www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
    

    

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
Ο κατακλυσμός του Νώε και τα απολιθώματα

Στήν δεύτερη  Επιστολή του Πέτρου διαβάζουμε ότι οί άνθρωποι θεληματικά κλείνουν τά μάτια τους καί αρνούνται νά δεχθούν άφ' ενός τήν Δημιουργία τοϋ Κόσμου καί άφ' έτερου τόν Κατακλυσμό, ό όποιος έλαβε χώρα τήν εποχή τοϋ Νώε.  Αντίθετα, οί άνθρωποι είναι πρόθυμοι νά δεχθούν οποιαδήποτε άλλη εξήγηση, εκτός τού γεγονότος ότι ό Θεός επεμβαίνει στήν ανθρώπινη Ιστορία. Γι αυτό, βλέπουμε νά έχουν αγκαλιάσει οι άνθρωποι σήμερα τήν θεωρία της εξέλιξης της ζωής, ότι δηλαδή ό άνθρωπος προέρχεται άπό τυχαία σύμπτωση καί εξέλιξη κάποιου μονοκύτταρου οργανισμού μέχρι τόν πίθηκο καί τελικά μέχρι κι' αυτόν τόν άνθρωπο(!). Επειδή όμως τό γεγονός τοϋ Κατακλυσμού δέν μπορούν νά τό αρνηθούν, διότι μιλάνε δυνατά οί πέτρες, τά στρώματα καί τά πετρώματα της γης, προσπαθούν νά τό περιορίσουν σέ ένα τοπικό γεγονός. Ετσι, υποστηρίζουν ότι ό Κατακλυσμός τοϋ Νώε έλαβε μέν χώρα, αλλά σέ περιορισμένο σημείο καί όχι σέ παγκόσμια κλίμακα. Εντούτοις, υπάρχουν πολλοί λόγοι, πού μάς αναγκάζουν νά δεχθούμε, πώς ό Κατακλυσμός   αυτός   δέν   ήταν   ιοπικός,  αλλά  αντίθετα αγκάλιασε ολόκληρη τή γη. Οϊ λόγοι αυτοί είναι οι εξής:
Πρώτον: Σκοπός του Κατακλυσμού ήταν ό αφανισμός κάθε ανθρώπινης ζωής άπό τό πρόσωπο ολόκληρης τής γης, με μόνη εξαίρεση εκείνων, που θά ήταν μέσα στην Κιβωτό (Γεν. 6/13, 17 καί 7/4, 19-23).
Δεύτερον: Τά νερά τοϋ Κατακλυσμού έφθασαν σε τέτοιο ϋψος, έτσι πού σκέπασαν και τό πιό ψηλό βουνό (Γέν. 7/19-20 καί 8/5). Δεδομένου ότι τό νερό, καθώς γνωρίζουμε, δέν μένει όπου πέσει, αλλά απλώνεται καί ζητάει νά ηρεμήσει, ήταν αδύνατο τά νερά τοϋ Κατακλυσμού νά σταθούν μόνο σέ μιά περιοχή, χωρίς νά απλωθούν παντού.
Τρίτον: ' Ο Κατακλυσμός διήρκησε συνολικά παραπάνω άπό ένα χρόνο. Τοπικοί κατακλυσμοί όμως, επειδή έχουν εποχικό χαρακτήρα, δέν ταιριάζουν σ αυτή τήν εικόνα, είναι χρονικά περιορισμένοι.
Τέταρτον: Αν ήταν τοπικός ό Κατακλυσμός δέν θά χρειαζόταν ή κατασκευή τής Κιβωτού. Ο Νώε μέ τήν οικογένεια του, μιά πού εϊχε ειδοποιηθεί γιά τόν επικείμενο Κατακλυσμό, θά μπορούσε νά πάει σέ μιά άλλη περιοχή γιά νά τόν αποφύγει. Κατά τόν ίδιο τρόπο θά μπορούσαν καί άλλοι νά τόν αποφύγουν. Ομως, πληροφορούμεθα ότι «άπωλέσθη πάσα σαρξ».
Πέμπτον: Τά λόγια τοϋ Ιησού Χρίστου, πού αναφέρονται στον Κατακλυσμό, φανερώνουν παγκόσμια καταστροφή, διότι ό Χριστός είπε: «Ετρωγαν, έπιναν, παντρεύονταν, έπάντρευαν, μέχρι τήν ήμερα, πού ό Νώε μπήκε μέσα στην Κιβωτό καί ό Κατακλυσμός ήρθε καί ΕΣΑΡΩΣΕ ΟΛΟΥΣ» (Λουκ. 17/27).
Εκτον: Οι ακόλουθες δυό διακηρύξεις τής δεύτερης  Επιστολής τοϋ Πέτρου μιλάνε τόσο καθαρά, ώστε δέν αφήνουν τήν παραμικρή αμφιβολία: «Δέν λυπήθηκε τόν ΑΡΧΑΙΟ ΚΟΣΜΟ, αλλά έσωσε όγδοο τόν Νώε, κήρυκα τής δικαιοσύνης, φέρνοντας κατακλυσμό επάνω ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ» (Β Πέτρ. 2/5). Καί προσθέτει: «Ο ΤΟΤΕ ΚΟΣΜΟΣ κατακλύσθηκε άπό νερά καί καταστράφηκε» (Β' Πέτρ. 3/6).
