www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ    ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ    ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
''Ενότητα τρίτη''

Οπωσδήποτε όχι ατομική έκρηξη
 
Πολλά απ’ αυτά που είπαμε έρχονται σε άμεση αντίθεση με τη θεωρία του Ερρίκου φον Νταίνικεν ότι οι πόλεις της Κοιλάδας καταστράφηκαν από ατομική έκρηξη.

Πρότεινε μια ομάδα από βουτηχτές να ερευνήσει τη Νεκρά θάλασσα «για ίχνη ραδιενέργειας σαν συνέπεια μίας ατομικής έκρηξης στα Σόδομα και Γόμορρα» (σελίς 45).

Αυτό σημαίνει αποδοχή της θεωρίας ότι οι πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας είναι θαμμένες κάτω από τη νότια πλευρά της Νεκράς θαλάσσης. Στη πραγματικότητα δύτες ήδη έψαξαν για ερείπια των πόλεων κάτω από τα νερά, αλλά δεν βρήκαν.

Τούτο θα έπρεπε να ανεμένετο αν η νέα αντίληψη, που αναφέρθηκε στο προηγούμενο κεφάλαιο, παρουσιάζει τη πραγματικότητα καθώς φαίνεται και να είναι.

Ο Νταίνικεν αναπτύσσει την υπόθεσή του σε μάκρος με τους αγγέλους που χρειάσθηκε να βιάσουν την οικογένεια του Λωτ να βγει από την καταδικασμένη πόλη γιατί η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει κιόλας (σελ. 53), και με τη γυναίκα του Λωτ που αμέσως μετά σκοτώθηκε από τη ραδιενέργεια καθώς κοίταγε πίσω.

Σύμφωνα με τον Νταίνικεν «η γυναίκα του Λωτ γύρισε πίσω και κοίταξε κατ’ ευθείαν τον ατομικό ήλιο. Σήμερα κανείς δεν ξαφνιάζεται ότι έπεσε νεκρή επί τόπου». (σελίς 54).

Πολλά σημεία μπορούν ν’ αντιταχθούν στις υποθέσεις του Νταίνικεν. Το απλό γεγονός ότι τούτη η συρροή νεκροταφείων βρέθηκε δεμένη με πέντε πόλεις, δείχνει, ότι οι άνθρωποι έθαψαν τους νεκρούς τους.

Αν οι πόλεις καταστράφηκαν από ατομική έκρηξη, ποιος βρέθηκε να κάμει τη ταφή της τελευταίας γενιάς των πολιτών; Οι ταφές υποδηλώνουν ένα πολιτισμό που υπήρχε προ πολλού.

Αντίθετα προς το επιχείρημα του Νταίνικεν ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει (σελίς 53) και ότι οι άγγελοι τους βίασαν να βγουν, η Βιβλική αφήγηση λέγει στη πραγματικότητα ότι η καταστροφή δεν θα γινόταν μέχρις ότου διαφύγει ο Λωτ.

Ο Λωτ και η οικογένειά του είχαν τελικά την ευκαιρία να φύγουν από μια κατάσταση με την οποία φαίνεται ότι - από πνευματικής πλευράς - δεν θα έπρεπε να είχαν ανακατευτεί.

Ο Λωτ εγωιστικά διάλεξε το «καλύτερο» όταν οι άνθρωποί του φιλονίκησαν με τους ανθρώπους του Αβραάμ και αυτός «έστησε τη σκηνή του προς τα Σόδομα».

Στη συνέχεια κάθισε και στην πύλη, σαν πολύ σεβαστό μέλος της κοινωνίας των Σοδόμων, μιας πόλης που ξεκάθαρα χαρακτηρίζονταν για την εξαχρείωσή της (τόσο που το όνομα «Σόδομα» έχει καταντήσει παροιμία δια μέσου των αιώνων).

Όσον αφορά τη θεωρία του Νταίνικεν για τη γυναίκα του Λωτ που στράφηκε πίσω και κοίταξε κατ’ ευθείαν τον ατομικό ήλιο (σελίς 57) ο εβραϊκός όρος δείχνει πως τούτο δεν ήταν μια στιγμιαία ματιά αλλά ένα σταθερό κοίταγμα.

Η καρδιά της ήταν δεμένη πάντα με τα Σόδομα, ακόμη και τότε σε εκείνη την ύστατη ώρα για διάσωση. Ο Νταίνικεν διατείνεται ότι «εμείς είμαστε λιγότερο εύπιστοι από τους πατέρες μας κι «έτσι» δεν μπορούμε να φαντασθούμε έναν Παντοδύναμο, Πανταχού Παρόντα, Πανάγαθο Θεό που στέκει υπεράνω κάθε αντίληψης χρόνου και που εν τούτοις δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί» (σελίς 54).

Τίποτε στο Βιβλικό κείμενο, το σχετικό με την καταστροφή των πόλεων Σοδόμων και Γομόρρας, δεν δείχνει πως ο Θεός δεν ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί. Ο Θεός δεν δημιούργησε τον άνθρωπο για να είναι ρομπότ, γιατί ο άνθρωπος είναι δημιούργημα με ελεύθερη βούληση.

Ο Λωτ ήταν ελεύθερος να διαφύγει ή όχι και τούτο ισχύει ακριβώς όμοια και για τη γυναίκα του. Η γυναίκα του Λωτ έκανε τα πρώτα δισταχτικά βήματα αλλά δεν συνέχισε. Πλήρωσε την τιμή της ανοησίας της.
 
Μιλάει ο γεωλόγος
 
Είναι πιθανόν να υπάρχει φυσική εξήγηση της μεγάλης καταστροφής που συνέβηκε τότε, πάντα, μέσα στην εξουσιαστική δύναμη του Θεού. Οι γεωλόγοι μας λένε, ότι ακόμη υπάρχουν αποθέματα από αλάτι, θείο και ορυκτή άσφαλτο στην περιοχή της Νεκρής θάλασσας και ότι επίσης οι φυσαλίδες φυσικού αερίου που διαφεύγουν δείχνουν αποθέματα πετρελαίου.

Ολόκληρη η περιοχή βρίσκεται στη Μεγάλη Ρηξιγενή Κοιλάδα πού εκτείνεται από το όρος Ερμών προς τα βόρεια και περνάει στο σύστημα των Λιμνών στην Αφρική. Στη νοτιότερη περιοχή της Νεκρής θάλασσας τούτο το ρήγμα φτάνει περίπου στα 474 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου.

Το βορειότερο μέρος της Νεκρής θάλασσας είναι άλλο τόσο βαθύτερο. Δεν είναι ν’ απορεί κανείς γιατί τούτο το ρήγμα αποκαλείται: «η Μεγάλη Ρηξιγενής Κοιλάδα».

Κατά μήκος της Νεκρής θάλασσας υπάρχουν μεγάλα χάσματα και συχνά συμβαίνουν εκεί σεισμοί.
Κατά μήκος του νότιου μέρους της Νεκρής Θάλασσας είναι ένα βουνό που το ονομάζουν αραβικά Τζεμπέλ ουovτούμ είναι το όρος Σόδομα. Το αλάτι στους πρόποδές του φθάνει τα 45 μέτρα πάχος για μια απόσταση μερικών χιλιομέτρων.

Ψηλά σ’ αυτό το βουνό υπάρχουν ολοκάθαρα σημάδια μιας βίαιης έκρηξης, γιατί τα διάφορα κοιτάσματα της επιφάνειας της γης βρίσκονται συγκολλημένα μεταξύ τους σαν ύστερα από υπερβολική θέρμανση.

Φαίνεται πως το αλάτι, το θειάφι και η πίσσα εκσφενδονίστηκαν στον αέρα όταν η μεγάλη πετρελαιοπηγή κάτω απότο νότιο τμήμα της Νεκρής Θάλασσας διαταράχθηκε, προφανώς από σεισμό και φυσικά αέρια που ανεφλέγησαν αφού διέφυγαν στην ατμόσφαιρα.

Άσβεστο-άργιλος ψηλά πάνω στο όρος Σόδομα είναι μια ολοκάθαρη απόδειξη μιας βίαιης έκρηξης καθώς μεγάλα τμήματα επιφάνειας της γης εκτινάχτηκαν στις βουνοπλαγιές.

Ένα άλλο σημείο είναι η λέξη που μεταφράζεται «θείον» που στη πραγματικότητα σημαίνει «υλικό που περιέχει πίσσα». Και, πράγματι, εξαιρετικά εύφλεκτη πίσσα είναι άφθονη στην περιοχή.

Αυτό αναφέρεται και στη Βίβλο στη Γένεση 14:10.
Μια γεωλογική ανακατάταξη μπορούσε να περιλαμβάνει μια εκτεταμένη περιοχή, και είδαμε ότι τουλάχιστον η μια από τις πόλεις που αναγνωρίστηκαν σαν «πόλεις της Περιχώρου» παρέχει μαρτυρίες εκτεταμένης φωτιάς.

Προγενέστερη απόδειξη υπήρχε από τις μελέτες στην επιφάνεια της γης που έγιναν από τον καθηγητή Νέλσων Γκλουκ (GΙuck) στις πόλεις κατά μήκος της Νεκρής θάλασσας. Θεωρεί ότι η όλη περιοχή είχε κατοικηθεί σποραδικά περίπου μέχρι τον 19ο αιώνα π.Χ., αλλά ότι δεν είχαν ξανά εποικισθεί εκτεταμένα για αρκετούς αιώνες.
 
Τι συνέβη με την γυναίκα του Λωτ;
 
Μπορεί να εγερθεί το ερώτημα «τι έγινε με τη γυναίκα του Λωτ;». Αλήθεια πιστεύεις την ιστορία για τη στήλη άλατος; Η απάντηση, βέβαια είναι, «ναι».

Αν οι άνθρωποι στην Πομπηία σκεπάστηκαν από την ηφαιστειακή λάβα, γιατί να μη μπορούσε να υποκύψει μια γυναίκα που έφευγε από τα Σόδομα, σκεπασμένη από όγκους αλατιού;

Στήλες από αλάτι αφθονούν στην περιοχή και μια στήλη ύψους 12 μέτρων είναι γνωστή σαν «η γυναίκα του Λωτ».

Δεν ισχυριζόμαστε ότι αυτή η στήλη πραγματικά περιέκλεισε τη γυναίκα του Λωτ, αλλά υπάρχει μια παράδοση πως μια γυναίκα είναι κλεισμένη εκεί. Αποτελεί μια ένδειξη.

Ασφαλώς μπορούσε να κλεισθεί γιατί το αλάτι ήταν 45 μέτρα βάθος σ’ αυτή τη περιοχή και τούτο το μεγάλο στρώμα αλατιού έσπασε μαζί με τ’ άλλα στρώματα της επιφάνειας της γης και εκτινάχτηκε στον αέρα.
 
Ο καπνός όχι η φωτιά
 
Ένα ενδιαφέρον και χαρακτηριστικό σημείο βρίσκεται στη Γένεση 19:28 που μας λέει ότι ο Αβραάμ κοίταξε και είδε το καπνό που ανέβαινε σαν καπνό καμινιού.

Ο Αβραάμ ήταν στην Χεβρών και υπάρχουν βουνοσειρές μεταξύ της Χεβρών και των Σοδόμων. Δεν μπορούσε να δει τη φωτιά αλλά είδε το καπνό ψηλό στον ουρανό.

Μας λέγεται ότι ο Αβραάμ είδε τον καπνό και δεν αναφέρεται ότι είδε τη φωτιά. Τούτη η φαινομενικά απλή διαπίστωση σημαίνει ότι υπήρχε ένας αυτόπτης μάρτυρας αυτής της περιγραφής.
 
Ένας συνοπτικός επιστημονικός ανασχηματισμός
 
Σε συντομία λοιπόν, φαίνεται ότι την εποχή αυτής της θείας κρίσης, ένας σεισμός έσπασε βράχους στην άκρη του γεωλογικού ρήγματος και φυσικά αέρια από υπόγεια πετρελαιοφόρα κοιτάσματα τίναξαν πολλούς απ’ αυτούς τους βράχους μαζί με αλάτι, θειάφι και πίσσα ψηλό στον αέρα.

Τα φυσικά αέρια αναφλέγησαν, και φωτιά και πίσσα έπεφταν από τον ουρανό κυριολεκτικά.

Η αρχαιολογική μαρτυρία, η γεωλογική μαρτυρία και άλλα στοιχεία έρχονται όλα μαζί να δείξουν ξεκάθαρα ότι η Βιβλική περιγραφή της καταστροφής των πόλεων Σοδόμων και Γομόρρας, μπορεί να δεχθεί μια ικανοποιητική αναπαράσταση.

