιατί θεωρήθηκαν δίκαιοι αφού κάνουν σαφώς επαίσχυντες πράξεις;» (σελ. 67).
 
Τι κάνει σ’ αυτό το σημείο ο κ. Κ.;
 Ενώ το Βιβλικό κείμενο αναφέρεται στην προσευχή του Αβραάμ προς τον Θεό, και χρησιμοποιεί τη λέξη «δίκαιοι», (μήπως, δηλαδή, ανάμεσα στους πολυπληθείς ασεβείς της περιοχής, μαζί, φυσικά, με τον Λωτ και την οικογένειά του, μήπως υπάρχουν εκεί και μερικοί ακόμα δίκαιοι) – ΔΕΝ «θεωρήθηκαν δίκαιοι»• αυτά είναι λόγια του κ. Κ. και όχι του Βιβλικού κειμένου! – ώστε να διασωθεί  η περιοχή από την καταστροφή. Αυτή είναι η πρώτη ηθελημένη διαστροφή που κάνει ο κ. Κ. σ’ αυτό το σημείο.
 
Η δεύτερη διαστροφή του κειμένου από τον κ. Κ. γίνεται σε σχέση με τη χρονική σειρά στην οποία αναφέρεται το κείμενο και την οποία ο κ. Κ. την αλλάζει. Πώς αλλάζει τη σειρά ο κ. Κ.; Απλούστατα, η Βίβλος αναφέρει την προσευχή αυτή του Αβραάμ, η οποία γίνεται πολύ πιο ΠΡΙΝ από την καταστροφή των πόλεων Σοδόμων και Γομόρρων, ενώ ο κ. Κ. συνδέει όλο αυτό με ένα πρωθύστερο σχήμα, με τη σεξουαλική συμπεριφορά των θυγατέρων του Λωτ, η οποία λαβαίνει χώρα πολύ ΜΕΤΑ από την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων. Αυτός ο τρόπος εργασίας, όμως, του κ. Κ. δεν είναι ούτε για καύχηση ούτε μπορεί να ονομαστεί έρευνα, παρά αλχημεία των κειμένων, και διαστροφή της αλήθειας.
 
(γ) Όπως προείπαμε, ο κ. Κ. αποδέχεται τα Βιβλικά κείμενα, στις πληροφορίες των οποίων και στηρίζεται, απορούμε όμως γιατί σε πολλές άλλες περιπτώσεις – και, πάλι, κατά το δοκούν – τα παρατρέχει, ηθελημένα και τα αγνοεί; Και να πώς: Η Βίβλος αναφέρει ότι σε κάποια χρονική στιγμή οι δρόμοι του Αβραάμ και του ανηψιού του, του Λωτ, διαχωρίστηκαν. Ο Αβραάμ αφήνει την επιλογή του τόπου, προς τον οποίο θέλει ο Λωτ να πορευτεί, ελεύθερη. Του λέει: «Αν εσύ πας στα αριστερά, εγώ πηγαίνω προς τα δεξιά• και αν εσύ πας στα δεξιά, εγώ στα αριστερά» (Γένεση 13/9). Ο Αβραάμ στηριζόταν στον Κύριο, τον Θεό του, και όχι στις όποιες ανθρώπινα προσφερόμενες ευκαιρίες. Και ο Λωτ τράβηξε προς την περιοχή που βρισκόταν κοντά στα Σόδομα. Είναι γνωστό για την εποχή εκείνη ότι σύνορα εθνικά, με τη σημερινή έννοια, δεν υπήρχαν. Οι άνθρωποι ήσαν νομάδες και διαρκώς έψαχναν για καλύτερο τόπο βοσκής και διαμονής.
 
Όλα αυτά, δηλαδή, την αφήγηση της Βίβλου και τις συνήθειες των καιρών, ο κ. Κ., τα αγνοεί θεληματικά και γράφει: «Αφού λοιπόν ο πλούσιος πλέον Αβραάμ ΧΩΡΙΖΕΙ με αριστοκρατική πραγματικά άνεση τη γη των Χαναναίων. ΣΤΑ ΔΥΟ, δίνει το δικαίωμα εκλογής πρώτα στον ανηψιό του Λωτ και μετά παίρνει κι αυτός όλη την υπόλοιπη» (σελ. 65, τα κεφ. δικά μας). Αυτό λέγεται, τουλάχιστον, κακεντρεχής διαστροφή της πραγματικότητας. Τα κείμενα δεν μιλάνε για χωρισμό στα δύο της γης. Αυτός ο ισχυρισμός αποτελεί καθαρό αποκύημα της φαντασίας του κ. Κ., με προφανή σκοπό να κατηγορήσει τον Αβραάμ και έμμεσα τη Βίβλο. Χωρίς, πάντως, να το καταλαβαίνει ο κ. Κ. ξεσκεπάζει έτσι την προχειρότητα με την οποία εργάζεται στο βιβλίο του, επειδή παραβλέπει ή αγνοεί το υπόλοιπο μέρος των ίδιων αυτών κειμένων, δηλαδή στη Γένεση 13/10 κ. εφ., τα οποία λένε πολύ περισσότερα πράγματα και τα οποία ανατρέπουν άρδην τις θέσεις που υποστήριξε ο ίδιος.