Έβόομον:     Η διαθήκη, πού ό Θεός έκανε στον Νώε μετά τόν Κατακλυσμό, περιλάμβανε μιά υπόσχεση, ότι δηλαδή τό γεγονός αυτό δέν θά λάβαινε χώρα ξανά στό μέλλον (Γέν. 8/21 και 9/11,15). Γνωρίζουμε καλά ότι άπό τότε πολλοί τοπικοί κατακλυσμοί και πολλές πλημμύρες έλαβαν χώρα, μά, καμμιά όμως άπ αυτές δέν είχαν παγκόσμια έκταση, όπως ό Βιβλικός Κατακλυσμός.
Επειτα άπό τά παραπάνω, βλέπουμε ότι έδώ έχουμε νά κάνουμε μέ καταστροφή σέ παγκόσμια κλίμακα.  Ο κόσμος καταστράφηκε και ολόκληρη ή τοπογραφική εικόνα της υδρογείου αναδιαμορφώθηκε. Τεράστια ρεύματα υδάτων διέτρεχαν μέ μανία την γη. Οι πηγές της μεγάλης αβύσσου άνοιξαν και τά θεμέλια της γης σαλεύθηκαν. Ιζήματα άπό τά βάθη των ωκεανών μεταφέρθηκαν καί εναποτέθηκαν στις διάφορες Ηπείρους. Μεγάλες διαταραχές έσπασαν τήν κρούστα της γης, ή πλούσια βλάστηση της προκατακλυσμιαίας περιόδου εκτοπίσθηκε άπό τις ρίζες της καί μεταφέρθηκε μακρυά καί εναποτέθηκε σέ στρώματα, τά όποια σάν αποτέλεσμα θερμοκρασίας καί πίεσης, δημιούργησαν τά γνωστά αποθέματα άνθρακα καί πετρελαίου, πού σήμερα βρίσκουμε στον εξωτερικό φλοιό της γης.  Η εικόνα αυτή διαφέρει πάρα πολύ, άπό όσα μας είχαν διδάξει παλιά στά σχολεία, διότι υπάρχουν πάρα πολλά απολιθώματα καί θαμμένα αντικείμενα, έργασμένα άπό ανθρώπινο χέρι, πού δέν μπορούν άλλοιώς νά εξηγηθούν, παρά μόνο άπό τό φαινόμενο ενός παγκόσμιου Κατακλυσμού.  Σ αυτή τήν έρευνα θά στρέψουμε τώρα τήν προσοχή μας

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΣΚΕΛΕΤΟΙ ΣΕ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΑΝΘΡΑΚΑ
Σέ στρώματα άπό άνθρακα βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί. Στά μέσα τοϋ 19ου αιώνα βρέθηκε ένα κρανίο ανθρώπου μέσα σέ στρώμα κόκκινου άνθρακα στην Γερμανία.  Λίγο πρόσφατα, τό 1926, βρέθηκαν δυό τεράστια ανθρώπινα δόντια (τραπεζίτες) στό ανθρακωρυχείο Ιγκλ (Eagle)   της  Bear  Creec   στή Μοντάνα.
Γνωρίζουμε τήν διακήρυξη της Βίβλου στή Γένεση 6/4, πού λέει ότι «εκείνες τις μέρες υπήρχαν στή γη γίγαντες» (λίγο πρίν άπό τόν Κατακλυσμό). Τό 1958 βρέθηκε ολόκληρος ανθρώπινος σκελετός σέ ένα ορυχείο άνθρακίτου στην ' Ιταλία.  Τά ευρήματα αυτά είναι ανεξήγητα γιά όσους υποστηρίζουν τήν θεωρία της εξέλιξης, γιατί, σύμφωνα μέ τήν θεωρία αυτή, οϊ άνθρακες είχαν κιόλας σχηματισθεί εκατομμύρια χρόνια πριν «εξελιχθούν» οι άνθρωποι.
Τό 1891 μιά γυναίκα στό Μοrrisonville τοϋ Iλλινόις, καθώς μετέφερε μιά ποσότητα κάρβουνα στό δωμάτιο της, χωρίς νά τό θέλει, τίς πέφτουν από τά χέρια της καί ένα μεγάλο κομμάτι μέ τό πέσιμο έσπασε γιά νά φανεί ότι έκρυβε μέσα του μιά όμορφη χρυσή αλυσίδα, που ήταν εκεί κλεισμένη στά σπλάχνα της άνθρακομάζας, «όμορφα περιτυλιγμένη καί επεξεργασμένη».  Πόσα παρόμοια περιστατικά έχουν περάσει απαρατήρητα, ό καθένας μας μπορεί νά τό φαντασθεί. ' Η δυνατή μαρτυρία παραμένει όμως πεντακάθαρη, δηλαδή ότι ό πολιτισμένος άνθρωπος υπήρχε πριν ακόμα διαμορφωθεί ό άνθρακας. Τό στοιχείο αυτό είναι σύμφωνο μέ τήν Βιβλική χρονολογία. Στήν Γένεση, δηλαδή, στό τέταρτο κεφάλαιο διαβάζουμε ότι ή επεξεργασία των μετάλλων ήταν κιόλας πολύ προηγμένη. Ο Θουβάλ-Κάίν ήταν δάσκαλος εκείνων πού ασχολούνταν μέ εργασίες χαλκού καί σιδήρου. Στά κεφάλαια 7 καί 8 της Γένεσης βλέπουμε ότι ό Κατακλυσμός έθαψε κάθε προκατακλυσμιαϊο πολιτισμό, εγκλωβίζοντας έτσι απολιθώματα καί καλλιτεχνήματα, πού σήμερα ανασύρουμε άπό τά ίζηματογενή πετρώματα της γης μας.