Με τούτο δεν θέλω να πω ότι δεν περιέχονται φραστικοί συμβολισμοί στο κείμενο. Η λαϊκή αντίληψη για τη φωτιά και το θειάφι που απλά έβρεχε ο ουρανός δεν υποστηρίζεται σ’ αυτό το βιβλίο.

Ο Θεός που ελέγχει το σύμπαν, ελέγχει επίσης και το χρόνο των φυσικών γεγονότων. Θαυματουργικά, σ’ αυτή την περίπτωση, έχουμε μια απότoμη ανάφλεξη κάποιας πετρελαιοπηγής.

Το γεγονός είναι ότι η Βίβλος δεν μιλάει για έκρηξη παρ’ ότι ο Νταίνικεν έχει αρκετή φαντασία ώστε να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο για τα Σόδομα.

Η αναπαράσταση που παρουσιάσαμε είναι τελείως αποδεκτή «επιστημονικά» και συμβαδίζει με τη Βιβλική περιγραφή. Τα περί ατομικής έκρηξης είναι καθαρή φαντασία.

Άλλο ένα «διαστημικό όχημα» συντρίφθηκε βουτώντας σ’ αυτούς τους λόφους του Μωάβ, πλάι στη Νεκρά θάλασσα.
 

 
 
 
 
Κεφάλαιο 6
 
Εδώ, εκεί, παντού ένας αρχαίος χάρτης.
 
Η Αφροδίτη... Χρονολόγηση με Ράδιο-άνθρακα
 
Καθένας που θα διαβάσει τα «Οχήματα των Θεών» θα καταλάβει αμέσως ότι ο συγγραφέας πηδάει από θέμα σε θέμα από πολιτισμό σε πολιτισμό, βγάζοντας παράλoγα και αστήριχτα συμπεράσματα.

Τα γραφτά του είναι κάτι σαν φιλολογικός λαβύρινθος. Έτσι, μια συστηματική ανάλυση της δουλειάς του είναι δύσκολο να περιορισθεί σε μερικά κεφάλαια.

Σ’ αυτό το κεφάλαιό επομένως θα ασχοληθούμε με μερικά μόνο θέματα, καθώς σε συντομία θα εξηγήσουμε, γιατί απορρίπτουμε σε κάθε συγκεκριμένο σημείο την υπόθεση που κάνει.

Ο Πιρί Ρέις (Piri Reis) και ο Αρχαίος χάρτης του κόσμου

 
Ο συγγραφέας των «Οχημάτων» χρησιμοποιεί μερικούς αρχαίους χάρτες για να στηρίξει την υπόθεση για επισκέψεις θεών από το, διάστημα. Αυτοί οι χάρτες ανήκαν σε κάποιον Τούρκο αξιωματικό του Ναυτικού που ήταν γνωστός σαν Πιρί Ρεις (Reis σημαίνει ναύαρχος).

Ένας χάρτης ειδικά ξεχωρίστηκε, γιατί υποτίθετο ότι αποτελούσε μέρος ενός χάρτου της γης, που πάρθηκε από μεγάλο ύψος (σελίς 30). Σύμφωνα με τον Νταίνικεν, αυτός ο χάρτης του 16ου αιώνα είναι στην πραγματικότητα απαράλλακτος σαν να πάρθηκε από διαστημόπλοιο που κινιόταν πάνω από το Κάιρο.

Για να στηρίξει την άποψή του ο Νταίνικεν, ο χάρτης καταχωρήθηκε στα «Οχήματα» μαζί μ’ άλλες εικόνες στο κεντρικό μέρος του βιβλίου. Χρειάζεται προσπάθεια για να μπορέσεις να ταιριάξεις το χάρτη του Πιρί Ρεις με κάποιον που θα είχε παρθεί πάνω από το Κάϊρο.

Και καθώς ο ίδιος ο Νταίνικεν αναγνωρίζει, οι διάφορες χώρες πρέπει να.., μετακινηθούν για να τις κάμει να ταιριάξουν (σελίς 29), Εν τούτοις, έχοντας κάνει τούτη τη προκαταρκτική ταχυδακτυλουργία, αξιώνει ότι ο χάρτης είναι αφάνταστα ακριβής (σελίς 30),

Και προχωράει ο συγγραφέας των «Οχημάτων» κάνοντας την υπόθεση ότι θα πρέπει τέτοιοι χάρτες να έχουν παρθεί από κάποιο αεροσκάφος που πετάει ψηλά ή από κάποιο διαστημόπλοιο (σελίς 31).

Ο Πιρί Ρεις ο ίδιος σημειώνει πάνω στον χάρτη για τον οποίο συζητάμε, ότι συμβουλεύτηκε είκοσι διαφορετικούς παλιότερους χάρτες για να ετοιμάσει τη δική του δουλειά. Πρόκειται για χάρτες που ο πρώτος τους άρχισε να σχεδιάζεται περίπου δυο χιλιάδες χρόνια πριν.

Ενδιαφέρον παράδειγμα αποτελεί το ότι ο Αμαζόνιος ποταμός αποτυπώνεται δυο φορές στο χάρτη του Ναυάρχου, πράγμα που μπορεί προφανώς να εξηγηθεί από το γεγονός ότι ο χάρτης αυτός αποτελούσε συρραφή αριθμού χαρτών, μ’ επιμέλεια μεν σχεδιασμένων, άλλα πάντως προερχόμενων από τελείως διαφορετικές πηγές.

Αν και ο χάρτης αποτελεί πραγματικά ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα της περιόδου της Αναγέννησης, δεν είναι τόσο ακριβής όσο υποστηρίζει ο Νταίνικεν.

Σχεδόν χίλια εξακόσια χιλιόμετρα παραλίας λείπουν από τη Νότιο-ανατολική Αμερική και αυτό που διατείνεται ότι είναι η Ανταρκτική, είναι, μια μάζα ξηράς ενωμένη αμέσως με τη Νότιο Αμερική.

Ο Ωκεανός ανάμεσά τους αγνοείται, Μια φωτογραφία από το διάστημα είναι βέβαιο πως δεν θα έδινε τέτοια εικόνα. Και είναι τουλάχιστον συζητήσιμο το να διατείνεται ότι μια αεροφωτογραφία παρμένη πάνω από το Κάιρο θα μπορούσε ποτέ να συμπεριλάβει την Ανταρκτική Ήπειρο.

Ούτε θα μπορούσε ποτέ μια πραγματική φωτογραφία να κάμει το λάθος να δώσει περίπου πέντε τοις εκατόν μικρότερο το μέγεθος μιας ηπείρου.

Η δουλειά του Πιρί Ρεις είναι άξια μεγάλης εκτίμησης, επειδή αποτελεί μια επίπονη δουλειά διόρθωσης των γνωστών προσπαθειών των προ αυτού χαρτογράφων. Είναι σωστό να δεχόμαστε τη δική του δήλωση ότι συμβουλεύτηκε είκοσι άλλους χάρτες για την ετοιμασία του καινούργιου αυτού χάρτη - αλλά δεν ταξίδεψε με διαστημόπλοιο!
 

Λάτρευαν τα «ζώα - θεούς» και τα έτρωγαν;
 
Ανεξάρτητα αν είναι ανόητο ή όχι, πάντως είναι γεγονός, ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι λάτρευαν τους ταύρους και άλλα ζώα καθώς και φαγώσιμα πουλιά και ψάρια που αποτελούσαν σύμβολα των διαφόρων θεών τους.

Οι Χαναναίοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ασσύριοι λάτρευαν τους ταύρους, αλλά αυτό δεν τους εμπόδιζε να συμπoσκiζoυν με το κρέας τους,
Όλοι οι θεοί που είναι σχεδιασμένοι σε σπήλαια στη Νορβηγία και Σουηδία έχουν ομοιόμορφα ακαθόριστα κεφάλια.

Οι αρχαιολόγοι λένε ότι είναι κεφάλια ζώων, Εν τούτοις δεν είναι μάλλον ανόητο να λατρεύεις ένα «θεό» τον οποίο επίσης σφάζεις και τρως. (σελίς 49).
 
Κάμινοι με αεραγωγούς στην Εσιών - γάβερ
 
Ο Ερρίκος φον Νταίνικεν αναφέρεται στην παλιότερα επικρατούσα άποψη ότι, στην Εσιών - γάβερ της Ιορδανίας, μερικά από τα κτίσματα ήσαν εγκαταστάσεις χωνευτηρίων «αποτελούμενα» από ένα υπερ - σύγχρονο καμίνι, μ’ ένα σύστημα αεραγωγών και καμινάδων, και ανοίγματα για ειδικούς σκοπούς (σελίς 62).

Οι αρχαιολόγοι, τους οποίους χαρακτηρίζει σαν άκαμπτους, έχουν προ πολλού αναγνωρίσει ότι τούτες οι «εγκαταστάσεις χωνευτηρίων» ήταν στην πραγματικότητα αποθήκες.

Τήξη μετάλλων γινόταν στην περιοχή, αλλά η αντίληψη του ρυθμιζόμενου αεραγωγού που είχε πρωτοτεθεί απ τον καθηγητή Νέλσωνα Γκλουκ έχει ήδη παραμερισθεί.

Ο συγγραφέας των «Οχημάτων» δεν συμβαδίζει με τις σύγχρονες αντιλήψεις σ’ αυτό το σημείο, ούτε ακριβολογεί όταν λέει ότι: «Όλα τούτα τα ευρήματα υπολογίζονται ότι είναι τουλάχιστον ηλικίας 5.000 ετών». (σελίς 62).

Μερικά ανήκουν περίπου στο 1000 π.Χ. δηλ. περίπου 3000 χρόνια πριν από την εποχή μας. Ούτε από τον θεϊκό χαλκό παίρνουμε τον χαλκό, αλλά τον παίρνουμε από θειούχα μεταλλεύματα.
Ίσως οι επιβάτες των διαστημικών οχημάτων με την προηγμένη τεχνική τους να παρέλειψαν να το μάθουν αυτό!

Τούτο είναι ένα άλλο ξεκάθαρο παράδειγμα ότι οι αρχαιολόγοι είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα γεγονότα και να μεταβάλουν απόψεις εδραιωμένες, όπως η περίπτωση αυτή που είχε πάρει ευρεία δημοσιότητα, Η συνεπής και διαρκής προσαρμογή των αρχαιολόγων στα νέα δεδομένα δύσκολα ταιριάζει με την κυνική αντίληψη του Νταίνικεν γι’ αυτούς.
 
Μια σφαίρα από φωτιά το 1500 π.Χ.
 
Μερικές φορές τα στοιχεία που ο Νταίνικεν επικαλείται είναι τόσο αδύνατα για να στηρίξουν το όποιο του επιχείρημα, που ένας οξυδερκής αναγνώστης, αισθάνεται την ανάγκη να πει «Και λοιπόν, τι μ’ αυτό;»

Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί ένα κείμενο της εποχής του Αιγυπτίου Φαραώ Τούθμωση του Γ΄, που αναφέρει για μια μπάλα φωτιάς με άσχημη μυρουδιά, που ο Φαραώ και οι άνθρωποι του την παρατήρησαν μέχρι που σηκώθηκε και παίρνοντας νότια κατεύθυνση, εξαφανίστηκε, (σελίς 80),

Αρκετά μέλη της εκκλησίας που είμαι μέλος, στη Μάλβερν (MaΙvern) της Βικτωρίας στην Αυστραλία, υπήρξαν μάρτυρες μιας μπάλας από φωτιά που πέρασε το ταβάνι, σφύριξε μέσα στην αίθουσα και εξαφανίστηκε από το παράθυρο.

Ήταν μήπως υπόλειμμα κάποιου διαστημικού οχήματος; Ασφαλώς όχι! Αλλά όταν η φαντασία αφήνεται αχαλίνωτη μπορεί να δημιουργήσει μια φανταστική ιστορία. Το θέμα είναι ότι μια αναφορά από κάποιο Αιγύπτιο για μια σφαίρα από φωτιά στο παρελθόν δεν είναι δυνατόν να αποτελεί ικανοποιητική μαρτυρία για να αποδείξει μια επίσκεψη αστροναύτη.

Πρέπει να υπογραμμίσουμε, ότι δεν συζητούμε τις πιθανότητες ύπαρξης των ΑΤΙΑ [Αγνώστου ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα (Αγγλ. UFO)].

