www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ    ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ    ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
''Ποιήματα της Φωτεινής Γκούμα.''

Ποιήματα της Φωτεινής Γκούμα.


Απόδραση

Αυτή η πλανεύτρα η Σελήνη
στον συνωμότη Αύγουστο στοχεύει
για συνεργία.
Και κατεβάζει σκάλα ακτινωτή.
Τη νιώθω την πλεκτάνη
μα θ' ανέβω.
Του ταξιδιού την αύρα έχω ανάγκη
των άστρων ν' ανασάνω τον αγέρα
και στ' όνειρο να δώσω θέση.
Κι αν ξεμακρύνει
της γης μου η σκοτεινή εικόνα,
το κοσμικό ταξίδι μου θα γίνει
αναβολή
στις όποιες αποφάσεις κι αναλύσεις.
Και δεν θα ξέρεις
γιατί να σου απαντήσω άργησα
ούτε ότι αυτή η πλανεύτρα η σελήνη
τα κατάφερε
και μέσα από τα χέρια σου με πήρε.
Κι έκλεψε χρόνο
που για σένα τον προόριζα.
Εσύ θα νιώσεις
λίγο απ' το χρώμα της
στα μάτια μου
κι εγωιστής ξανά θα πεις
πως είναι δάκρυ, που για σένα
χρύσισε!



************************************************


Συνοπτικές Διαδικασίες

Όταν η νύχτα θα μυρίσει αγιόκλημα
θα μου τελειώσουν τα άλλοθι
και δίχως άλλη αναβολή
θα κινήσω
για το μονοπάτι τ’ αδιέξοδο'
εκεί που το φθαρτό
πλέκει με τ' άφθαρτο σταυρό..
Με συνοπτικές διαδικασίες
θα γίνει ο απολογισμός
και θα χλευάσω
'κείνο το άπιαστο όνειρο
που πάνω του φόρτωσα τις χαρές μου.
Όταν η νύχτα θα μυρίζει αγιόκλημα
θα επισπεύσω
την αρχέγονα «προητοιμασμένη φυγή..»
Θα αλλάξω ώρα και τόπο.
Ματαιόδοξα θα χαϊδέψω την υστεροφημία
σαν θα φυλακίσω
αναλλοίωτα
της μορφής μου τα σχήματα.
Θα αφουγκραστώ το αύριο,
που αυθαίρετα θα ερμηνεύει το εγχείρημα.
Και δε θα λυπηθώ.
Παρά μονάχα που δεν μπόρεσα
με ευπρέπεια και όχι σαν τον κλέφτη,
να αποχαιρετήσω
τον μόνο, τον καλό, τον παιδικό μου φίλο... 
 



************************************************




Ποιητική Αδεία

Κι αν στην έμπνευση αφεθώ
κι αποζητήσω της γραφής τη λύτρωση
πάλι εμένα
πικρόχολα θα στοχεύσω.
Κι ηθελημένα θα αγνοήσω•
-παραδομένη δήθεν στης ποίησης τον άγριο οίστρο-
ότι εκ προοιμίου με πονά.
Τους φόβους θα αρνηθώ να ξεθάψω
κι έντεχνα ομαλούς θα κάνω
του χθες τους οξύληκτους βράχους.

«Ποιητική Αδεία»
θα παραποιήσω το παρελθόν,
θα ξεγελάσω το σήμερα
και στου αύριο το άγνωστο
θα δείξω ότι επενδύω.
Και θα σμιλεύσω
τρυφερούς και τροφαντούς,
χωρίς αιχμές τους στίχους μου
-Ελπιδοφόροι άγγελοι
να διεκδικούν αιωνιότητα-

«Ποιητική Αδεία»
θα αποκρύψω
τον εαυτό μου από μένα
και θα αυτοχαρακτηριστώ
μασκαρεμένος και κίβδηλος
εραστής
της τέχνης μου. 
 



************************************************




Ερήμην σου


Στα σκοτεινά
υφαίνω της μορφής σου τα σχήματα.
Σε αναπαράγω ερήμην σου.
Βαφτίζω την ψυχή σου
στ' όνομα μου. Λούζω τη σάρκα σου
στο μύρο μου.