Τελευταία, βρέθηκαν στήν περιοχή Γκράντ Κένυον (Grand Canyon), κόκκοι γύρης ανθισμένων φυτών καί μάλιστα στά κατώτερα τμήματα των πετρωμάτων. (6) Σύμφωνα μέ τήν εξελικτική θεωρία, τά στρώματα αυτά αντιπροσωπεύουν τίς πλέον αρχικές βαθμίδες τής εξέλιξης. Κι όμως, έδώ παρατηρούμε νά υπάρχει ήδη φυτική ζωή καί μάλιστα προηγμένης μορφής. Τό στοιχείο αυτό συμφωνεί απόλυτα μέ τήν εξιστόρηση τοϋ Βιβλίου τής Γένεσης, όπου διαβάζουμε ότι διάφορες μορφές φυτικής ζωής παρουσιάζονται αμέσως καί ευθύς εξαρχής σέ υψηλότατες μορφές και έτσι φαίνεται τό μεγαλείο τής Βίβλου καί τό αβάσιμο τής εξελικτικής θεωρίας.
Θά διερωτηθεί κανείς άν βρέθηκαν καί άλλα πιό βασικά τμήματα τής άνθοφορούσας φυτικής ζωής σέ τέτοια στρώματα, πού σύμφωνα με τους «εξελικτικούς» δέν έπρεπε νά «υπάρχουν» έδώ. Καί, βέβαια, βρέθηκαν. Σέ ένα ορυχείο τοϋ Καναδά π.χ. ανακαλύφθηκαν πετρώματα ξυλείας σέ βάθος εκατοντάδων μέτρων κάτω άπό τήν επιφάνεια της γης, στοιβαγμένα σέ πετρώματα της «προκάμβριας» εποχής. Παρόλο πού ή εξελικτική θεωρία θά κατέτασσε τά πετρώματα αυτά σέ μιά εποχή ενός δισεκατομμυρίου καί πλέον ετών, δυό καλές αναλύσεις πού έγιναν μέ τήν μέθοδο τοϋ ραδιοάνθρακα έδειξαν ότι ή ξυλεία αύτη είναι μόνον 4.000 ετών περίπου. Ετσι, τόσο μέ τήν έρευνα αυτή, όσο καί μέ άλλες πού έγιναν, παίρνουμε τήν συμπληρωματική πληροφορία ότι ακόμη καί οι αύτοκαλούμενοι «γεωλογικοί αιώνες» δέν είναι παρά σύλληψη της φαντασίας καί όχι αποτέλεσμα επιστημονικών στοιχείων καί συμπερασμάτων.
Στήν κοίτη τοϋ πόταμου Πέλαξυ (PALAXY), κοντά στό Γκλέν Ρόουζ (Glen Rose) τοϋ Τέξας, βρέθηκαν επάνω σέ κρητιδικό πέτρωμα απολιθώματα άπό πατημασιές ανθρώπου και δεινοσαύρου, ή μιά δίπλα στήν άλλη. Οι εξελικτικοί υποστήριζαν ότι οι δεινόσαυροι υπήρχαν πριν ακόμα εμφανισθεί ό άνθρωπος καί μάλιστα πολλά εκατομμύρια χρόνια πρίν. Ομως, τά απολιθώματα αυτά δείχνουν περίτρανα ότι δεινόσαυροι καί άνθρωποι συνυπήρχαν στήν ίδια ακριβώς εποχή. Ενας φοιτητής έγραψε στό γνωστό Ινστιτούτο Smithsonian καί ζήτησε νά τοΰ δώσουν κάποια εξήγηση γιά τά ευρήματα αυτά.  Η απάντηση ήταν ότι τά αποτυπώματα αυτά θά προέρχονταν μάλλον άπό «διάβρωση» νερού, τό οποίο «κάπως» έτρεχε πάνω στό πέτρωμα καί δημιούργησε αυτά τά δυό αποτυπώματα πατημασιών. Ομως, ή απάντηση περιέχει ειρωνεία, γιατί ή διάβρωση άπό τό νερό είναι ακριβώς ή δύναμη, πού καταστρέφει τά αποτυπώματα καί δέν τά δημιουργεί. Παρόλο πού τό Ινστιτούτο δέν αγνοεί κατά κανένα τρόπο καί τά δημοσιεύματα τοϋ γνωστού διεθνώς καθηγητή Α.Ε.Wilder Smith εντούτοις απέκρυψε τήν αλήθεια, αφήνοντας τόν παραπάνω φοιτητή καί άλλους ερευνητές χωρίς σωστή ή μάλλον μέ λανθασμένη πληροφόρηση.