Με αφορμή ένα άλλο μεταγενέστερο βιβλίο του «Συντρίφθηκαν τα Διαστημικά Οχήματα» (Crash go the Chariots), βιβλίο μας, με τον τίτλο «Τα ΑΤΙΑ και η αποστολή τους, κάτι αδύνατο» (UFO and their Mission ImpossibΙe) ξεκαθαρίζουμε ότι τέτοια φαινόμενα πρέπει να εξετασθούν σοβαρά.

Εκθέτουμε εκεί δυο βασικές εναλλακτικές λύσεις ή την «εισβολή» όντων από άλλο πλανήτη που μεταχειρίζονται μέσα πλοήγησης μη υποκείμενα στο νόμο έλξης και της βαρύτητας και κινούνται με μαγνητική δύναμη, ή ότι πρέπει να δοθεί μια μεταφυσική εξήγηση, που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φανεί «ασυνήθιστη» αλλά η οποία βασικά υποστηρίζεται από τον εκλιπόντα Δρα Κόντον (Ε.Κ. Condon) του οποίου η έκθεση εκδόθηκε το 1969.

Πολλοί διάσημοι επιστήμονες τη διάβασαν και την αποδέχθηκαν αλλά μετά απέφυγαν το ζήτημα, γιατί δεν ήθελαν να εμπλακούν σε μια εξήγηση που τοποθετούσε το θέμα των ΑΤΙΑ σε ένα χώρο παρόμοιο με τις πνευματιστικές συνεδριάσεις και τα όντα του κόσμου των πνευμάτων, Παρά ταύτα το όλο θεμάτων ΑΤΙΑ είναι τέτοιας φύσης που πρέπει να αντιμετωπισθεί σοβαρά. Γι’ αυτό και εκδόθηκε το βιβλίο «Τα ΑΤΙΑ και η αποστολή τους κάτι αδύνατο».
 
Τα Αρχαία Υδραγωγεία
 
Στη σελίδα 36 του βιβλίου «Οχήματα των θεών» ο Νταίνικεν μας λέει για τις σήραγγες νερού Τιαουνάκο (Tiahunaco) που κατασκευάστηκαν με «τόση ακρίβεια που οι σύγχρονοι τσιμεντένιοι αγωγοί μας φαίνονται, συγκριτικά, σαν δουλειά ανειδίκευτου τεχνίτη».

Τούτη η δήλωση υποτίθεται ότι θα μας εντυπωσιάσει πως δηλ., μόνο τεχνικοί με γνώσεις συνδεδεμένες με επισκέπτες από το διάστημα, θα μπορούσαν να τις κατασκευάσουν. Αλλά και τούτο το επιχείρημα δεν είναι καθόλου πειστικό.

Όποιος βάδισε μέσα από τον καταπληκτικό αγωγό του Εζεκία κάτω από τα τείχη της αρχαίας Ιερουσαλήμ (όπως το ΄κανα εγώ), θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους της Αρχαιότητας είχαν εξαιρετική τεχνική γνώση στο να κατασκευάζουν εκτεταμένους αγωγούς.

Τα ερείπια του αγωγού που έγινε από τον Ηρώδη τον Μέγα από το όρος Κάρμηλο μέχρι την θάλασσα είναι ακόμη πιο εκπληκτικά. Αυτός ο αγωγός ήταν «διπλός», δύο αγωγοί ο ένας πάνω στον άλλο. Τα υπολείμματα φαίνονται στην Καισάρεια.

Εν τούτοις ούτε ο Ηρώδης ούτε ο Eζεκίας μπορούν ασφαλώς να υποστηρίξουν πως δέχθηκαν βοήθεια από αστροναύτες για τη κατασκευή τούτων των θαυμάτων της αρχαιότητας.
 
Μήπως ο κόσμος πλέει πάνω σ’ ένα ελέφαντα;
 
Ένα σκίτσο σχεδιασμένο στη σελίδα 97 του βιβλίου «Οχήματα των θεών», δείχνει έναν άνθρωπο μέσα σε κάποιο είδος σκάφους μ’ άλλους απ’ έξω, πιθανώς ρε στάση λατρείας.

Το κατασκεύασμα αυτό βαστάζεται από δυο άνδρες που με τη σειρά τους είναι ανεβασμένοι πάνω σ’ ένα ζώο που μοιάζει σαν μακρουλή γάτα. Δεν μας λέει τίποτε για τα σχήματα του σκίτσου αυτού του σκίτσου που απλώς συμπεριλαμβάνεται σε πολλά άλλα σχέδια από το Navoy.

«Πιθανώς υπάρχει πρόθεση να σχηματιστεί ιδέα ότι κάποιος επισκέπτης από το διάστημα ήρθε μ’ ένα τέτοιο σκάφος, γιατί φαίνεται να το περιτριγυρίζουν κάτι σαν ακτίνες ήλιου, και δυο από τις άλλες εικόνες στην ίδια σελίδα δείχνουν ανθρώπους με διαστημικά ρούχα».

Μια ιστορία των Ινδών της Ασίας λέει πως ο κόσμος στηρίζεται στην πλάτη ενός τεράστιου ελέφαντα (ή μιας χελώνας κλπ). Αν τέτοιες απεικονίσεις, όπως αυτή που είναι απέναντι από τη σελ. 97, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν σαν σοβαρά επιχειρήματα, είναι λογικό να υποθέσει κανείς, ότι και η ιστορία του ελέφαντα πρέπει επίσης να ληφθεί στα σοβαρά
 
Η Διδασκαλία μιας Απλής Γλώσσας
 
Στη σελίδα 26 διαβάζουμε για ανθρώπους που χρησιμοποιούσαν «την απλή γλώσσα» τους, για να δώσουν σε σαφή διατύπωση την επίσκεψη των θεών.

Δεν υπάρχει τέτοια απλή γλώσσα. Οι γλωσσολόγοι της γενεάς μας έχουν καταλήξει, ότι όλες οι γνωστές γλώσσες είναι εξαιρετικά πολύπλοκες. Οι παλιότερες γενιές είχαν σκεφθεί πως οι πρωτόγονοι άνθρωποι θα είχαν απλές γλώσσες.

Αλλά τούτο αποδείχθηκε ανακριβές. Η ανθρώπινη γλώσσα είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, είτε κανείς πραγματεύεται ένα θέμα με «μορφωμένους» ανθρώπους, είτε μ’ αυτούς που ξέρουν ελάχιστα από σύγχρονο πολιτισμό.

Η γραπτή επικοινωνία εξελίχθηκε, από απλούς σε πολύπλοκους τύπους αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον προφορικό λόγο, ομιλία. Εν τούτοις σύμφωνα με τον Νταίνικεν, αυτοί οι «πρωτόγονοι» άνθρωποι, ήσαν ικανοί να μεταδώσουν λεπτομέρειες της επίσκεψης από το διάστημα (σελ. 82).

Καταλάβαιναν τη γλώσσα των θεών και πίστευαν στην υπόσχεσή τους ότι θα επιστρέψουν (σελίς 103). Υποτίθεται ότι εγνώριζαν πως τα κύτταρα του σώματος μπορούν να εξακολουθήσουν να ζουν με μια συνεχή επιβράδυνση φθοράς, κατά ένα δισεκατομμύριο φορές, ύστερα από ειδική επεξεργασία (σελίς 105).

Τούτο βέβαια δεν δείχνει ότι ένας τέτοιος λαός είχε μια απλή γλώσσα, αλλά μάλλον μια εξαιρετικά πολύπλοκη και μοναδικά πλούσια γλώσσα και ακόμα ότι θα είχαν γνώσεις που εμείς μόλις τώρα αρχίζουμε να αποχτάμε.

Είναι φανερό, ότι δεν μπορεί να ήσαν οι απλοί άνθρωποι, που ο Νταίνικεν υποθέτει. Μάλλον φαίνεται πως οι άνθρωποι αυτοί έχουν μεταφερθεί στον 210 αιώνα μετά Χριστό, από κάποια μηχανή που τρέχει μέσα στον χρόνο.
 
Η Αφροδίτη και ο Νταίνικεν
 
Είναι γνωστό πως πολλοί ενθουσιώδεις νόμισαν πως μπορεί να υπάρχει ζωή στον πλανήτη Αφροδίτη αλλά καθώς ο ίδιος ο Νταίνικεν παραδέχεται (σελίς 151) τούτη η θεωρία δεν στέκει πια εξ αιτίας των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στην επιφάνειά της.

Εν τούτοις το ειδικό ενδιαφέρον μας για τη θεωρία του Νταίνικεν είναι ότι συζητάει την άποψη του Δρος Εμμανουήλ Βελικόφσκι στο βιβλίο του «Κόσμοι σε Σύγκρουση». Θα περιοριστώ μόνο, ως προς το βιβλίο αυτό, σε ότι είναι σχετικό μ’ αυτή την άποψη.

Ο Νταίνικεν αναφέρει ότι η θεωρία του συγγραφέως αυτού αναφορικά με τον σχηματισμό της Αφροδίτης επιβεβαιώνεται από τις παρατηρήσεις του διαστημοπλοίου Mariner ΙΙ και αφού ο Βελικόφσκι συνδέει τη δημιουργία της Αφροδίτης με την ενέργεια που προκάλεσε τη διάνοιξη της Ερυθράς θάλασσας, όταν οι Ισραηλίτες την διέβησαν στις μέρες του Μωυσή, αυτό σημαίνει ότι η Αφροδίτη δεν μπορούσε να είχε έρθει στην ύπαρξη παρά λιγότερο από τρία και μισό χιλιάδες χρόνια πριν.

Το περίεργο με τον Νταίνικεν είναι ότι αλλού ο ίδιος κάνει την ακόλουθη δήλωση:
Στην ορεινή ασιατική περιοχή του Κοχιστάν μια εικόνα σε σπήλαιο αποδίδει την ακριβή θέση των αστερισμών καθώς ήταν στην πραγματικότητα πριν από 10.000 χρόνια..

Η Αφροδίτη και η Γη ενώνονται με γραμμές (σελίς 43). Ποιό από τα δυο είναι αλήθεια; Αν η Αφροδίτη σχηματίσθηκε πριν από 3 ή 4 χιλιάδες χρόνια, φυσικά δεν υπήρχε πριν 10.000 χρόνια. Τούτο αποτελεί ακόμη μια αντίφαση.

«Ποτέ δεν θα εκτεθούν σε Μουσείο»
 
Αναφερόμενος στους πελώριους κολοσσούς του Ολμεκς στο Μεξικό ο Νταίνικεν αναφέρει πως «δεν θα εκτεθούν ποτέ σε μουσεία» (σελίς 117). Και προχωρώντας αναφέρει πως «καμιά γέφυρα στη χώρα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος τους».

Ο Γ. Χουϊτταίκερ (Gordon Whittaker) στο «Κάποια πίστη στα Διαστημικά Οχήματα» (σελίς 51) σημειώνει ότι μερικά απ’ αυτά τα γιγαντιαία κεφάλια βρίσκονται σε μουσεία και ότι τελευταία μεταφέρθηκε ένα χιλιάδες μίλια στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τεχνών στη Νέα Υόρκη για μια ειδική έκθεση.

Ο Χουϊτταίκερ είναι αυθεντία στον πολιτισμό των Ατζέκων. Φτάνει ως το να κάνει κόσκινο ένα σωρό παραμύθια για τα «Διαστημικά Οχήματα». Άλλο ένα ενδιαφέρον παράδειγμα είναι αυτό με τους κρανοφόρους διαστημανθρώπους του Νταίνικεν, στη πρωτεύουσα των Τολτέκων.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για στρατιώτες Τολτέκους που φοράνε περικεφαλαίες και προστατευτικούς θώρακες. Οι «συσκευές επικοινωνίας» τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκτοξευτήρες των ακοντίων τους.
 
Το ύφασμα από το Χελουάν της Αιγύπτου
 
Μια άλλη «απόδειξη» του Νταίνικεν για επισκέπτες από το διάστημα είναι, ότι στο Χελουάν υπάρχει ένα κομμάτι ύφασμα τόσο λεπτοϋφασμένο, που μονάχα σήμερα θα μπορούσε να ΄χε υφανθεί «σε ειδικό εργοστάσιο που να διαθέτει μεγάλη τεχνική και πείρα» (σελ. 43).

Αλλά εξίσου εντυπωσιακά υφαντά, είναι γνωστά και που ανήκουν σε παλιότερες εποχές, καθώς προκύπτει από τα εγχειρίδια και τα μουσεία.