Τα υπόλοιπα κείμενα, δηλαδή, δείχνουν ότι (1) όχι μονάχα εξουσιαστής γης δεν υπήρξε ο Λωτ, (2) ότι μετακινήθηκε πολλές φορές μέσα στην περιοχή, (3) με δυσκολία έγινε δεκτός στα Σόδομα. (4) Ακόμα και μέχρι το τέλος αυτής σχέσης με τους κατοίκους των Σοδόμων, δεν θεωρήθηκε ποτέ εξουσιαστής γης. Οι Σοδομίτες, ουσιαστικά, τον έβλεπαν πάντοτε ως παρείσακτον. Δείτε για παράδειγμα τα λόγια τους προς τον Λωτ: «Φύγε από εκεί. Και είπαν ακόμα: Αυτός (ο Λωτ) ήρθε για να παροικήσει θέλει να γίνει και κριτής; Τώρα θα κακοποιήσουμε μάλλον εσένα παρά εκείνους. Και βίαζαν υπερβολικά τον άνθρωπο, τον Λωτ, και πλησίασαν για να σπάσουν την πόρτα» (Γένεση 19/9).
 
Τώρα, γιατί όλα αυτά ο κ. Κ. τα αγνόησε, ορισμένα τα διαστρέβλωσε, το αφήνουμε στην κρίση κάθε ειλικρινή και ανεπηρέαστου αναγνώστη.
 


7
ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ
Η ΨΕΥΔΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ

Β’
 Αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο ότι, στα πρώτα κεφάλαιά μας είχαμε ήδη δώσει την πρέπουσα απάντηση στον κύριο κορμό των θέσεων του κ. Καλόπουλου, που, ουσιαστικά, βρίσκονται στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του. ¨Όμως, από το προηγούμενο κεφάλαιό μας – από υποχρέωση προς την αλήθεια, που κατά τον Πυθαγόρα «θάβεις χρυσάφι, όταν γνωρίζεις την αλήθεια και σιωπάς»  - αρχίσαμε να καταπιανόμαστε και με ορισμένα ακόμα δευτερεύοντα μεν σημεία του ίδιου του ως άνω βιβλίου, χάρη εκείνων των αναγνωστών, που δεν μπόρεσαν να διακρίνουν τις αστήρικτες θέσεις, ουσιαστικά τις πομφόλυγες του κ. Κ. Και ξεκινήσαμε με τον Αβραάμ, για τον οποίο, βέβαια, και θα συνεχίσουμε, επειδή για τον Αβραάμ ο κ. Κ. – αν και δεν δίνει κανένα στοιχείο – γράφει τερατώδη πράγματα, για τα οποία διερωτόμαστε αν ο ίδιος τα πιστεύει αυτά που γράφει!

Σταχυολογούμε μερικά: 
 
1. Θα πει ο κ. Κ. ότι ο Αβραάμ έμπαινε μέσα σε βασιλικά παλάτια της εποχής του (σελ. 71 επ.) και με τη χρήση δυνατών βοτάνων κατάφερνε να χτυπάει τις βασιλικές οικογένειες με «πληγές» και μετά να παρουσιάζεται ως ο εκλεκτός του Θεού για να προσπορίζεται αγαθά και πλούτη. Αυτά ο κ. Κ. τα βγάζει, φυσικά, από τη φαντασία του, επειδή ΔΕΝ τα στηρίζει πουθενά! Από το άλλο μέρος, όμως, όταν γράφει: «Η Χαλδαία, γνωστός τόπος παραγωγής δυνατών φίλτρων-βοτάνων, καθώς και ξακουστών μάγων-μαγγανευτών...»(!), τι θέλει τάχα να πει ο κ. Κ. προς τον ανίδεο αναγνώστη του, μια και προβάλλει και υπερτονίζει το σημείο ότι η Χαλδαία ήταν το κέντρο των βοτάνων για μαγγανείες;!
 