Μιά άπό τις πιό πρόσφατες καί πιό εντυπωσιακές ανακαλύψεις ήταν εκείνη τοϋ αποτυπώματος άπό σανδάλι ανθρώπου σέ βράχο της «Κάμβριας Εποχής», στην Πολιτεία της Γιούτα (Utah) των Ηνωμένων Πολιτειών, και συγκεκριμένα στην τοποθεσία  Αντελόουπ Σπρίγκς (ΑNTELOPE SPRINGS). Τά πιό «αναπτυγμένα» απολιθώματα επάνω σέ βράχο είναι οι τριλοβϊτες. (Σημ.Μεταφρ.:Τριλο-βϊτες είναι άρθρόποδα μαλακόστρακα). Κατά την αντίληψη τών εξελικτικών, γύρω στά πέντε έως έξι εκατομμύρια χρόνια χωρίζουν τους τριλοβϊτες άπό τόν άνθρωπο.  Εντούτοις, τά συμπεράσματα στό θέμα αυτό, άπό αναντίρρητα στοιχεία εϊναι ακριβώς τά αντίθετα, ότι δηλαδή τριλοβϊτες καί άνθρωποι ζούσαν πάνω στη γη, συγχρόνως. Από τό άλλο μέρος, υπάρχουν επίσης ανθρώπινα καλλιτεχνήματα, πού εϊναι έναποτεθειμένα σέ στερεούς βράχους, όπως:  Αλυσίδες, μεταλλικές κούπες, καρφιά καί σύρματα, πού δέν μπορούν νά εξηγηθούν άλλοιώς, παρά σάν κατάλοιπα τών προκατακλυσμιαίων πολιτισμών, οι όποιοι πέρασαν άπό θεία κρίση γιά τήν ασέβεια τους, όπως μας τά δίνει ή Βιβλική εξιστόρηση.  Αξιοπρόσεκτη είναι ή περιγραφή τοϋ  Ιώβ: «Μήπως πρόσεξες τόν άρχαϊο δρόμο, στον όποιο περπάτησαν οι άνομοι; Οι όποιοι άφαρπάσθηκαν πρόωρα καί τό θεμέλιο τους τό καταπόντισε κατακλυσμός. Είχαν πει στον Θεό: Φύγε άπό μας» (Κεφ. 22/15-17α, μετάφραση άπό τό εβραϊκό πρωτότυπο).
ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ ΖΩΩΝ
Σέ πολλά μέρη της γης έχουν βρεθεϊ λάκκοι γεμάτοι μέ απολιθώματα ζώων. Σ' αυτά τά μέρη βρέθηκαν πτώματα διαφόρων ειδών ζώων απολιθωμένα, ριγμένα τό ένα πάνω στό άλλο, μέ ένα τρόπο βίαιο καί χαοτικό. Τά σώματα τών ζώων είναι σκεπασμένα μέ ιζήματα, πού μέ τόν καιρό σκληρύνθηκαν καί πήραν πετρώδη μορφή. Πολύ συχνά, παρατηρούνται απολιθώματα ζώων, πού ζούσαν στην θάλασσα, αγκαλιασμένα μ' άλλα πού ζούσαν στην ξηρά. Κοχύλια της θάλασσας βρέθηκαν σφηνωμένα στό κοϊλο μέρος τών ματιών διαφόρων κρανίων ζώων της ξηράς. (14) Επίσης, τό απολίθωμα μιας φάλαινας βρέθηκε ανάμεσα σέ απολιθώματα Μαμμούθ, στην Σιβηρία. Τά ευρήματα αυτά είναι αδύνατο νά εξηγηθούν ικανοποιητικά άπό τους οπαδούς τής θεωρίας της εξέλιξης, γι' αυτό γενικά δέν τά αναφέρουν καί σκόπιμα τά αποκρύπτουν.
Σέ μερικές περιπτώσεις τά απολιθώματα έχουν καταφανή σημάδια τής καταστροφής, πού προξένησε σ' αυτά ή βία τοϋ Κατακλυσμού. Ένας καρχαρίας π.χ. βρέθηκε συμπιεσμένος, άπό τά ιζήματα πού τόν είχαν θάψει, μέ πάχος περίπου μισού εκατοστού. Και τό σπουδαιότερο, ό καρχαρίας αυτός δέν βρέθηκε μέσα στον ωκεανό, αλλά επάνω σέ ένα λόφο τοϋ  Οχάιο τής  Αμερικής.  Επίσης, σέ εκσκαφή στό  Εθνικό Μνημείο Δεινοσαύρων στην Πολιτεία Γιούτα τής Αμερικής έχουν βρεθεί κόκκαλα, πού φανερώνουν καθαρά ότι τά γιγαντιαία αυτά σώματα των δεινοσαύρων παρασύρθηκαν προς τό μέρος αυτό άπό ισχυρά ρεύματα νερών καί πού τά σκέπασαν μάζες ιζημάτων, καί πού λίγο αργότερα πέτρωσαν.
Απολιθώματα θαλασσίων οργανισμών έχουν βρεθεί σέ ανασκαφές επάνω σέ ψηλά βουνά. Κοχύλια ποικίλων μορφών βρέθηκαν σέ οριζόντια στρώματα επάνω στίς "Αλπεις, άνακατεμμένα μέ στρώματα άμμου. Ακόμα καί οι υποστηρικτές τής εξελικτικής θεωρίας είναι αναγκασμένοι νά παραδεχτούν ότι αυτές οί περιοχές βρισκόντουσαν κάποτε κάτω άπό θαλάσσια νερά.
Τά πολυσύνθετα γήινα στρώματα προξενούν στην θεωρία τής εξέλιξης τέτοια σύγχυση, πού στά εγχειρίδια τής Βιολογίας παραλείπονται μέ συστηματικότητα. Τά στρώματα αυτά έχουν συνήθως κάθετη ή διαγώνια κατεύθυνση καί κορμοί δέντρων διέρχονται τά στρώματα των βράχων διαδοχικά. Σύμφωνα μέ τήν θεωρία τής εξέλιξης καθένα άπό τά στρώματα αυτά χρειάσθηκε εκατομμύρια χρόνια γιά νά σχηματισθεί. Αν όμως τά πράγματα ήταν έτσι, τότε οί κορμοί των δέντρων έπρεπε νά είχαν σαπίσει καί έτσι νά μή είχαμε σήμερα τά απολιθώματα.
«Ο ΕΛΛΕΙΠΩΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ ΤΥΠΟΣ» ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ
Σ ολόκληρο τόν κόσμο φυλές καί έθνη έχουν παραδόσεις γιά τόν Κατακλυσμό καί τις παραδόσεις αυτές τις μεταδίδουν άπό τήν μιά γενιά στην άλλη. Ολες αυτές οί παραδόσεις συμφωνούν σέ τρία κύρια σημεία:
Πρώτον, ότι έλαβε χώρα καταστροφή του κόσμου άπό νερά. Δεύτερον, ότι χρησιμοποιήθηκε μιά κιβωτός. Και, τρίτον, ότι τό ανθρώπινο γένος διασώθηκε μέ λίγους αντιπροσώπους.
Είναι γνωστό ότι ό Κάρολος Δαρβίνος ποτέ δεν χρησιμοποίησε τά τόσα πολλά απολιθώματα, γιά νά στηρίξει τήν θεωρία του. Και είναι ακόμα βέβαιο, πώς έγνώριζε ότι τά απολιθώματα μιλούσαν εναντίον του. Δημοσιογράφοι και άλλοι πού ασχολήθηκαν νά γράψουν γιά τήν εξελικτική θεωρία παραπλάνησαν τους ανθρώπους μέ τήν σκέψη, πώς όταν βρεθεί «ό ελλείπων ενδιάμεσος τύπος», θά μπορούσε νά αποδειχθεί ή κοινή καταγωγή δυό διαφορετικών τύπων. Στήν πραγματικότητα όμως δέν λείπει ένας μόνο ενδιάμεσος τύπος, αλλά ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ενδιάμεσων τύπων. Πολλοί στήριζαν τήν ελπίδα τους στον χρόνο πού πέρασε άπό τόν θάνατο τοϋ Δαρβίνου μέχρι σήμερα, ότι δηλαδή θά βρίσκονταν τουλάχιστον πολλοί ενδιάμεσοι τύποι. Ομως, τέτοιοι τύποι όχι μόνο δέν βρέθηκαν, μά ούτε κι ένας άπ' αυτούς μέχρι στίς μέρες μας. Αντίθετα, μάλιστα. " Αντί γιά βαθμιαία εξέλιξη μεταξύ των ειδών, βρίσκουμε μέσα στον πλούσιο κόσμο των απολιθωμάτων τεράστια χάσματα. Και τά χάσματα αυτά είναι και σήμερα ακριβώς τά ίδια, όπως και στήν εποχή τών απολιθωμάτων.
 Η Βιβλική εξιστόρηση δίνει τήν βασική αρχή ότι κάθε είδος γεννάει απόγονο σύμφωνα μέ τό είδος του. Καθώς μελετούμε τόν πολυσχιδή κόσμο τών απολιθωμάτων, μένουμε έκσταστικοί άπό τήν εντυπωσιακή επιμονή τών διαφόρων μορφών ζωής μέσα άπό τους επικαλούμενους γεωλογικούς αιώνες.
 Υποστηρίχθηκε ότι απολιθώματα φύλλων άπό διάφορα δέντρα έχουν ηλικία 70 εκατομμυρίων ετών. ' Εντούτοις, τά φύλλα τών δέντρων τών παλιών εποχών, πού βρέθηκαν απολιθωμένα, όπως της συκομοριάς, σημύδας, ιτιάς, λεύκας, αμπελιού, βαλανιδιάς, καρυδιάς, φοινικιάς, φτέρης, είναι ακριβώς τά ίδια μέ τά σημερινά αντίστοιχα φύλλα τών ίδιων δέντρων. Καί ρωτούμε: Πού είναι, λοιπόν, ή πολυτραγουδισμένη «εξελικτική πορεία» τών παλιών τύπων προς τά νέα, τά σημερινά φύλλα; Σέ 70 εκατομμύρια χρόνια δέν θάπρεπε νά έχουμε έστω καί ένα στοιχείο μιας μικρής παραλλαγής ή εξέλιξης; Γεγονός είναι ότι δέν έχουμε τίποτε, οϋτε ένα !
Τά απολιθώματα των αστεροειδών τής θάλασσας (Σημ. Μετάφρ.: Πρόκειται γιά τά εχινόδερμα, ιδίως τους αστερίες, γνωστούς σάν σταυρούς τής θάλασσας) έχουν χρονολογηθεί άπό τους εξελικτικούς - μέ βάση ένα πίνακα, πού ή φαντασία τους έχει εφεύρει - ότι έχουν ηλικία 750 εκατομμυρίων ετών καί ακόμα έχει υποστηριχθεί άπό τους Ίδιους ότι τά «σημερινά » αστεροειδή δέν είναι δυνατόν πλέον νά τά διακρίνει κανείς: Δέν θάπρεπε, λοιπόν, σέ ένα τόσο μακρύ διάστημα, νά έχουν καί τοϋτα εξελιχθεί σέ ένα άλλο εϊδος; Στό πανεπιστήμιο, στό μάθημα τής Συγκριτικής Ανατομίας, μας δίδαξαν ότι πρέπει νά δείξουμε υπόληψη προς τόν σεβάσμιο Κοιλάκανθα, πού υπήρξε «ένας άπό τους προγόνους τών ψαριών, πού έζησαν έδώ καί τριακόσια μέ τετρακόσια εκατομμύρια χρόνια». Οι οπαδοί τής θεωρίας τής εξέλιξης υποστήριζαν ότι άπό τά απολιθώματα αυτών των ψαριών θά ανακαλύπταμε ότι τά μπροστινά τους πτερύγια είχαν εξελιχθεί σέ πόδια. Πόσο μεγάλη όμως ήταν ή, έκπληξη τους, όταν τά τελευταία χρόνια ένας ζωντανός Κοιλάκανθας βρέθηκε λίγο έξω άπό τίς ακτές τής Μαδαγασκάρης, μέ τά μπροστινά πτερύγια του απολύτως όμοια μέ εκείνα τοϋ απολιθώματος στό πανεπιστήμιο καί χωρίς ούτε ένα μικρό σημάδι εξέλιξης!