Αρνούμαι
   της άρνησης σου τον απόηχο.
Σταματώ
   τη φυγή σου.

Σε καθίζω αντίκρυ μου και σ' αναλύω.
Σου βάζω τα λόγια ν' ακούω
και λυτρωμένη,
ορίζω των χεριών σου τ 'απλώματα.
Σε κυβερνώ και σε διαφεντεύω !
Σου στερώ την κατάκτηση "
και τρόπαιο σ' επιδεικνύω
στου μυαλού μου τη νίκη.
Στα σκοτεινά σε ξαναπλάθω,
με του πρώτου σου εαυτού
   τον πηλό.
Αναποδογυρίζω το χρόνο
και σ' εδραιώνω δίπλα μου.
Έτσι όπως ήσουνα
   πριν γίνεις ...απουσία. 
 



************************************************




Στίχοι

Κάτι στίχοι παλιού τραγουδιού
χάιδεψαν την καρδιά μου
σαν χέρι μητρικό
κι ένα γνώριμο υγρό
σταμάτησε στην άκρη των ματιών.
Κι όπως το χτες
δυνατότερο μπρος μου στάθηκε
ξαφνιάστηκα
κι ειρωνεύτηκα όσα λεν για το χρόνο.
Δεν είναι ο μάγος γιατρός που νομίζουμε.
Τέτοιες τιμές δεν του αξίζουν.
Τσαρλατάνος απλός απόψε φάνηκε
που μήτε σκιές να απαλύνει δεν μπόρεσε.
Κι απάνω που στη δύναμη του
έχτιζα τη λήθη μου,
κάτι στίχοι παλιού τραγουδιού
μ' αποκάλυψαν
πως ο χρόνος ανάγλυφα σκάλισε
όλα κείνα που του 'πα να σβήσει... 
 



************************************************




Δεν κάνω όνειρα

Δεν κάνω όνειρα.
Με σαγηνεύει του αύριο η έκπληξη.
Αφήνομαι στης μοίρας το ταρακούνημα και λυγίζω,
σαν το δέντρο που να σπάσει δεν πρέπει.
Δεν κάνω όνειρα.
Παρά μόνο στα όνειρα μου.
Στου ύπνου μου τη λήθη μονάχα ποθώ
ν' αντιγυρίσω κείνα που με πόνεσαν,
να φέρω κείνα που δεν ήρθαν.
Κι όταν η νύχτα μου ξεγλιστρά,
το χάραμα βρίσκει γλυκαμένο το πιοτό της πίκρας μου.
Γι' αυτό δεν κάνω όνειρα.
Γιατί η μισή ζωή μου είναι γεμάτη από νύχτες... 
 



************************************************



Επιχειρώ

Επιχειρώ
μορφή στις αναζητήσεις μου να δώσω.
Μορφή να μη σου μοιάζει.
Των ματιών σου το γήτεμα να μην έχει,
ούτε των χειλιών σου το βάρβαρο σχήμα.
Οπτασία από σένα να απέχει.
Τούτη θα μου ταίριαζε.
Εικόνα σεμνή και ήπια.
Δίχως του ιλίγγου τη δίνη
και του παράφορου έρωτα τ' ανελέητο πάθος.
Επιχειρώ
κι αλόγιστα επιθυμώ
της ψυχής μου τη νάρκη
και της καρδιάς μου το πρόωρο τέλος... 
 



************************************************




Λίγο πριν το μετά

Λίγο πριν το μετά που φοβάμαι
σπάω της γενναιότητας το εδώλιο
το σταχτί και το πήλινο.
Συμπυκνώνω το χθες και ακυρώνομαι.
Απόλυτα και χωρίς ενδοιασμό.
Δεν όρισα τίποτα
   και τίποτα δεν κατείχα.
Του ανέμου μισθωτής αιώνιος,
στριφογύρισα στην πνοή του.
Μισή μου ζωή
μα και ολόκληρη..
Σε κρατώ ή μου φεύγεις
σαν φανεί το μετά
   που φοβάμαι; 
 



************************************************




Μείναμε εδώ...