Οι πληροφορίες, όμως, λένε άλλα πράγματα. Ανοίγουμε για παράδειγμα την Εγκυκλοπαίδεια του «ΗΛΙΟΥ» και διαβάζουμε:
 «Η μελέτη των φυτών από πρακτικής απόψεως χρονολογείται από τα πρώτα συγγράμματα των αρχαίων πολιτισμών των Σινών, των Ελλήνων, των Ινδών, των Αιγυπτίων, των Εβραίων».
 Και ρωτάμε: Πού είναι οι Χαλδαίοι; Ασφαλώς, κι αυτοί, όπως και άλλοι λαοί ασχολήθηκαν με τα βότανα, αλλά δεν ήσαν οι Χαλδαίοι ΟΥΤΕ οι πρώτοι ΟΥΤΕ το κέντρο των φυτών και των βοτάνων, όπως θέλει να τους παρουσιάζει ο κ. Κ.! Προηγούνται οι Σίνες (οι Κινέζοι) και οι Έλληνες.

 Τα ερωτήματα, όμως, που εδώ τίθενται είναι: (α) Γιατί τα αποκρύπτει όλα αυτά ο κ. Κ.; και (β) γιατί παραπλανά τον ανίδεο και καλόπιστο αναγνώστη με το να διαστρέφει τα αληθινά γεγονότα;!
 
Διαπιστώσαμε πολλές φορές ότι, όταν κατηγορεί τον Αβραάμ, το κάνει αφενός μεν για να κατηγορήσει ξανά τη Βίβλο, και αφετέρου για να βγάλει προς τα έξω όλη τη χολή του αντισημιτισμού που τον διακατέχει, γράφοντας: «... του οποίου (Αβραάμ) οι άθλοι διαμόρφωσαν τη νοοτροπία ενός ολόκληρου λαού, και καθόρισαν οριστικά τη μακρόχρονη ιστορία των απογόνων του»! (σελ. 77). Μπράβο κ. Καλόπουλε! Τόσο αβασάνιστα, λοιπόν, χωρίς παράθεση κάποιας, έστω και μιας πηγής, και εντελώς αστήρικτα, αποφαίνεστε για έναν ολόκληρο λαό και τον καταδικάζετε;! Η διαμόρφωση ενός λαού διαμέσου των αιώνων – είναι σε όλους γνωστό, πως και εσείς το αγνοείτε;! – αποτελεί αντικείμενο έρευνας, πολλών, αλλά και ειδικών, επιστημόνων, όσο και σωρείας τόμων που πρέπει να γραφούν. Εσείς, με μια μονοκοντυλιά, αποφανθήκατε τόσο εύκολα πάνω σε ένα τόσο μεγάλο θέμα;! Αιδώς Αργείοι!
 

2. Ο κ. Κ. κατηγορεί ακόμα τον Αβραάμ ότι – άκουσον, άκουσον – αυτός «έκαψε» τα Γόμορρα, και  ΟΧΙ ότι πίσω απ’ όλα αυτά ήταν η κρίση του Αληθινού και Ζωντανού Θεού, ο Οποίος επεμβαίνει στην Ιστορία!
 Ας μη φανεί τούτο που πιο κάτω θα πούμε σκληρό ή παράξενο, μια που ευθύς εξαρχής ξεκαθαρίσαμε τη θέση μας απέναντι στον κ. Κ., όταν, με βάση τα λόγια του, του λέγαμε πως, εφόσον λέει ότι τα «όσα γράφει, τα γράφει άφοβα και με θάρρος, γι’ αυτό κι εμείς, με τη σειρά μας, θα του πούμε εδώ – με παρρησία κι ανοιχτά – όλη την αλήθεια, σχετικά με τους ισχυρισμούς του».  Αυτά που, τούτη τη φορά, εδώ θέλουμε να του πούμε είναι ότι (Α) η αγραμματοσύνη εκ μέρους του, αλλά και (Β) η μεγάλη επιπολαιότητα, τον οδήγησαν σε τέτοιου είδους πομφόλυγες! Και για να αντιληφθεί κανείς ότι ακριβολογούμε σε ό,τι λέμε, ας προσέξει τι – ανάμεσα στα άλλα – ο κ. Κ. λέει.