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ
Σέ κανένα άλλο επιστημονικό πεδίο δέν υπάρχει τόση πληθώρα ανοησιών καί φαντασίας - πράγματα, βέβαια, πού δέν έχουν σχέση μέ τήν Επιστήμη - όπως συμβαίνει στό πεδίο τών ανθρώπινων επιστημονικών απολιθωμάτων. Από λίγα υπολείμματα κάποιου όστου καί μέ προσθήκη μπόλικου γύψου στό Παρίσι, καί μαζί μέ μεγάλη δόση φαντασίας, βγήκαν ολόκληρες ανθρώπινες φυλές, στολισμένες μέ τους πιό συνταρακτικούς μύθους, σχετικά μέ τήν πρωτόγονη καί «ζωώδη» ζωή τους.
Ο Ανθρωπος CRO-MAGNON παρουσιάζει γιά τους εξελικτικούς ένα ενδιαφέρον πρόβλημα. Τά στοιχεία πού έχουμε σήμερα στή διάθεση μας δείχνουν, αν μή τι άλλο, ότι υπάρχει εξέλιξη όχι προς τά άνω, αλλά προς τά κάτω, όχι προς την «πλεονεκτικώτερη» ή «τελειότερη» μορφή, αλλά προς τό μειονεκτικότερο. ' Η ικανότητα τοϋ κρανίου τοϋ CRO-MAGNON, κατά μέσον όρο, είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ άπό εκείνη τοϋ κατά μέσον όρο «σημερινού ανθρώπου». Η ζωγραφική τέχνη τοϋ CRO-MAGNON δείχνει ότι ό πολιτισμός τους ήταν κατά πολύ πιό προχωρημένος άπό τόν δικό μας. Ήταν εξασκημένος οτή χρήση διαφόρων χημικών ενώσεων γιά ζωγραφική μέ χρωστικές ουσίες. Οι χημικές αυτές ενώσεις γινόντουσαν μέ ένα φορέα χρώματος καί οι εργασίες τους μέ χρωστήρες.  Η καλλιτεχνική αξία των έργων τους φαίνεται πώς είναι υψηλότερου βαθμοϋ, άπό τά περισσότερα έργα της εποχής μας.
 Ο άνθρωπος τοϋ Νεάντερταλ (Νeanderthal) έγινε θϋμα μεγάλης καί εσκεμμένης διαστρέβλωσης. Κι εδώ ή ικανότητα τοΰ κατά μέσον όρο εγκεφάλου είναι μεγαλύτερη άπό εκείνη τοϋ «σημερινού ανθρώπου». Στήν περίπτωση τοϋ πρώτου δείγματος, πού βρέθηκε, τό άτομο έκεϊνο υπέφερε άπό χρόνια όστεο - αρθρίτιδα, μιά πάθηση των οστών, πού προξενεί κύρτωση τών ώμων καί γενικά κύρτωση τοϋ σώματος.  Από κείνη τήν στιγμή, οί ιστορικοί της τέχνης τόν ζωγράφισαν σάν ένα άσχημο άνθρωπο τών σπηλαίων, μέ στραβά πόδια, πού τά έσερνε, τρικλίζοντας, σχεδόν σάν πίθηκος, καθώς περπατούσε.  Εντούτοις, όταν αργότερα βρέθηκαν κι άλλα δείγματα, αναγνωρίσθηκε άπ' όλους, πώς ό Νεάντερταλ περπατούσε όρθια καί ίσια, όπως όλοι έμεΐς σήμερα.  Τό πράγμα αυτό έγινε γνωστό ήδη άπό τό 1935. Παρόλα αυτά όμως, τά παιδιά μας στά σχολεία σήμερα εξακολουθούν νά διδάσκονται τό ψέμα, μέ τέτοιες αναληθείς φιγοϋρες, πού αποτυπώνονται μέσα σέ βιβλία, κρύβοντας άπ αυτά τήν αλήθεια, ιδιαίτερα τά νέα ευρήματα. Γιατί όμως τά αποκρύπτουν;
 Η εξαπάτηση μέ τό τέχνασμα τοϋ ανθρώπου τοϋ Πίλτντάουν (Ρiltdawn) είναι ένα άπό τά πρόστυχα σημεία στήν  Ιστορία τών  Επιστημών. Κάποιος καταφερτζής εύφυολόγος πήρε μιά σιαγόνα Χιμπαντζή, της έβαλε γύψινα δόντια, γιά νά τήν παρουσιάσει σάν σιαγόνα ανθρώπου. Τήν άλειψε μέ διάφορες χημικές ουσίες, ώστε νά φανεί ότι πρόκειται γιά σιαγόνα παλιάς εποχής. Στή συνέχεια, τήν καταχώνιασε σε μιά τοποθσεία με αμμοχάλικο, όπου λίγο αργότερα «ανακαλύφθηκε» από μιά ομάδα ανθρωπολόγων.  Πολλοί, άπό τους μεγαλύτερους ειδικούς επιστήμονες, τήν δέχθηκαν σάν γνήσιο απολίθωμα σιαγόνας ανθρώπου. Στήν πραγματικότητα όμως είχαν πέσει θύματα απάτης γιά 41 ολόκληρα χρόνια, μέχρι πού ανακαλύφθηκε τό ψέμα. Και, ασφαλώς, είναι δικαιολογημένο τό ερώτημα: Αν οι επιφανείς αρχαιολόγοι των ήμερων μας εξαπατώνται τόσο εύκολα, πώς μπορούμε νά τους πιστέψουμε και στά υπόλοιπα πού μας λένε;