Όχι μονάχα καλοφτιαγμένα υφάσματα έχουν περιέλθει σε μας υφασμένα πολλές εκατονταετίες παλιότερα από αυτό το ειδικό ύφασμα, αλλά επίσης και παλιοί αργαλειοί που λες και διατηρήθηκαν για τους μεταγενέστερους. Ο συναισθηματισμός του Νταίνικεν είναι και πάλι αδικαιολόγητος.
 
Η ονομαζομένη «Ελεφαντίνη Νήσος»στον Νείλο
 
Μια κυρία που διάβασε την πρώτη έκδοση το βιβλίου «Συντρίφθηκαν τα Διαστημικά Οχήματα» παρατήρησε «Είναι πειστικό, αλλά θα’ θελα να μάθω γι’ αυτό το νησί που μοιάζει με ελέφαντα».

Δεν το νόμισα ειδικά σημαντικό, αλλά επειδή και άλλοι μπορεί να ρωτήσουν ή να εντυπωσιαστούν πρέπει εδώ να γίνει μιά παρατήρηση.

Ο Νταίνικεν αναφέρει ότι ακόμη και σε παλιότερα κείμενα, αυτό το νησί στη μέση του Νείλου, ονομαζόταν «Ελεφαντίνη» γιατί πάντα έμοιαζε με ελέφαντα, και ρωτάει: «Αλλά πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το ήξεραν αφού αυτό το σχήμα μπορεί να αναγνωρισθεί μόνο από αεροπλάνο ή από μεγάλο ύψος;». (σελ. 85).

Η ελληνική λέξη «ελεφάντινος» δεν σημαίνει «ελέφας» αλλά «κατασκευασμένος από ελεφαντοστούν». Είναι μετάφραση της αιγυπτιακής λέξης «Γεμπ» και το νησί αυτό, που τότε το ονόμασαν «ελεφαντίνη», ήταν γνωστό πριν από τους ελληνιστικούς χρόνους.

Δεύτερο, το νησί δεν μοιάζει στο σχήμα με ελέφαντα όπως τον ξέρουμε σήμερα, καθώς αφήνεται να υπονοηθεί στα «Οχήματα». Ακόμη κι αν έμοιαζε, πράγμα που οι χάρτες δεν το επιβεβαιώνουν, αυτό θα στρεφόταν ακόμη περισσότερο εναντίον της αξίωσης του Νταίνικεν, γιατί μικρά σχετικώς νησιά στα ποτάμια μπορούν να αλλάξουν σχήμα μέσα σε μακρά χρονικά διαστήματα.
 
Η πάλη του Δαβίδ με τον εξαδάκτυλο Γίγαντα
 
Ο Νταίνικεν υποστηρίζει ότι είναι ανάγκη να «διερωτηθούμε για τις χρονολογίες της Παλαιάς Διαθήκης» (σελ. 59), εξ αιτίας του περιστατικού που αναφέρεται στο Β΄ Σαμουήλ (κεφ. Κα΄) όπου ο Δαβίδ παλεύει μ’ ένα γίναντα που είχε έξι δάκτυλα στα χέρια και στα πόδια.

Δεν υπάρχει λόγος να διερωτηθούμε για τις χρονολογίες εξ αιτίας αυτού του περιστατικού, γιατί δεν συνδέεται με τους γίγαντες της αρχαιότητας. Ο γιγαντισμός ήταν γνωστός τόσο στην Αρχαιότητα όσο και στους σύγχρονους χρόνους.

Ούτε υπάρχει πρόβλημα πραγματικό στο να πιστέψει κανείς ότι αυτός ο γίγαντας είχε έξι δάκτυλα στα χέρια και έξι στα πόδια. Παραθέτουμε από το «Ερμηνευτικό Σχόλια στην Αγία Γραφή» του Ουικλιφ, σελ. 304: «Εξ δάκτυλα χειρός... εξ δάκτυλα ποδός».

Τούτο δεν ήταν μια ασυνήθιστη διαπλαστική ανωμαλία, στα παλιά χρόνια ούτε είναι και τώρα. Ο Πλίνιος αναφέρει μια τέτοια ιδιομορφία στη «Φυσική Ιστορία» του. Σύμφωνα με το Λευιτικό (25: 18), ένας με ένα τέτοιο ελάττωμα αποκλειόταν από την υπηρεσία στον Ναό.

Πριν από χρόνια δίνοντας διάλεξη πάνω σ’ αυτό το μέρος της Παλαιάς Διαθήκης στο Βιβλικό Ινστιτούτο της Μελβούρνης της Αυστραλίας, προσεχτικά ερεύνησα αυτό το περιστατικό και βρήκα σαν ένα ενδιαφέρον στοιχείο ότι ένας βασιλιάς της Αγγλίας είχε τούτη την ανωμαλία.

Θα πρέπει να φάνηκα λιγάκι σε μερικούς από τη τάξη, σαν να υποστήριζα την περίπτωση γιατί ξαφνικά παρατήρησα -ένα χέρι να σηκώνεται ήταν μιας ευγενικής νέας. Ήταν πτυχιούχος αδελφή νοσοκόμα.

Σταμάτησα και ρώτησα, τι ήθελε:
- «Η αδελφή μου γεννήθηκε με έξι δάχτυλα και στα δυο πόδια», μου είπε. Και το θέμα γύρισε έτσι που κι άλλοι είχαν κάτι να πουν για να γίνει φανερό ότι το φαινόμενο αυτό υπάρχει και σήμερα.

Επομένως δεν υπάρχει πρόβλημα στο να παραδεχτούμε αυτό το γεγονός της βιβλικής ιστορίας, παρά την πρόταση του Νταίνικεν ούτε είναι ανάγκη να «διερωτώμεθα για τις χρονολογίες της Παλαιάς Διαθήκης».
 
Ποιές Τιτανικές δυνάμεις τον αναποδογύρισαν»
 
Ο Νταίνικεν αναφέρεται σ’ ένα πελώριο ογκόλιθο στο Σακσαϋουμάν (Sacsayhuman) του Περού, και ρωτάει «Ποια τιτάνια δύναμη τον αναποδογύρισε;»

Μια πιθανή απάντηση είναι ότι τον αναποδογύρισε ένας σεισμός, επειδή η περιοχή βρίσκεται στη μεγάλη σεισμογενή αλυσίδα της Νότιας Αμερικής.

Δεν χρειάζεται «τιτάνια δύναμη» για να επέλθει μια καταστροφή από σεισμό σήμερα και ασφαλώς δεν χρειάζεται να ζητάμε τις «τιτάνιες δυνάμεις» του Νταίνικεν για να εξηγήσουμε τέτοια συμβάντα στο παρελθόν.

Ακόμη κι αν δεν βρισκόταν σε σεισμογενή περιοχή, όπως βρίσκεται, δεν θα χρειαζόντουσαν οι διαστημικοί θεοί του Νταίνικεν να αναποδογυρίσουν τον τεράστιο ογκόλιθο.

Ο Ερρίκος Σ. Τόμσον στο βιβλίο του «Η Ανοδος και η πτώση του πολιτισμού των Μάγια» έχει μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση που έμμεσα εξηγεί την περίπτωση. Φαίνεται πως μετά την ανατροπή των κυβερνώντων του Τικάλ (TikaI) στη Γουατεμάλα οι κτίστες χρησιμοποιήθηκαν από τους επαναστάτες και επιχείρησαν σε ένα μέτρο να κάμουν αναστήλωση και:
 
«Στο Τικάλ σπασμένες στήλες επανατοποθετήθηκαν, ακόμη όχι ανάποδα» (σελ. 106),
 
Αυτό δεν συνέβη στο Περού αλλά στα βόρεια της Κεντρικής Αμερικής. Δείχνει όμως πως πολλές φορές μνημεία επανατοποθετούντο με ανθρώπινες και όχι με δυνάμεις αστροναυτικές.

Τυχαίνει να είναι ο βαρύτερος βράχος στο Σακσαϋουαμάν, και υπολογίσθηκε ότι ζυγίζει 200 τόνους, και δείχνεται σαν ο βαρύτερος απ’ όλους όσους χρησιμοποίησαν οι Ίνκας. Είναι συνηθισμένο οι άνθρωποι να φωτογραφίζονται δίπλα σε διάφορα αντικείμενα, και ο βράχος αυτός έχει περίπου 3 1/2 μέτρα ύψος.

Ο Νταίνικεν κάνει λόγο για το βράχο του Σακσαϋουαμάν, και λέει ότι είναι 20.000 τόνων, αλλά δηλώνει ότι βρίσκεται σε μυστικό μέρος περί το 1 1/2 χιλιόμετρα μακριά από το πολύ γνωστό οχυρό των Ίνκας. Όταν είχα μια συνέντευξη με τον Αιδέσιμο Μπόντ (DonaΙd Bond), που ήταν ιεραπόστολος στο Περού για πάνω από 15 χρόνια, ανέφερε πως κι αυτός προσωπικά στάθηκε δίπλα σ’ αυτόν τον περίφημο βράχο του Σακσαϋουαμάν, αλλά στα 15 χρόνια του, σαν ιεραπόστολος στο Περού, ποτέ δεν άκουσε γι’ αυτό το μυστικό Σακσαϋουμάν στο οποίο αναφέρεται ο Νταίνικεν.
Συνέχισε, λέγοντας πως δεν υπάρχει μυστήριο για τον βράχο που ζυγίζει 200 τόνους, γιατί οι Ίνκας είχαν άφθονο ανθρώπινο δυναμικό και είναι βέβαιο πως δεν χρειάστηκαν μηχανές από το διάστημα τον παλιό εκείνο καιρό για να κινήσουν τους βράχους που εξορύχθηκαν περίπου 5 χιλιόμετρα μακριά από το οχυρό του Σακσαϋουαμάν.

Πρέπει απλώς να κυλιόταν πάνω σε μεγάλους ξύλινους κυλίνδρους με μια σχετική εύκολη διαδικασία.

Ίσως θα πρέπει να αναφερθεί πως υπάρχουν πελώριοι βράχοι ενσωματωμένοι σε διάφορες αρχαίες κατασκευές όπως ο Ναός - Νεκροφυλάκειο του Φαραώ Μυκερίνου και ο ναός του Σολομώντα.

Τούτοι οι εντυπωσιακοί ογκόλιθοι απέδειξαν ότι, όχι μόνο πελώριοι λίθοι σηκώνονταν και μεταφέρονταν, αλλά και τοποθετούντο στις προκαθορισμένες θέσεις τους... δίχως αστροναύτες!

Επιπρόσθετα, ο Νταίνικεν αναφέρει ότι α Ίνκας δεν γνώριζαν την υφαντική, υπαινισσόμενος πως την διδάχθηκαν από αστροναύτες.
Εν τούτοις, η αλήθεια είναι πως οι Ίνκας ήσαν φημισμένοι για την υφαντική τους και χρησιμοποιούσαν λεπτά βαμβακερά υφάσματα που τα βάφανε όμορφα με ειδικά μελάνια και βαφές.

Στην πράξη οι διαφορετικοί πολιτισμοί στις διάφορες περιοχές ξεχωρίζονται από τη διαφορά των υφασμάτων και από τα ξεχωριστά κατά περιοχή υφαντά σχέδια.

Ένας από τους τρόπους που είναι δυνατό να κατατάξει κανείς την ηλικία ενός υφάσματος σε σχέση με κάποιο άλλο, είναι από το είδος της ύφανσης και τα σχέδια του.

Οι ειδικοί λένε πως μερικά από τα παλιά υφαντά του λαού των Ίνκας ήταν ιδιαίτερα ωραία και μερικά ανήκουν στα καλύτερα που βρέθηκαν στον κόσμο.
 
Η Ινδική στήλη που δεν σκουριάζει
 
Το βιβλίο του Νταίνικεν παρουσιάζει τη φωτογραφία μιας παλαιάς στήλης στην Κεντρική Ινδία. Η επεξήγηση της εικόνας γράφει ότι το σίδερο αυτής της στήλης δεν σκουριάζει και ότι η στήλη είναι εκατοντάδων ετών.

Αυτή η στήλη βρίσκεται στο Δελχί και η ιστορία των «ειδικών» ιδιοτήτων της είναι από παλιά γνωστή. Από πολλούς θεωρείται σαν τυχερό φυλαχτά και μερικοί επιστήμονες υποθέτουν πως το συνεχές ακούμπισμα ιδρωμένων χεριών στα πλευρό της βοηθάει στο να μη σκουριάζει.