Γράφει επί λέξει:
 (Α) «Στη μετάφραση των εβδομήκοντα («Ο’») που έχω στα χέρια μου και δικαία θεωρείται «η βάσις πασών των άλλων παλαιών εκκλησιαστικών μεταφράσεων...» διαβάζουμε Γέν. ΙΕ’ 1. «Μετά δε τα ρήματα ταύτα εγεννήθη (sic) ρήμα Κυρίου προς τον Αβραάμ». Στις νεώτερες δε συνηθισμένες σε όλους μας μεταφράσεις το ίδιο ακριβώς εδάφιο αποδίδεται «έγεινε δε λόγος Κυρίου προς τον Αβραάμ». Γεν. ΙΕ’ 1. Μεταξύ των δύο διατυπώσεων καταλαβαίνουμε ότι η πρώτη «εγεννήθη» (sic) «ρήμα Κυρίου» αποδίδει καλύτερα την προφητική πραγματικότητα. Διότι η πραγματικότητα είναι ότι, όποιος λόγος «γεννιόταν» στο κεφάλι του Αβραάμ και ήταν προς το συμφέρον του, αυτός ο λόγος του φαινόταν τόσο ωραίος, ώστε ταυτόχρονα του φάνταζε πολύ θεϊκός!» (σελ. 93 επ., τα πλάγια και οι υπογρ. ως μαύρα είναι και αυτά του κ. Κ.).
 
Όμως, κ. Καλόπουλε, η Μετάφραση των Εβδομήκοντα δεν έχει «εγεΝΝήθη ρήμα» (λόγος), δεν έχει δηλαδή τη λέξη με δύο «νν» αλλά με ένα μόνον «ν», ως «εγεΝήθη», δηλαδή ΕΓΙΝΕ, και όχι ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ!!!
 
Τώρα, ρωτάμε: Πώς ο κ. Κ. από το ΕΓΙΝΕ έφτασε στο ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ, αυτό ας το δει ο αναγνώστης. Αν αυτό το τερατώδες δεν είναι, όπως προείπαμε αγραμματοσύνη και επιπολαιότητα εκ μέρους του κ. Κ., όταν τόσο ανεύθυνα και απρόσεκτα γράφει παραλογισμούς για σοβαρότατα θέματα, τότε, τι άλλο μπορεί να είναι;!
 
Το «εγενήθη» - ως γνωστόν – δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με το «εγεννήθη», δηλαδή, από το «γεννάω/-ώ», αλλά προέρχεται από άλλη ρίζα, δηλαδή από το ρήμα «γίγνομαι» (εδώ, αόρ. α’) και σημαίνει «έγινε».
 
Το παραπάνω είναι ένα από τα πολλά χοντρά ολισθήματα μέσα από το βιβλίο του κ. Καλόπουλου, που φανερώνει για άλλη μια φορά ότι έγραψε πρόχειρα και απρόσεκτα, χωρίς στοιχεία, με λαθεμένες βάσεις σκέψεων, για να φτιάξει ένα ρομάντσο στα μέτρα του. Θα μπορέσει, επιτέλους, να αντιληφθεί ο κ. Κ. ότι με όλα αυτά δεν είναι αξιόπιστος;!
 
Σκεφθείτε τώρα ότι, με βάση ένα τέτοιο τερατώδες λάθος, χτίζει μια ατέλειωτη σειρά «επιχειρημάτων» (!). Και μόνον γι’ αυτόν τον λόγο, το βιβλίο του κ. Κ.  είναι απορριπτέο και ανάξιο κάθε προσοχής.
 