 Ο άνθρωπος της Νεβράσκας (Νebraska) είναι ένα ακόμα καλό παράδειγμα γιά τήν διαστροφή πού γίνεται γύρω άπό τήν αλήθεια και πώς ορισμένοι επιτήδειοι επεξεργάζονται τά πράγματα αυτά, γιά νά μας πείσουν σώνει και καλά νά πιστέψουμε στήν θεωρία της εξέλιξης.  Τό εύρημα στήν Νεβράσκα χρησιμοποιήθηκε στήν γνωστή δίκη τοϋ Σκόουπς (Scopes), σέ μιά προσπάθεια νά φέρουν σύγχυση στον Γούλιαμ Τζένιγκς Μπράϊαν (William Jennings Bryan).  O Μπράϊαν μέ πολλή σύνεση καί σοφία είπε ότι τά στοιχεία πού προσκομίζονται σάν απόδειξη είναι πενιχρώτατα. Καί, θά ρωτήσουμε, ποια ήταν άραγε αυτά τά σπουδαία στοιχεία; Ένα μοναδικό δόντι !!! Μέ βάση αυτό τό ένα δόντι δημιούργησαν μέ μεγάλη φαντασία μιά ολόκληρη, καινούργια ανθρώπινη φυλή καί της έδωσαν ηλικία ενός εκατομμυρίου ετών. Τό όνομα πού δόθηκε σ αυτό τό εύρημα ήταν: ' Εσπεροπίθηκος Χάρολντ - Κούκι, προς τιμήν τοϋ εύρέτη Χάρολντ Κούκ. Η μελέτη αργότερα έδειξε κάτι άλλο, έδειξε δηλαδή ότι τό περίφημο αυτό δόντι δέν ήταν άπό άνθρωπο, αλλά άνηκε σε ένα αγριογούρουνο!!! Έν τω μεταξύ, ή γνωστή σ' όλο τόν κόσμο Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, στήν 13η έκδοση της έγραφε κι αυτή πώς τό εύρημα αυτό ήταν χωρίς αμφιβολία άπό άνθρωπο καί μάλιστα μέ τά λόγια: «Μ’ όλες τίς τιμές». Στήν επόμενη έκδοση της, τήν 14η, αναγκάσθηκε νά αναθεωρήσει δίνοντας μιά εξήγηση. Αλλά, προσέξτε, ποια εξήγηση έδωσε. Θά περιμέναμε νά πεί καθαρά τήν αλήθεια, ότι δηλαδή επρόκειτο γιά τό δόντι οχι ανθρώπου, αλλά αγριογούρουνου.  Ο συγγραφέας, γιά νά μή θίξει τήν δαρβίνειο θεωρία, είπε απλώς πώς τό δόντι αυτό ανήκε σε ένα «όν διαφορετικής τάξης». Βλέπουμε έτσι, μέ πόσα τεχνάσματα επιδιώκεται σώνει καί καλά νά μείνει στους ανθρώπους ή εντύπωση ότι ή θεωρία τής εξέλιξης εξακολουθεί νά είναι αληθινή ! Καί έδώ, θά πρέπει νά θέσουμε τό ερώτημα: Είναι αλήθεια καί όλα όσα γράφονται στίς εγκυκλοπαίδειες, γύρω μάλιστα άπό σοβαρά θέματα γνώσης καί έρευνας;
Τό πασίγνωστο εϋρημα τοϋ ανθρώπου τής Ίάβας αποτελείτο άπό ένα μικρό κομμάτι τής κορυφής τοϋ κρανίου, ένα τμήμα τής αριστερής κνήμης καί δυό δόντια.  Τά τμήματα αυτά βρέθηκαν στήν άμμο τής κοίτης ενός πόταμου στην Κεντρική  Ιάβα, σέ διάστημα ενός έτους καί μεταξύ τους διασκορπισμένα, σέ απόσταση 16 έως 22 μέτρων. Γι αυτό τόν λόγο, δέν μπορεί κανείς νά πει σίγουρα ότι όλα αυτά τά οστά ανήκαν στό ίδιο όν.  Ο Δρ Ντυπουά (Dubois), πού τά βρήκε, τά πήρε μαζί του στην Ευρώπη καί τά εξέτασαν 24 άπό τους πιό φημισμένους επιστήμονες τής εποχής του. Αυτές οι κορυφές τής  Επιστήμης δέν μπόρεσαν νά καταλήξουν σέ συμφωνία, ώς προς τήν ταυτότητα αυτών των οστών. Δέκα άπ αυτούς έλεγαν ότι ανήκαν σέ πίθηκο, εφτά είχαν τήν γνώμη πώς ανήκαν σέ άνθρωπο καί οί υπόλοιποι εφτά είπαν ότι ανήκαν σέ κάποιο είδος «ελλείποντος ενδιάμεσου τύπου».  Ο Δρ. Ντυπουά, πού αρχικά συμμεριζόταν τήν άποψη τής τελευταίας ομάδας, άλλαξε αργότερα γνώμη καί άρχισε νά λέει πώς ανήκαν σέ κάποιο Γίββωνα (εϊδος πιθήκου). Αλλά, καί μέχρι σήμερα ακόμα, δέν υπάρχει συμφωνία απόψεων πάνω στό θέμα αυτό. Αργότερα, έκανε τήν εμφάνιση του ένας δεύτερος άνθρωπος τής Ιάβας, παίρνοντας μεγάλη δημοσιότητα σέ βιβλία. Γιά τόν δεύτερο αυτόν άνθρωπο είχαν βασιστεί σέ ένα «τεμάχιο κρανίου». Στό τέλος τής όλης ιστορίας φάνηκε εντούτοις πώς επρόκειτο όχι γιά κόκκαλο άπό κρανίο, αλλά άπό επιγονατίδα ενός ελέφαντα. Σ αυτό δέν χωρούσε πιά καμμιά αμφιβολία.