Εν τούτοις (παρά τη θέση που παίρνει ο Νταίνικεν στη σελ. 44), δεν είναι ανοξείδωτη γιατί εμπεριέχει φωσφόρο και παρουσιάζει σημεία κάποιας οξείδωσης, αν και είναι αλήθεια ότι διατηρείται σε αξιοσημείωτα καλή κατάσταση.

Το φαινόμενο δεν υποδηλώνει εν τούτοις κάποια ειδική τεχνική που εισήγαγαν διαστημικοί θεοί, αλλά την ύπαρξη μιας άλλης τεχνικής γνωστής στους αρχαίους που δικαιολογημένα έχει δημιουργήσει απορίες στους σύγχρονους μελετητές.

Μετά από την δημοσίευση της αρχικής έκδοσης του βιβλίου «Συντρίφθηκαν τα Διαστημικά Οχήματα» συγκέντρωσα πληροφορίες που μου εστάλησαν, ότι ένα είδος σιδήρου του οποίου η έξόριξη γίνεται στη Νέα Ιερσέη είναι της ίδιας ποιότητας με αυτό της ινδικής στήλης του Δελχί.

Εν τούτοις οι άνθρωποι της Ν. Ιερσέης δεν έχουν ιδέα για αστροναύτες που κάποτε κατευθύνανε τις εξορυκτικές εργασίες εκεί! Και πρέπει σχετικά μ’ αυτό το σημείο, να λεχθεί, ότι υπάρχουν πολλές τεχνικές μέθοδοι, που ακόμη δεν τις καλογνωρίζουμε.

Έτσι, όταν ήμουν στο Αυστραλιανό Ινστιτούτο Αρχαιολογίας αποχτήσαμε στη συλλογή μας ένα πρωτότυπο μπρούτζινο κορμό του θεού Βάαλ. Του έλειπε το ένα πόδι και εμείς του προσθέσαμε ένα καινούργιο. Οι μεταλλουργοί μας είπαν πως το πρωτότυπο προς εκπληξή τους ήταν σκληρότερο από εκείνο που αυτοί έκαμαν.

Από τότε που κυκλοφόρησε η πρώτη έκδοση του «Συντρίφθηκαν τα Διαστημικά Οχήματα», υπήρξε και ένα πρόσθετο στοιχείο σ αυτή την ιστορία.

Συνάντησα τον ένα από τους μεταλλουργούς που έκαμαν το πόδι του θεού και μου είπε ότι κρατούσε τη λύση σ’ αυτό το ειδικό πρόβλημα:
Τα ιαπωνικά ξίφη των Σαμουράι ήταν της ίδιας παράξενης σκληρότητας.

Αυτό κατορθώνεται με το να σφυροκοπούν τη λεπίδα μέχρι να γίνει λεπτή σαν χαρτί... και μετά την ξανασφυροκοπούν για να γίνει πάλι όπως πριν.

Καθώς επαναλαμβάνεται αυτή η διαδικασία επέρχονται μεταβολές στη μοριακή δομή του ατσαλιού, με αποτέλεσμα μια ασυνήθιστη σκληρότητα.

Με βεβαίωσε πως αυτή είναι η απάντηση στο πρόβλημα της παράξενης σκληρότητας του αγαλματιδίου του Βάαλ. Πολλά παραδείγματα προοδευμένης τεχνολογίας μπορούν ν’ αναφερθούν που ήταν γνωστά στους ανθρώπους παλαιών εποχών όπως τα υπέροχα χρυσά αγγεία από την Ουρ, που χρονολογούνται περίπου 2.500 χρόνια π.Χ.

Επίσης τα διώροφα σπίτια της Ουρ ξάφνιασαν εκείνους που κάνανε τις ανασκαφές. Αλλά αυτό με κανένα τρόπο δεν υποδηλώνει κάποια επίσκεψη από το διάστημα, αλλά απλώς δείχνει ότι η τεχνική γνώση τότε ήταν πιο προχωρημένη απ’ ότι εμείς στον 20ο αιώνα μπορούμε να φαντασθούμε. Η περίφημη σιδερένια στήλη στην οποία αναφέρεται ο Νταίνικεν, ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία.
 
Οι Μάγια της Κεντρικής Αμερικής
 
Ένας άλλος ανθρώπινος πληθυσμός στον οποίο ο Νταίνικεν αναφέρεται είναι γνωστός σαν οι Μάγια της Κεντρικής Αμερικής. Υποθέτει ότι έκαναν υπολογισμούς με ηλεκτρονικό εγκέφαλο (σελ. 76).

Τούτη η άποψη δεν γίνεται γενικά αποδεκτή από τους αρχαιολόγους. Άλλα ήδη δείξαμε πως αυτό δεν ενδιαφέρει ειδικά τον Νταίνικεν, ο οποίος θέλει να θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία και να τον βάλει πάνω από γενικά αποδεκτές επιστημονικές γνώσεις.

Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να λεχθεί ότι οι αρχαιολόγοι δεν αναγνωρίζουν σε τούτους τους αρχαίους Κεντροαμερικανούς ένα καθορισμένο είδος γραφής, τουλάχιστον μέχρι περίπου την 5η εκατονταετία προ Χριστού.

Αλλά ακόμη κι αν η γραφή τους ήταν γνωστή και πιο πριν, όταν ο πολιτισμός τους καθώς πιστεύεται άρχισε περίπου χίλια χρόνια ενωρίτερα και πάλι δεν φαίνεται εύλογο ότι τούτος ο πληθυσμός θα είχε γνώσεις αστρονομικών λεπτομερειών που θα μπορούσαν να χρονολογηθούν ακριβώς πριν από 27.000 χρόνια.
 
Αυτό το «θαύμα», ο Νεφρίτης λίθος από την Κίνα
 
Όσο διαβάζει κανείς γι’ αυτές τις απίθανες Λατινοαμερικάνικες πόλεις, όλο και κάτι πιο καταπληκτικό βρίσκει, εξ αιτίας της φαινομενικά καινούργιας γνώσης που έχουμε χάρις στον Νταίνικεν.

Έτσι, στις σελίδες 116-117 μαθαίνουμε για κάποιο άλλο γεγονός στον πολιτισμό των Μάγια. Το περίφημο, σε πέντε σειρές περιδέραιο από πράσινο νεφρίτη που βρίσκεται στην Ταφική πυραμίδα του Τικάλ στη Γουατεμάλα και που αποτελεί ένα θαύμα, γιατί ο νεφρίτης «έρχεται από την Κίνα».

Πράγματι θα αποτελούσε ένα θαύμα αυτό το περιδέραιο ακόμη και με τα επιχειρήματα του Νταίνικεν. Αν το βαβυλωνιακό «Έπος του Γιλγαμές» μπορεί να προέρχεται από τη Νότια Αμερική - καθώς υποθέτει (σελίς 69)- γιατί να μη μπορεί ο νεφρίτης να έχει εισαχθεί από την Κίνα;

Αλλά που βρίσκεται το θαύμα;
Το γεγονός είναι πως ο νεφρίτης... είναι αφθονότατος στις κοίτες των ποταμών και στα βουνά της Λατινικής Αμερικής.

Παραθέτουμε δυο σύντομα αποσπάσματα από το βιβλίο του Θ. Γκάν «Οι πόλεις των Μάγια» (Thomas Gann, Maya Cities).

«Γύρω από τον σκελετό (ενός παιδιού) ήταν σκόρπια μια μεγάλη χούφτα κομμάτια από νεφρίτη, μερικά ακατέργαστα και αγυάλιστα, άλλα επεξεργασμένα μερικώς και άλλα καταφανώς κομμάτια από σπασμένα κοσμήματα». (σελ. 89 και 195).

«Μαζί με το κρανίο (ενός νέου) στον βορειότερο ναό, βρέθηκε κι ένα μικρό περιδέραιο με πολύ λεπτές χάνδρες από νεφρίτη» (σελ. 198).

Ο Νταίνικεν γράφει ότι ο νεφρίτης χρησιμοποιούταν για ωτασπίδες (σελ. 242) και για το σφράγισμα των δοντιών (σελ. 243). Δεν έχει κανείς παρά να συμβουλευθεί όσα αναφέρονται για τον «νεφρίτη» στο βιβλίο του Τόμψον «Άνοδος και Πτώση του πολιτισμού των Μάγια», για να καταλάβει πως ήταν σχετικά άφθονος.

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από αυτή την πηγή:
Εξ ίσου πολύτιμος ήταν ο νεφρίτης. Ορυχεία αρχαίας εξόρυξης του ορυκτού αυτού βρέθηκαν στην Οροσειρά Ορυχείου(Sierra de Ιas Minas) στα βόρεια - ανατολικά υψίπεδα και αναμφίβολα θα εντοπισθούν και άλλα. Ο νεφρίτης ήταν σύμβολο πλούτου αλλά είχε και θρησκευτικές προεκτάσεις.

Για παράδειγμα μια χάνδρα από νεφρίτη συχνά τοποθετείτο στο στόμα ενός νεκρού ανώτερης κοινωνικής τάξης. Νεφρίτης προσφερόταν σε θυσίες και χρησιμοποιείτο στις μαντείες». (σελ. 20-21).

«Ενας αρχηγός βρέθηκε με ένα εξαιρετικό προσωπείο που αποτελείτο από διακόσια κομμάτια νεφρίτη τοποθετημένα γύρω στο πρόσωπο και μ’ ένα δακτυλίδι από νεφρίτη. Σε κάθε δάκτυλο υπήρχαν επίσης δαχτυλίδια σαν περιδέραια και βραχιόλια. Συνολικά τα κομμάτια του νεφρίτη σ’ αυτό το μνήμα έφθαναν τα 978» (σελ. 79).
 
Βέβαια ο Ερρίκος Τόμψον γράφει σαν αρχαιολόγος και έχουμε δει τη γνώμη του Νταίνικεν για τους αρχαιολόγους. Πόσα «κινέζικα θαύματα» πρέπει να υπήρχαν εκεί ανάμεσα σ’ αυτούς τους αρχαίους Μάγια; Η μήπως κάποιο άλλο διαστημικό όχημα τσακίσθηκε στα βουνά και τα ποτάμια της Λατινικής Αμερικής;

Χρονολογήσεις με Ραδιοάνθρακα
 
Ένα θέμα που σε συντομία θίγεται από τον Νταίνικεν είναι η χρονολόγηση με ραδιοάνθρακα. Τούτη η θεωρία δεν είναι σήμερα τόσο διαδεδομένη όπως παλιότερα.

Η διακρίβωση χρονολογιών μ’ αυτή και άλλες παρόμοιες μεθόδους ήδη προκαλεί δυσπιστία. Όταν για πρώτη φορά ανακοινώθηκε το 1949 από τον Δρα Λίμπυ (Ubby), πίστεψαν πως αποτελούσε την οριστική λύση, αλλά αυτήν την πρώτη εμπιστοσύνη διαδέχτηκε μια επιφυλακτική στάση.

Η Μέθοδος με άνθρακα στη χρονολόγηση, μπορεί να αποδειχθεί σχετικά ακριβής για μια περίοδο ίση με τον χρόνο υποδιπλασιασμού του ραδιοάνθρακα, δηλ. πεντέμισυ χιλιάδες χρόνια, και τούτο γιατί υπάρχουν κείμενα που μπορούν να παραβληθούν ως προς τις ευρισκόμενες χρονολογίες γι’ αυτό το διάστημα.

Πέρα απ’ αυτή τη χρονική περίοδο, η χρονολόγηση με ραδιοάνθρακα είναι συζητήσιμη γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν συγκεκριμένα γεγονότα που να δίνουν χρονολογίες οι οποίες να μπορούν να ορισθούν με ακρίβεια.

Ανακύπτουν μεγάλα προβλήματα ακόμη και με χρονολογίες μέσα στον χρόνο υποδιπλασιασμού του ραδιοάνθρακα και τούτο όχι μόνο με μετρήσεις που έγιναν με αυτό το ισότοπο του άνθρακα αλλά και με άλλα συστήματα περιλαμβανομένων και των ραδιομετρικών μεθόδων.

Ένα παράδειγμα είναι τα χιλιάδες χρόνια που αποδόθηκαν στους ηφαιστειακούς βράχους της Χαβάης ενώ είναι γνωστό πως είναι νεώτεροι των 200 χρόνων.