(Β) Ένα δεύτερο σημείο που δείχνει την έλλειψη σοβαρότητας για όσα γράφει ο κ. Κ. είναι, ότι – αν  προς στιγμήν δεχθούμε πως ο Αβραάμ ή ο οποιοσδήποτε Αβραάμ – έβαλε, τάχα, φωτιά στα Σόδομα (και, βέβαια, και στα Γόμορρα και την όλη περιοχή τους), πέρα από τις πολλαπλές δυσκολίες και αντιφάσεις που ανακύπτουν από μια τέτοια ερμηνεία, για μια τόσης έκτασης πυρκαγιά, κατά την οποία, π.χ. ούτε ένας (!!!) Σοδομίτης δεν κατάφερε να διασωθεί, μήπως ο κ. Καλόπουλος, μπορεί να δώσει μιαν εξήγηση εδώ, ή – τουλάχιστον – στο παρακάτω ερώτημα; Η εξήγηση, όμως, αυτή θα πρέπει να είναι και σοβαρή και τεκμηριωμένη – για το πως, δηλαδή, στην ίδια εκείνη περιοχή δημιουργήθηκε και υπάρχει μέχρι σήμερα ο μεγάλος, ο ανεξάντλητος θα λέγαμε, ορυκτό; Πλούτος με τη μεγάλη ποικιλία χημικών αλάτων, που βρίσκονται σε παχιά στρώματα ή τα φωσφορικά άλατα με τους τόννους της ποτάσας, βρωμίου και μαγνησίου, που μπορούν να δώσουν ζωή στην παγκόσμια ανάπτυξη και βιομηχανία για εκατοντάδες χρόνια, και που προς τα εκεί – από δεκαετίες τώρα και μέχρι σήμερα – προσβλέπουν οι μεγάλες δυνάμεις της γης για να τα κατακτήσουν και να γίνουν έτσι κύριοι στον οικονομικό – και κατ’ ακολουθίαν – και στον πολιτικό και στρατιωτικό χώρο της οικουμένης; Εξηγείται αυτό με μια απλή υποτιθέμενη πυρκαγιά κάποιου;!!! Μήπως αυτό αποτελεί τεκμήριο μιας επέμβασης και κρίσης Θεού μέσα στην Ιστορία, όπως η Βίβλος – με απλότητα και ακρίβεια – το διακηρύττει; Ας μας εξηγήσει, λοιπόν, όλα αυτά ο κ. Καλόπουλος, αν μπορεί, αλλιώς ματαιοπονεί να πείσει τον οποιονδήποτε. 
 
Είναι, όμως, επιπλέον και πολύ περίεργο για το πως θεωρεί τον προσεκτικό αναγνώστη ο κ. Κ.! Νομίζει ότι δεν προσέχει ο αναγνώστης τους ακροβατισμούς του κ. Κ. που κάνει για να φτάσει σε ένα προσχεδιασμένο «συμπέρασμα», στο οποίο, προκειμένου να καταλήξει εκεί που θέλει, ακολουθεί μεθόδους παρόμοιες με εκείνες των αλχημιστών; Προσέξτε τώρα, στη συνέχεια, ποια πράγματα επικαλείται – αν και άσχετα μεταξύ τους και ασύνδετα, που, όμως, δημιουργούν πλήθος αποριών:

• Ενώ ο κ. Κ. παραμερίζει την περιγραφή των γεγονότων που η Βίβλος δίνει, μας καλεί να δεχθούμε αδιαμαρτύρητα τις δικές του περιγραφές, ότι, δηλαδή, «οι άγγελοι» που επισκέφθηκαν τον Αβραάμ, δεν ήσαν άγγελοι ούτε «τυχαίοι άνθρωποι», αλλά ήσαν «άνδρες πολυτάλαντοι εκπαιδευμένοι στη Χαλδαϊκή τέχνη και εξοπλισμένοι να δουλεύουν ταχύτατα...» (σελ. 104).
 
Σαν να μας λέει ο κ. Κ. ότι υπήρχε την εποχή του Αβραάμ, πριν, δηλαδή, 4.000 χρόνια, μια τέλεια οργανωμένη C.I.A., με ρυθμούς επικοινωνίας των σημερινών καιρών, μεταξύ της μακρινής Χαλδαίας και της Χαναάν για την εκμετάλλευση των λαών, στα κεντρικά γραφεία της οποίας γενικός διευθυντής ήταν ο Αβραάμ!!! Άραγε, θέλει ο κ. Κ. να τα πιστέψουμε όλα αυτά;

• Μέσα «απ’ την κρύπτη του ζωστήρα τους» - γράφει – βγάζουν γρήγορα μια «σκόνη», που «με ένα τίναγμα των χεριών τους χτυπούν τους εξοργισμένους μπροστάρηδες με... αορασίας» (sic) (σελ. 104).
 
Και, βέβαια, θέλει ο κ. Κ. και τούτα να τα πιστέψουμε! Ευχαρίστως να τα πιστέψουμε, αλλά ποιες αποδείξεις και ποιες πηγές έχει να προσκομίσει για να δούμε αν έχουν βάση οι ισχυρισμοί του; Δυστυχώς, όμως! Τέτοιες αποδείξεις, φυσικά, δεν έχει ο κ. Κ., και ΔΕΝ προσκομίζει, ΟΥΤΕ ΜΙΑ! Θέλει απλά να είμαστε ευκολόπιστοι!!!
 Αλλά οι απορίες μας και τα ερωτήματα δεν σταματούν εδώ.