Μείναμε εδώ ξανά
κι αυτή τη νύχτα.
Τα αστέρια ταξίδεψαν χωρίς εμάς.
Αδέξιοι φανήκαμε
για τέτοιο ξενιτεμό.
Κοινωνοί, δεν αξιωθήκαμε,
στης υπέρβασης το δισκοπότηρο.
Τελματώσαμε την παραμονή μας
και την καρφώσαμε σε σίγουρους τόπους
που χωρούν
στους πολλούς και στο μέτριο.
Από ατολμία
αρνηθήκαμε τη χάρη,
Τα άστρα ταξίδεψαν χωρίς εμάς
και που μας προσπέρασαν
φάνηκε στο ξεψυχισμένο μας «σ' αγαπώ». 
 



************************************************




Δεν μου αρκεί

Δεν μου αρκεί να σου γράφω
οι στίχοι μου μοιρολογούν
σε ζωντανά αισθήματα
και διαιρούν τον έρωτα
σ' άχαρες στροφές
δίχως ρίμα.
Δεν μου αρκεί να σου μιλώ
οι λέξεις μου, πίνουν τις στιγμές
κι απρόσεκτα μπερδεύουν
τα βαθιά νοήματα.
Δεν μου αρκεί να σε κοιτώ
των ματιών η παρεμβολή
ανερμήνευτη θα αντηχεί
να αδικεί της αγάπης τη γλώσσα.
Δεν μου αρκεί να σε αποκτήσω
δικαιολογία τότε θα 'βρω
στ' ανεπίτρεπτα
κι ευνουχισμένος θα φύγει
ο πόθος μου
γιατί του 'δωσα χώρο
ν' ανθίσει. 
 



************************************************




Παραίσθηση

Στων ονείρων τις πύλες
περιφέρεσαι
στοιχειωμένο της αγάπης,
φάντασμα•
αιωρείσαι στο ασυνείδητο.
Σ' αγγίζω στο πρώτο σκοτάδι
με τρεμάμενα χέρια,
με ευπιστία,
με αποκοτιά γνώριμη.
Ξεγυμνώνω την ψυχή
να την ορίσεις.
Να διαμορφώσεις
της ζωής μου τον πηλό
με της ανάσας σου
το φύσημα.
Αερικό και πλάνη μου...
Οι νύχτες μου αντέχουν
παραισθήσεις... 
 



************************************************




Πρωτοχρονιά


Εκείνη η πρωτοχρονιά
σα να 'φερε μαζί της όχι ένα,
μα στρατό από καινούριους χρόνους.
Με βαριές
σιδερένιες πανοπλίες
και θόρυβο εκκωφαντικό
κάτω από τα πόδια τους.
Και σα να ισοπέδωσαν την ψυχή μου
καθώς μ' άτσαλα βήματα την πάτησαν.
Εκείνη η πρωτοχρονιά
είχε τη μυρωδιά της μούχλας
και θύμιζε
ότι άχαρο και καταχωνιασμένο
προσπαθούμε να ξεχάσουμε.
Δεν μου 'φερε ελπίδες εκείνη η πρωτοχρονιά
μα πήρε και τις λίγες δικές μου
που τις φύλαγα για δύσκολες ώρες.
Κι άφησε το κορμί μου
σα ρούχο κουρελιασμένο
που απ' το κρύο δεν προστατεύει.
Μα όπως και να 'ρθε,
ήταν μια πρωτοχρονιά
και θα' μουν ιερόσυλος να μην της ανοίξω τα χέρια.
Γιατί οι πρωτοχρονιές φτιάχτηκαν για να 'ρχονται
κι εμείς,
σαν παιδιά,
από χθεσινά όνειρα γελασμένοι
να τις καρτερούμε...



************************************************


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ. Από τον Μ. Λαμάρκ ως τον Κάρολο Δαρβίνο
Στο προηγούμενο κεφάλαιο αναφέραμε πως η θεωρία το ...
Περισσότερα >>
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ. Ποιος ήταν ο Δαρβίνος;
Καθώς ο 18ος αιώνας προχωρούσε προς το τέλος του, ...
Περισσότερα >>