Εν τούτοις, μερικές απ’ αυτές τις χρονολογήσεις διάνοιξαν καινούργιες περιοχές για σημαντικές έρευνες. Οι χρονολογήσεις με τη μέθοδο του Άνθρακα 14 μπορούν να χρησιμοποιηθούν για υποθέσεις πετρελαίου και ακόμη για κοιτάσματα άνθρακα;

Με τις συνήθεις μεθόδους προσδιορισμού πρέπει και το πετρέλαιο και ο άνθρακας να είναι τόσο παλιά που η μέθοδος χρονολόγησης του Άνθρακα - 14 (που σύμφωνα με τους ειδικούς πρέπει να ληφθεί μονάχα έως 60.000 για να είναι παραδεκτή), να είναι εκτός συζήτησης.

Εν τούτοις έχουν γίνει μέχρι τώρα τόσες πολλές χρονολογήσεις με βάση τον ραδιοάνθρακα, ώστε αυτές οι παραδοσιακά μεγάλες χρονολογήσεις να αρχίζουν να υφίστανται επικρίσεις. Σήμερα υποστηρίζεται σοβαρά ότι η γη δεν είναι τόσο παλαιά όσο οι «παραδοσιακοί» γεωλόγοι είχαν πιστεύσει.

Αλλά αυτό το θέμα το αντιπαρερχόμαστε. Αυτό που σημειώνουμε είναι ότι ο Νταίνικεν αποδέχεται την παραπάνω μέθοδο, μόνο όταν του ταιριάζει.

Στη Σελίδα 110 π.χ. αναφέρεται στο «παντοδύναμο ισότοπο C -14», και παραδέχεται τη χρονολόγηση με τη μέθοδο του άνθρακα σαν ακριβή, γιατί την χρησιμοποιεί για να κάμει σύγκριση με μια χρονολογία αναφορικά με την Αίγυπτο.

Στη πραγματικότητα η σύγκρισή του αυτή μπορεί εύκολα να αποδειχθεί λαθεμένη, γιατί οι αριθμοί που παραθέτει και λέει πως συμφωνούν «αρκετά καλά» μ’ αυτά που δίδονται από αρχαίους αιγυπτίους ιερείς, πρέπει να είναι πάνω από 3.000 χρόνια περισσότερα από τα 10.400 που αναφέρει.

Τα μαθηματικά ,του δηλ. μπορούν να αμφισβητηθούν. Αλλά αυτό που σημειώνουμε είναι ότι αποδέχεται τον Άνθρακα - 14 σαν μέθοδο χρονολόγησης εκεί που θέλει να «στερεώσει» την άποψή του.

Ας πάμε στη σελίδα 112 όπου πιο πολύ μπερδευόμαστε από τη αντιφατικές του δηλώσεις. Παραθέτουμε:
«Οι ήδη υπάρχουσες μέθοδοι χρονολόγησης συμπεριλαμβανομένης και της περίφημης μεθόδου του ισοτόπου του άνθρακος C -14 που τους κάνει όλους να είναι ικανοποιημένοι άφηναν μεγάλα κενά για χρονολογίες παλαιότερες από 45.600 χρόνια».
 
« Όλοι ικανοποιημένοι»
 
Σημειώσαμε πως δεν υπάρχουν μέθοδοι για μια απόλυτα σωστή χρονολόγηση πέρα από περίπου πεντέμισυ χιλιάδες χρόνια. Εν τούτοις διαβάζουμε ότι ο Νταίνικεν λέει πως αυτή η μέθοδος χρονολόγησης ικανοποιεί όλους.

Τι να πιστέψουμε λοιπόν; Στην ίδια σελίδα λέει «Ακόμη και ανεγνωρισμένο επιστήμονες μου είπαν ότι θεωρούν τη μέθοδο C - 14 μάλλον αναξιόπιστη...» και «Αυτά τα συμπεράσματα θα πρέπει να γίνουν αποδεκτά με επιφυλάξεις...»

Aναφέραμε ότι κι εμείς έχουμε επιφυλάξεις για τη μέθοδο χρονολόγησης με τον άνθρακα - όπως και τόσοι επιστήμονες και σ’ αυτό συμφωνάμε με τον Νταίνικεν. Εν τούτοις, αποτελεί ικανοποιητική μέθοδο έρευνας όταν αποδέχεσαι τα συμπεράσματά της και την αξιοπιστία της μόνο όταν οι αριθμοί συμφωνούν με μια θεωρία σου, ενώ την απορρίπτεις σ’ άλλα σημεία ή την δέχεσαι με περιορισμούς;

Είναι λογικό να λες ότι ικανοποιεί όλους, και μετά αμέσως στην ίδια παράγραφο ν’ αναφέρεις ότι «αναγνωρισμένοι επιστήμονες» του είπαν ότι την θεωρούν αναξιόπιστη;

Αυτό είναι μονάχα ένα σημείο από τα πολλά που ο Νταίνικεν επιλέγει για να προωθήσει τα επιχειρήματά του, και μια μέθοδος είναι αποδεκτή ή μη, σύμφωνα με το αν ταιριάζει στην προκαθορισμένη θεωρία του.

Η επιστημονική έρευνα και οι μέθοδοι έρευνας της σύγχρονης επιστήμης απαιτούν τα δεδομένα να εξετάζονται αμερόληπτα. Μια μέθοδος δεν μπορεί να συνιστάται η να χρησιμοποιείται σ’ ένα σημείο και κατόπιν ν’ απορρίπτεται αν συμβαίνει να μη ταιριάζει με μια προκατασκευασμένη υπόθεση.
 
Το Διαστημικό Όχημα του Ιεζεκιήλ
 
Σύμφωνα με τον Νταίνικεν «η άμαξα» που ο Ιεζεκιήλ είδε ήταν ένα διαστημικό όχημα, και οι θεοί «τον πήραν μαζί τους στο όχημα» (σελ. 57). Ο Ιεζεκιήλ δεν μπορούσε να είχε έρθει σ’ επαφή μ’ ένα παντοδύναμο Θεό, σύμφωνα με την άποψη του Νταίνικεν, γιατί «τούτο το είδος του μεταφορικού μέσου μου φαίνεται ασυμβίβαστο με την ιδέα ενός παντοδύναμου Θεού» (σελ. 57).

Αν πάρουμε τη βιβλική αφήγηση όπως είναι δεν θα βρούμε κανένα άλυτο πρόβλημα. Στο πρώτο - πρώτο εδάφιο της προφητείας του ο Ιεζεκιήλ λέει ότι είδε «Οράματα του Θεού». Τα οράματα δεν είναι κατ’ ανάγκην πραγματικά φαινόμενα, και στην πραγματικότητα οι περιγραφές που ακολουθούν δεν μπορεί όλες να εξηγηθούν κατά γράμμα σύμφωνα με τα φυσικά μας αισθητήρια.

Ο Ιεζεκιήλ δείχνει ότι το «όχημα» κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις σύγχρονα (κεφ- α’ εδαφ- 17) και αντί τούτο να είναι ένα από τα «διαστημικά οχήματα» του Νταίνικεν, είναι στην πραγματικότητα ένας συμβολισμός, που θέλει να μας πει ότι βρίσκονταν σ’ επαφή με τον Υπέρτατον ο Οποίος δεν περιορίζεται από τον χώρο ή από τη βαρύτητα. Δεν περιορίστηκε σ’ ένα «διαστημικό όχημα» ήταν υπεράνω αυτού (π,χ. κεφ. 10:25).

Η προφητεία του Ιεζεκιήλ περιέχει ένα πολύ συμβολικό δίδαγμα, Π.χ. η κοιλάδα με τα ξερά κοκάλα στο κεφάλαιο 37. Ακόμη και ο ίδιος ο Ιεζεκιήλ λέει, πως αυτός προσωπικά είναι ένα ζωντανό σύμβολο (Ιεζεκιήλ 12: 11) είναι ένα ζωντανό σημείο του γεγονότος ότι ο λαός θα πάει στην εξορία, μια προφητεία που εκπληρώθηκε κατά γράμμα.

Εν όψει λοιπόν των ξεκάθαρων δηλώσεων όσον αφορά τους συμβολισμούς και την παρουσίαση του οράματος αυτής της προφητείας, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κανείς με τούτες τις απόψεις που δίνονται στο βιβλίο «Οχήματα» σχετικά με όσα είδε ο Ιεζεκιήλ. Η άμαξα του Ιεζεκιήλ σύμφωνα άλλωστε και με τον Νταίνικεν εξαφανίστηκε στην ομίχλη της υπόθεσης για όραμα.
 
Τα Χειρόγραφα της Νεκρής θάλασσας
 
Μια άλλη ανακρίβεια του Νταίνικεν προβάλλει στην αναφορά του στην «Μωυσέως Αποκάλυψη» (σελ. 60), που την τοποθετεί ανάμεσα στα «έως τώρα άγνωστα κείμενα», πριν από την ανακάλυψη των χειρογράφων της Νεκρής θάλασσας.

Εν τούτοις αυτό το ειδικό κείμενο ήταν πλατειά γνωστό από αρκετές εκατονταετίες. Είναι ένα τυπικό κείμενο Ιουδαίων συγγραφέων γραμμένο γύρω στην εποχή της Καινής Διαθήκης.

Τέτοια «ψευδεπίγραφα» κείμενα παίρνουν το όνομα κάποιας διακεκριμένης προσωπικότητας για να κερδίσουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Οι μελετητές δεν θεωρούν την «Μωυσέως Αποκάλυψη» σαν σοβαρή ιστορία, ούτε την θεωρούν πως προέρχεται πράγματι από το χέρι του Μωυσή.

Στο ίδιο κείμενο ο Νταίνικεν συνδυάζει το κείμενο δυο παπύρων αν και μεταχειρίζεται το όνομα του ενός μόνο, αυτού που καλείται «ο Πάπυρος του Λάμεχ», που στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν παραπειστικό τίτλο που οι ειδικοί τον έχουν από καιρού απορρίψει χάριν της «Αποκρύφου Γενέσεως».

Ο Νταίνικεν ενώνει μέρη τούτου του γραπτού και του ψευδεπίγραφου «βιβλίου του Ενώχ» και μιλάει για την «εκπληκτική... πληροφορία» (σελίς 61) που δόθηκε στους γονείς του Νώε για τον επερχόμενο κατακλυσμό.

Εν τούτοις και τα δυο αυτά κείμενα είναι γνωστά σαν γραπτά περίπου της εποχής της Καινής Διαθήκης. Σημειώνουμε και πάλι πως πολλά απ’ αυτά τα κείμενα αξιώνεται ότι προέρχονται από μεγάλους άνδρες του παρελθόντος και τούτο σε μια προσπάθεια να κερδίσουν περισσότερη εμπιστοσύνη.

Βέβαια εδώ δεν έχουμε κάποια νέα «πληροφορία» που δόθηκε στον Νώε.
Από κανένα από τα χειρόγραφα της Νεκρής θάλασσας ο Νταίνικεν δεν μπόρεσε να παρουσιάσει μια πραγματικά νέα μαρτυρία.

Συνεχίζει να συγχέει τ αποτελέσματα, ενώνοντας και διασταυρώνοντας γεγονότα καθώς προσπαθεί να υποβοηθήσει τις δικές του προκατασκευασμένες υποθέσεις. Μεγάλο μέρος από το υλικό στο οποίο αυτός αναφέρεται σε τούτο το σημείο είναι της ίδιας κατηγορίας και δεν συγκρίνεται με το Βιβλίο της Γένεσης, που περιλαμβάνει η Αγία Γραφή, ώστε να γίνει δεκτό σαν έγκυρο.
 
Ο Ενώχ σε μια Πύρινη Άμαξα
 
Μόλις πριν αναφερθήκαμε στο βιβλίο της Γένεσης με το οποίο αρχίζει η Αγία Γραφή. Ο Νταίνικεν αναφέρεται και σ’ ένα άλλο περιστατικό που μνημονεύεται σ’ αυτό το βιβλίο, τη «μετάθεση» του Ενώχ στον ουρανό.

Η αφήγηση του Νταίνικεν επί λέξει «ο Ενώχ σύμφωνα με την παράδοση εξαφανίσθηκε για πάντα μ’ ένα πύρινο ουράνιο όχημα» (σελίς 61).

Αλλά αυτό προσθέτει πάρα πολλά και καινούργια στοιχεία στη Βιβλική αφήγηση που απλά λέει. «Και περιεπάτησε ο Ενώχ μετά του Θεού και δεν ευρίσκετο πλέον διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός» (Γεν. 5:24).