• Δε μας εξηγεί για ποια «σκόνη» πρόκειται; Ούτε μας δίνει άλλες πληροφορίες και στοιχεία ο κ. Κ.!

• Και, καλά, η λίγη «σκόνη». «απ’ τη κρύπτη του ζωστήρα τους», που κατά τον κ. Κ. μπορούσε να τυφλώσει τους πρώτους Σοδομίτες, τους «μπροστάρηδες». Τι έγινε όμως με τους υπόλοιπους Σοδομίτες, με το μεγάλο πλήθος πολλών χιλιάδων ανθρώπων, διασκορπισμένοι καθώς ήσαν σε όλη την περιοχή, αυτούς πώς τους τύφλωσαν!
 ΟΥΤΕ κι εδώ παρέχει κάποια εξήγηση ο κ. Κ.! Μας δίνει την εντύπωση, ότι μια και το λέει αυτός, όλοι εμείς ΠΡΕΠΕΙ να το πιστέψουμε, επειδή νομίζει ότι τα όσα ο κ. Κ. ισχυρίζεται  είναι για τους άλλους θέσφατα!
 Πολύ περιπλέκει τα πράγματα ο κ. Κ. Ίσως, θα τον βοηθούσε αν του θυμίζαμε εκείνο που ο ιστορικός μας Θουκυδίδης γράφει σχετικά: «Η αλήθεια προάγει, η πλάνη περιπλέκει».

• Επιπλέον, θα ισχυριστεί ο κ. Κ. και την παραδοξολογία ότι, ο Αβραάμ είχε σχεδιάσει ένα «μεγάλο κόλπο», με το οποίο, δηλαδή, «ο πλούτος αυτής της πόλεως θα έπεφτε στα χέρια τους σαν ώριμο φρούτο!» (σελ. 106).
 Εδώ, όμως, προξενούνται ξανά πάρα πολλά και καινούργια ερωτήματα, που δεν μπορούν να έχουν εύκολη απάντηση. Ας δούμε μόνον μερικά: (α) Ο πλούτος μόνον μιας πόλης – και γιατί μόνον μιας πόλης, εφόσον κατά τον ίδιο τον κ. Κ. ήσαν τέσσερις, αλλού πέντε, οι πόλεις; (σελίδες 105, 106). Να έδειξαν, δηλαδή, καλοσύνη για τις υπόλοιπες πόλεις οι άρπαγες;! Δεν είναι περίεργο και απίστευτο;! (β) Ο πλούτος  της πόλης ήταν, άραγε, κάπου συγκεντρωμένος, για να μπορεί εύκολα ο Αβραάμ να τον αρπάξει; Αν, ναι, πού και σε ποια κατάσταση βρισκόταν; Αλλά, και γι’ αυτό δεν μας λέει, ξανά, τίποτε ο κ. Κ. (γ) Δεν μας εξηγεί ακόμα ο κ. Κ. ποια μεταφορικά μέσα χρησιμοποίησε ο Αβραάμ για να «κουβαλήσει» τόννους από χρυσάφι, ασήμι και τιμαλφή της πόλης – και, μάλιστα, μέσα σε μια βραδιά;!!! (δ) Και πώς ο Αβραάμ βρέθηκε εκεί, εφόσον ο κ. Καλόπουλος μας τον παρουσιάζει ότι βρισκόταν μακριά από τα Σόδομα (σελ. 67 κ.α.)!!!
 
Όλα αυτά, αλλά και πολλά άλλα ερωτηματικά, μένουν ανεξήγητα και αναπάντητα, έτσι που να αφήνουν τον κ. Κ. εντελώς έκθετο στα μάτια του κάθε προσεκτικού και σοβαρού αναγνώστη. Το ίδιο έκθετος, αλλά και αναξιόπιστος, θεωρείται από τον αναγνώστη και για τα διάφορα τεχνάσματα και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, μέσα σε ένα καλοστημένο σενάριο!
 Αν ρωτήσει κανείς, γιατί φέρεται έτσι ο κ. Κ.; Απλούστατα, επειδή – καθώς το έχουμε ήδη επισημάνει – είναι, απέναντι στη Βίβλο και τις αλήθειες της, σφόδρα προκατειλημμένος. Κρίμα.
 


Καί λίγη μουσική...
http://www. ...
Περισσότερα >>
Κραγιόν και μόλυβδος...
Ο μόλυβδος είναι μία χημική ουσία, η οποία προκαλε ...
Περισσότερα >>