Που είναι λοιπόν το πύρινο ουράνιο όχημα; Υπάρχει μια απόκρυφη μη βιβλική περιγραφή που ωραιοποιεί την ιστορία του Ενώχ. Η Αγία Γραφή μιλάει για τον Ηλία (όχι τον Ενώχ) που αρπάζεται στον ουρανό από κάποιον ανεμοστρόβιλο σαν άμαξα και άλογα πυρός που τον χώρισαν από τον σύντροφό του τον Ελισσαιέ (Β’ Βασ. 2:13). Ξεκάθαρα γίνεται και εδώ χρήσης συμβολικής γλώσσας.

Η Αγία Γραφή εντούτοις ούτε όχημα του Ενώχ αναφέρει ούτε και «αστραποβολητά» (δεν υπάρχουν!) που ο Νταίνικεν «φαίνεται πως θυμάται» ότι συχνά περικύκλωναν τη κιβωτό της Διαθήκης (σελ. 58-59) ούτε αστραπές ούτε όχημα αναφέρονται στη διήγηση για τον Ενώχ. Τούτο είναι μια ανησυχητική και λυπηρή άποψη για τα «Οχήματα των θεών».

Ο συγγραφέας τους «φαίνεται πως θυμάται» και συχνά υιοθετεί φανταστικές θεωρίες σαν να ήσαν πραγματικότητες. Κάνοντάς το αυτό, τα «Οχήματα» αντικρούουν τη Βίβλο που είναι το πολύτιμο απόκτημα και ο οδηγός ζωής για χιλιάδες χιλιάδων κόσμου μέσα σ’ όλους τους πληθυσμούς του κόσμου.
 

 
 
 
Κεφάλαιο 7

Αυτά τα καταπληκτικά μυαλά των Μάγια!

 
Ο Νταίνικεν παρουσιάζεται υπερβολικά εύπιστος όσον αφορά τα επιτεύγματα των Μάγια της Κεντρικής Αμερικής. Τα επιτεύγματά τους είναι πράγματι αξιοσημείωτα, αλλά όμως αυτός φανερά μπερδεύει τη λαϊκή παράδοση με την ιστορία.
 
Το Πόπολ - Βουχ των Μάγια
 
Αφού μας είπε για τους μύθους των Εσκιμώων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι θεοί με μπρούτζινα φτερά έφεραν τις πρώτες τους φυλές, κι αφού μας μίλησε για τους θρύλους των Ερυθροδέρμων, που αναφέρουν κάποιο «αστραποπούλι»[ Μυθικό πουλί που κατά τις θρησκευτικές παραδόσεις των Αμερινδών προκαλούσε την αστραπη και τις βροντές.], που εισήγαγε τη φωτιά και τους καρπούς, ο Νταίνικεν συνεχίζει:

«Τελευταία ο μύθος των Μάγια, το Πόπολ - Βούχ, μας λέγει ότι «οι θεοί» μπορούσαν ν’ αναγνωρίσουν κάθε τι στο σύμπαν: τα τέσσερα σημεία της πυξίδας, κι ακόμη το στρογγυλό σχήμα της γης» (σελ. 75).

Ασφαλώς η υπάρχουσα έκδοση του Πόπολ - Βουχ περιέχει αρκετή λαϊκή παράδοση όπως αυτή για τον Ζιπάκνα, ο οποίος σκότωσε 400 αγόρια που μετράπηκαν σε Μότς, μια ομάδα αστεριών (σελ. 101). Λέγεται για τον Ζιπάκνα, ότι «κατά τη διάρκεια της μέρας έψαχνε για τροφή και το βράδυ μετέφερε τα βουνά στη ράχη του». (σελ. 102).

Του ταιριάζει του Νταίνικεν να δέχεται σαν αυθεντικό κείμενο το «Πόπολ - Βουχ» που παραδοσιακά γίνεται αποδεκτό από τους Μάγια της Κεντρικής Αμερικής σαν ιερό βιβλίο.

Πιστεύεται ότι το «βιβλίο» γίνηκε γνωστό μετά την κατάκτηση του Μεξικού από τον Ισπανό Κορτέζ (Corteg) και κατά συνέπεια δημοσιεύτηκε κατά τον Ισπανικό τρόπο. Το μοναδικό του αντίγραφο σήμερα είναι στα Λατινικά.

Υπάρχει αντίληψη πως ίσως, το πρωτότυπο ήταν με εικονιστική γραφή που μοιάζει μ’ αυτήν που απαντάται στα Μεξικανικά γραπτά, αν υπήρξε κάποιο κοινό πρωτότυπο βέβαια.

Μερικοί ιστορικοί υιοθετούν αυτή την άποψη (βλέπε «Ιερά βιβλία ανά το Κόσμο» του Μπουκέ (Α. C.Bouquet) σελ. 82). Το πρωτότυπο μπορεί να καταστράφηκε κατά την περίοδο της Κατάκτησης αλλά θέλουμε να σημειώσουμε ότι δεν είναι σωστή μέθοδος να εκλαμβάνεται ένα τέτοιο έργο σαν να είναι οριστικά αποδεκτό σαν πηγή πληροφoριών.

Τούτο το άγραφο υλικό παρουσιάζεται σε ότι αφορά τους προϊστορικούς χρόνους, σαν να ήταν απόλυτα και γενικά αποδεκτό κείμενο.
 
Η Γη πάνω σ’ ένα Κροκόδειλο
 
Σ’ αυτό το σημείο ας εξετάσουμε τη θρησκεία των Μάγια. Δέχεται ο Νταίνικεν τη πεποίθηση των Μάγια -ότι η γη στέκει πάνω στη πλάτη ενός κροκόδειλου; (Παλαιός και Νέος Πολιτισμός σελ. 597).

Ο Νταίνικεν επιμένει - καθώς είδαμε πιο πάνω ότι αυτοί οι άνθρωποι ήξεραν πως η γη είναι στρογγυλή. Αλλά πως τότε ταιριάζει ο κροκόδειλος μ’ αυτό;  Ίσως αρκετοί ότι αυτούς να μπορούσαν να βρουν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος. Ε! λοιπόν;

Στην πραγματικότητα η γνώση του ότι η γη είναι στρογγυλή δεν περιοριζόταν στους Μάγια. Στη 2η εκατονταετία προ Χριστού ο Πτολεμαίος εικόνισε τη Γη σαν καμπυλωτή επιφάνεια. (Παλαιοί και Νέοι Πολιτισμοί σελ. 608).

Στα ευαγγέλια βρίσκουμε ο Ιησούς να αναφέρεται στην επιστροφή Του στη γη κατά τέτοιο τρόπο που δείχνει πως η γη είναι στρογγυλή, Π.χ. δυο γυναίκες θα αλέθουν άλλοι θα δουλεύουν στα χωράφια, ενώ άλλοι θα κοιμούνται.

Τούτες οι ενέργειες αναφέρονται σε ποικίλες ώρες της μέρας και της νύχτας κι επομένως απαιτούν μια γη στρογγυλή γιατί όλα συμβαίνουν σύγχρονα κατά τη διάρκεια κάποιου γεγονότος, του ερχομού Του.

Ένα άλλο υποτιθέμενο πειστικό γεγονός που αναφέρεται από τον Νταίνικεν είναι ότι «οι θρησκευτικοί μύθοι των προ των Ινκας λαών λένε ότι τα άστρα εκατοικούντο και ότι οι «θεοί» κατέβηκαν από το αστρικό άθροισμα των Πλειάδων» (σελ. 76).

Αποδεχόμαστε όμως και την πίστη τους ότι το καλαμπόκι ήταν η τροφή τούτων των θεών που επισκέφθηκαν την Κεντρική Αμερική; (Παλιοί και Νέοι Πολιτισμοί σελ. 593).

Πρόσθετα σημεία που δεν στερούνται σημασίας δείχνουν, ότι υπάρχει σωρεία φανερά μυθολογικού υλικού στα γραπτά τούτων των ανθρώπων. Ο Νταίνικεν δέχεται εντούτοις κατά γράμμα μόνο ό,τι ταιριάζει στις βασικές του υποθέσεις.
 
Περιορισμένη γνώση για τους Μάγια
 
Παρά τις αξιοσημείωτες μελέτες που έγιναν για τους Μάγια με τους «απίστευτους υπολογισμούς» τους, και τις επιγραφές που «προφανώς πλησιάζουν τα 400 εκατομμύρια χρόνια» (σελ. 75) γεγονός παραμένει ότι:

Προφανώς ξέρουμε λιγότερα γι’ αυτούς τους Νότιους και Κεντρώους Αμερικανικούς λαούς απ’ ότι για οποιονδήποτε μεγάλο πολιτισμό του Παλαιού Κόσμου.

Το μεγαλύτερο μέρος της γνώσης μας προέρχεται από την αρχαιολογική έρευνα, από προφορικές παραδόσεις, περιγραφές των πρώτων Ισπανών στρατιωτών και ιερέων και τις εξαιρετικά λίγες εντόπιες μαρτυρίες όπως τρία βιβλία των Μάγια σε εικόνες, και ιδιαίτερα τα μερικώς αποκρυπτογραφηθέντα ιερογλυφικά (Παλαιοί και Νέοι Πολιτισμοί σελ. 595).

Αυτή η έγκυρη παραδοχή προέρχεται από ένα αξιόλογο βιβλίο γραμμένο από εξέχοντες Αμερικανούς επιστήμονες που συνδέονταν με Πανεπιστήμια όπως της Νότια Καλιφόρνιας και του Στάνφορντ.

Όι εκδότες επίσης είναι σοβαροί και η χρονολογία εκδόσεως είναι το 1969 τον ίδιο χρόνο που το βιβλίο του Νταίνικεν κυκλοφόρησε. Εν τούτοις το γεγονός ότι η πλειονότητα των ειδικών και εγκύρων επιστημόνων αποδέχεται κάτι, δεν σημαίνει αναγκαία ότι ο Νταίνικεν έχει λάθος.

Είναι λογικό λοιπόν τα του ζητήσουμε να τεκμηριώσει τα επιχειρήματά του παρέχοντας θετικά στοιχεία ως προς το που βασίζονται οι νέες πληροφορίες, να δικαιολογήσει χρονολογίες και να δώσει αποδείξεις στα σημεία που διαφέρουν από εκείνα που έχουν γίνει γενικά αποδεκτά.

Δυστυχώς ο Νταίνικεν δεν συμμορφώνεται με τέτοιες αρχές αλλά κάνει πολλές «νέες» δηλώσεις που ο ίδιος καθόλου δεν μπορεί να τεκμηριώσει.

Για να δείξουμε πόσο βασικά διαφωνεί με τις αποδεκτές απόψεις, δίνουμε μια ακόμη σύντομη παράγραφο από το «Παλιοί και Νέοι Πολιτισμοί».

«Οι Μάγια ανέπτυξαν ένα αξιοσημείωτο σωστό ημερολόγιο, και ένα περισπούδαστο σύστημα γραφής βασισμένο σε ιερογλυφικά αλλά εκτός των χρονολογιών τίποτε άλλο δεν κατέστη δυνατό να αποκρυπτογραφηθεί...»

Γύρω στο 900 μ.Χ. οι Μάγια της βόρειας Γουατεμάλας φαίνεται πως εγκατέλειψαν τους μεγαλοπρεπείς ναούς τους ή τις πόλεις τους - για «άγνωστους ακόμη λόγους» (σελ 596). Ο συγγραφέας προχωρώντας υποθέτει κάποια στρατιωτική εισβολή που πιθανώς θα έγινε από τους γύρω λαούς.

Μια άλλη υπόθεση επίσης αναφέρεται εν παρόδω όταν γράφει πως «καταστρεπτικές ανομβρίες φαίνεται να σημαδεύουν την ιστορία των Μάγια».

Τούτοι οι συγγραφείς βέβαια δεν υποστηρίζουν επισκέψεις από το διάστημα που σαν αποτέλεσμα είχαν τις ερημωμένες πόλεις. Τέτοιου είδους εξήγηση αφέθηκε στον Ερρίκο φον Νταίνικεν και τη μέθοδό του, πως εμείς «ξέρουμε καλύτερα από τους επιστήμονες».
 
Ομοιότητες με άλλες θρησκείες
 
Αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι η θρησκεία των Μάγια είχε ενδιαφέρουσες ομοιότητες με τις θρησκείες των Βαβυλωνίων, Ασυρίων και Αιγυπτίων, καθώς και ο Νταίνικεν υποστηρίζει  (σελ. 76).

Οι Μάγια είχαν μια παράδοση για κάποιο παγκόσμιο κατακλυσμό που κατάστρεψε την ανθρωπότητα είχαν θεούς του ουρανού, της γης και των υποχθονίων, επίσης ανθρωποθυσίες γινόντουσαν σ’ αυτούς. Είχαν μια εκπληκτική γνώση αστρονομίας και ακόμη χρησιμοποιούσαν αστεροσκοπεία.

Έτσι παρουσιάζουν μεγάλες σ’ αυτό το θέμα ομοιότητες με άλλους αρχαίους λαούς, αλλά τούτο δεν είναι πραγματικά εκπληκτικό. Δια μέσου των αιώνων οι άνθρωποι γοητεύθηκαν από τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, και υπάρχουν πολλές γνωστές περιπτώσεις που έκαμαν προσεκτικούς υπολογισμούς βασισμένους σε παρατηρήσεις που διήρκεσαν πολύ.

Αποτελεί επίσης πρόκληση στη σκέψη να παρατηρήσει κανείς ότι αυτές οι πολλές παραδόσεις έχουν κάτι το παρόμοιο με αυτές των πρώτων κεφαλαίων της Βίβλου, μέχρι της συγχύσεως της γλώσσας των ανθρώπων στη Βαβέλ. Υπάρχουν αρχαία γραπτά γι’ αυτό το παλιό περιστατικό και σήμερα δεν θεωρούνται απίστευτα.

Αν οι άνθρωποι τότε σκορπίστηκαν καθώς διακηρύσσει η Βίβλος, είναι λογικό ότι πήραν μαζί τους τούτες τις πανάρχαιες ιστορίες - της δημιουργίας, του κατακλυσμού, της μακροζωίας και της σύγχυσης των γλωσσών, και περί αυτού πρόκειται.

Εν τούτοις είναι επίσης αλήθεια ότι αν και υπάρχουν ομοιότητες με τη Βιβλική αφήγηση υπάρχουν και μεγάλες διαφορές. Και τούτο, γιατί πολλές παραδόσεις παραμορφώθηκαν καθώς μεταφέρθηκαν προφορικά στους λαούς ενώ η Βιβλική αφήγηση είναι αξιοσημείωτα απαλλαγμένη παραφθοράς.
 
Υπολογισμός με ηλεκτρονικό εγκέφαλο;
 
Μια άλλη αστήρικτη πρόταση που κάνει ο Νταίνικεν για τους Μάγια, είναι ότι πιθανώς να έκαμαν υπολογισμούς μέσω ηλεκτρονικού εγκεφάλου (σελ. 76). Κάτι τέτοιο δεν γίνεται αποδεκτό από τους αρχαιολόγους, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει και τόσο τον Νταίνικεν.

Ας υποθέσουμε ότι οι Αρχαιολόγοι δεν βεβαιώνουν πως τούτοι οι παλαιοί Κεντροαμερικανοί είχαν γραφή, παρά μετά τη 5η εκατονταετία μ.Χ.

Ακόμη κι αν η γραφή ήταν γνωστή όταν υποτίθεται ότι άρχιζε ο πολιτισμός τους περίπου χίλια χρόνια νωρίτερα, δεν μπορεί ούτε σκέψη να γίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν αφάνταστες ικανότητες υπολογισμών και γνώση τέτοια που απαιτούν οι αστρονομικές λεπτομέρειες και που πρέπει να τοποθετηθούν χρονολογικά 27.000 χρόνια πριν - καθώς ο Νταίνικεν με ικανοποίηση ισχυρίζεται γι’ αυτούς.
 
Πυραμίδες σαν νεκροταφεία.
 
Οπωσδήποτε ο Νταίνικεν μας δημιουργεί σύγχυση σ’ αυτή την περίπτωση. Αλλού απορρίπτει γελοιοποιώντας την δυνατότητα μια πυραμίδα «να μην είναι τίποτε άλλο παρά ο τάφος ενός ιδιόρρυθμου βασιλιά και δικαιολογείται όποιος μπορεί να το πιστέψει».(σελ. 1 02-3).

Αλλά πληροφορούμαστε για άλλες τεράστιες πυραμίδες ότι είναι οπωσδήποτε είναι τάφοι ανθρώπων. Τότε; Η μήπως είναι τόπος συγκεντρώσεως των θεών; (σελ. 120).
 
Το φτερωτό φίδι
 
Ο Νταίνικεν σωστά συνδέει το φτερωτό φίδι με τους Μάγια. Καθένας μπορεί να δει μια κάποια σύνδεση με το φίδι που λατρευόταν στην Αίγυπτο και στη Χαναάν, και τους φιδοκέφαλους δράκοντες που πολλαπλά εμφανίζονται στην πύλη της Αστάρτης στην οδό που ακολουθούσαν σε λιτανείες στην Αρχαία Βαβυλώνα.

Υπάρχουν ενδιαφέρουσες θεωρίες για τους Μάγια και τους Αζτέκους, ότι έφεραν πρωτόγονες θρησκευτικές αντιλήψεις μαζί τους από τη Νοτιοανατολική Ασία, αλλά κανείς δεν ξέρει την πραγματικότητα.

Οι ομοιότητες αυτές μπορούν να εξηγηθούν από την σ’ όλο τον κόσμο και πάντοτε όμοια φύση του ανθρώπου, καθώς και από την προσπάθεια ψεύτικων θεών που θέλουν να δώσουν μια κάποια γνώση πνευματικών πραγματικοτήτων, όσο η πραγματική αλήθεια παρέμεινε κρυμμένη.

Εν τούτοις επισκέψεις θεών με διαστημικά οχήματα είναι κάτι διαφορετικό, είναι κάτι που απαιτεί μια γερή φαντασία είναι η τρέλα της ευπιστίας. Είναι σαν να πιστεύαμε για τον Αφρικάνικο θρύλο για μια γυναίκα που κοπάνιζε γλυκοπατάτες, όταν ξαφνικά σήκωσε το κοντάρι της τόσο ψηλά που κτύπησε το θεό του ουρανού «Νιάσε» στο πρόσωπο.

Θα το πίστευε κανείς αυτό; Στη πραγματικότητα πρόκειται για ένα πρωτόγονο αφρικανικό θρύλο και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι...
 
«Ντραουνίκου» στα Νησιά Φίτζι
 
Θυμάμαι καλά μια νύκτα στα Νησιά Φίτζι που καθόμουν μαγεμένος κι άκουγα τους θρύλους και τις παραδόσεις τους. Άκουσα για το «ντραουνίκου» (ένας ιερέας θάβει ένα κομμάτι τρίχας ανθρώπου και αμέσως αυτός ο άνθρωπος πεθαίνει), και που μοιάζει με το «τρύπημα στο κόκαλο» των αυστραλών ιθαγενών.

Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία κάποιου που ξέχασε να ρίξει ένα ποτήρι «κάβα» (τοπικό ποτό) στο πλάι της βάρκας του σαν προσφορά στον θεό των καρχαριών. Αργότερα γεννήθηκε το παιδί του και είχε την όψη καρχαρία.

Ενδιαφέροντες... ελκυστικοί... κάποτε τρομακτικοί - αλλά είναι δυνατό ποτέ τούτοι οι θρύλοι να εκλαμβάνονται σαν γεγονότα; Το «ντραουνίκου» έχει μια κάποια πιθανότητα βέβαια, γιατί υπάρχουν ψυχολογικές επιδράσεις, άλλοι όμως θρύλοι δεν γίνονται δεκτοί από λογικούς ανθρώπους.

Πάντως το παιδί - καρχαρία ποτέ δεν το είδαν. Οι παραδόσεις τούτων των ανθρώπων δεν γράφτηκαν παρά όταν αυτοί «μορφώθηκαν» δηλ. πολύ χρόνο μετά από τα υποτιθέμενα περιστατικά έτσι που να μη μπορούν να επαληθευτούν...
 
Η εξαφάνιση του Πολιτισμού των Μάγια
 
Ας γυρίσουμε στο μυστήριο του πολιτισμού των Μάγια που εξαφανίστηκε - σύμφωνα με τον συγγραφέα των «Οχημάτων» γύρω στα 600 μ.Χ. (σελ. 121).

Βρέθηκα να παζαρεύω έργα τέχνης του πολιτισμού των Μάγια κατά ένα πρόσφατο ταξίδι μου στη Λατινική Αμερική και αυτή τη φορά έκανα μια περαιτέρω έρευνα. Οι ιστορικοί τοποθετούν χρονολογικά το πέρασμα αυτού του πολιτισμού 200 χρόνια αργότερα απ’ τη χρονολογία που δίνει ο Νταίνικεν.

Γίνεται μια εικασία στα «Οχήματα» ότι, επειδή ο πολιτισμός των Μάγια εξαφανίστηκε δίχως ίχνη, οι άνθρωποι θα πρέπει να μετανάστευσαν μακριά προς το βορρά. Εκεί δημιούργησαν ένα άλλο βασίλειο με ναούς και πυραμίδες που έγιναν σύμφωνα με τις ακριβείς οδηγίες των θεών - των θεών που απογοήτευσαν τον λαό εκεί χωρίς να γυρίσει στο παλιό του κέντρο καθώς περίμενε!

Ο Νταίνικεν να πως υποστηρίζει την εξαφάνιση αυτού του πολιτισμού:
«Θα ήθελα να προσθέσω μια καινούργια νότα στη συγχορδία απόψεων, μια θεωρία που δεν έχει αποδειχθεί περισσότερο από τις άλλες απόψεις. Αλλά άσχετα από τις πιθανότητες αλήθειας που έχουν οι άλλες απόψεις, τολμώ να διατυπώσω τη συμβολή άφοβα και με πειστικότητα». (σελ. 122).

Δεν θα είχαμε αντίρρηση να κάμει τούτη την ανεπιβεβαίωτη υπόθεση «άφοβα και πειστικότατα» αν δεν επρόκειτο να παρουσιάσει τις θεωρίες του σαν να ήταν γεγονότα. Έτσι παρουσιάζει ένα πέτρινο ανάγλυφο, που βρέθηκε στην περιοχή, σαν θεό και υποστηρίζει:

«Ο από το διάστημα ταξιδιώτης μας ξεκάθαρα απεικονίζεται σαν τέτοιος... Η μπροστινή θέση του αστροναύτη χωρίζεται με αντιστηρίγματα από το πίσω μέρος του οχήματος...» (σελ. 124).
Αναφέρει μια υπόθεση και μετά την δέχεται σαν γεγονός.

Σύμφωνα με τις φιλοσοφικές αρχές, ο Νταίνικεν υποπίπτει σε πολλές ανακολουθίες. Κάνει άλματα με τα επιχειρήματά του που δεν δικαιώνονται από την μαρτυρία που παρουσιάζει. Πηδάει σε συμπεράσματα που απαιτούν αποδοχή παλαιότερων υποθέσεων του ενίοτε λίγο «ευαπόδεικτων» ως προς τη σχέση που πρέπει να υπάρχει μεταξύ επιχειρήματος και συμπεράσματος.

Ο Ερρίκος Φον Νταίνικεν παραδέχεται πως έχουν διατυπωθεί υποθέσεις για την εξήγηση του φαινομένου της ξαφνικής εγκατάλειψης του αρχαίου πολιτιστικού κέντρου, αλλά καμιά απ’ αυτές δεν είναι πειστική.

Εντούτοις αυτό μπορεί να λεχθεί, εξ ίσου και για άλλες πόλεις. Εμπορικοί δρόμοι μεταβάλλονται, σεισμοί σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους ενώ χιλιάδες άλλοι φεύγουν από φόβο.

Επίσης οι πόλεμοι γίνονται αφορμή για μετακινήσεις ομαδικές δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων (όπως συνέβηκε στην ιστορία του Ισραήλ και του Ιούδα), κι ακόμη κλιματολογικές μεταβολές μπορεί να υποδειχθούν σαν αιτίες μαζικών μετακινήσεων πληθυσμών.

Δεν έχουμε πάντα την σωστή απάντηση, όπως με τη μυθική Ατλαντίδα. Σήμερα η Ατλαντίδα φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από θρύλος, και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βρίσκεται θαμμένη κάτω από τη θάλασσα. Ακόμη το μυστήριο του πολιτισμού της Μπαμπ- εντ Ντρα στους πρόποδες του λόφου του Μωάβ.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ


Νεοειδωλολατρία
"Ενα από τά σύγχρονα παρακλάδια τοΰ αποκρυφισμού κ ...
Περισσότερα >>
Δαιμονισμός
   Σέ δυό περιπτώσεις ό διάβολος κυριεύε ...
Περισσότερα >>