                    Τό 1959 βρέθηκε στό    Ολντουβάι Γκόρτζ (Olduvai Gorge)
της Τανζανίας ό περίφημος Ζινγιάνθρωπος. Κυκλοφόρησε άπό τότε σέ τρεις διαφορετικές μορφές μέσα άπό διάφορα περιοδικά και κάθε απεικόνισή του είχε διάφορο χαρακτήρα. Η μιά τόν παρουσίαζε σάν Ανθρωπο, ή άλλη σάν Γορίλλα καί ή τρίτη σάν Χιμπαντζή.  Αρχικά μας έλεγαν ότι πρόκειται γιά εναν άπό τους πιό παλιούς μας προγόνους. Σύμφωνα μέ τόν ευρέτη του, τόν Δρα Λήκυ (L.S.B. Leaky), ό Ζινγιάνθρωπος θεωρείται άπό τόν ίδιο ότι μοιάζει περισσότερο μέ Γορίλλα. Λέει μάλιστα ό ίδιος ότι κατά 95% είναι «πίθηκος» καί ότι δεν έχει καμμιά σχέση μέ τόν «σύγχρονο άνθρωπο»
Στήν ίδια τοποθεσία, αλλά σέ χαμηλώτερο στρώμα γης, ή ομάδα τοϋ Δρα Λήκυ ξέθαψε ιόν Χόμο Χαμπίλις (ΗOMO HABILIS), πού θεωρείται σήμερα τό αρχαιότερο ανθρώπινο απολίθωμα. Είναι πραγματικά θαυμαστό, γιατί ουσιαστικά είναι όμοιο μέ τόν σημερινό άνθρωπο σέ κάθε λεπτομέρεια. Που είναι, λοιπόν, η ισχυριζόμενη «σταδιακή εξέλιξη», πού μας είπαν ότι έλαβε χώρα μεταξύ της εποχής του πιθήκου καί τής δίκης μας;
Καί άλλα εντυπωσιακά ονόματα, όπως ό Αύστραλοπίθηκος καί ό Παράνθρωπος έκαναν τήν εμφάνιση τους σέ δημοσιεύματα διάφορα. Κι έδω, δεν πρόκειται γιά τίποτε άλλο, παρά γιά είδη πιθήκων, που εξέλιπαν, καί τών οποίων ή χωρητικότητα τοϋ κρανίου είναι ίδια μέ εκείνη τοϋ σύγχρονου Γορίλλα.
Τελευταία, πληροφορηθήκαμε οτι ό Δρ Λήκυ ονόμασε ένα απολίθωμα ανθρώπινο προς τιμή τού δικού του ονόματος Χόμο Λήκυϊ (ΗOMO LEAKYI) Οι ανθρωπολόγοι τής εποχής μας, ό ένας ύστερα άπό ιόν άλλον, χάνουν πλέον τό ενδιαφέρον τους μέ όλες αυτές τις ταχυδακτυλουργίες. Ο Δρ. Μπρέϊς (C.L.Brace), του Πανεπιστημιακού Μουσείου τής Ανθρωπολογίας τού Μίτσιγκαν, στό επιστημονικό περιοδικό ΕΠΙΣΤΗΜΗ, έγραφε τελευταία ότι όλα αυτά δέν είναι παρά μιά ατυχής γκάφα έλεγε ακόμα έπί λέξει τά εξής: «Σ όλο αυτό τό άμφισβητούμενο θέμα ό Λήκυ προσθέτει τώρα καί ένα καινούργιο είδος, τόν ΗΟMO LEAKYI, χωρίς κάποια παραπομπή η δικαιολογία ή διακεκριμένο λόγο. Τούτο φαίνεται νά είναι ακριβώς ένα έπί πλέον παράδειγμα μιας αδικαιολόγητης ονοματοδοσίας για προσωπικό χατήρι, άπό τους μελετητές των απολιθωμάτων των πιθηκοειδών, χωρίς νά υπάρχει μιά συγκεκριμένη μελέτη, ανάλογη πληροφόρηση ή κάποια αντικειμενικά κριτήρια».
Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ
Εν όψει όλων αυτών των έργων της ανθρώπινης φαντασίας, είναι πέρα γιά πέρα κατακριτέο ότι ή εξελικτική θεωρία διδάσκεται στά σχολεία μας σάν επιστημονικό γεγονός. Οι άνθρωποι πού έχουν στά χέρια τους τήν ευθύνη της μόρφωσης των παιδιών μας, έχουν εκτραπεί άπό τήν αλήθεια και έχουν στραφεί σέ μύθους (Β' Τιμ. 4/4). Οι μεγάλες αλήθειες της Παλαιάς Διαθήκης, τις όποιες ό Θεός μας αποκάλυψε, έχουν διαγραφεί άπό τά προγράμματα διδασκαλίας και αντί αυτών έχουν διεισδύσει διδασκαλίες δαιμονίων (Α' Τιμ. 4/1).
Ποια είναι ή αληθινή Χριστιανική Θέση σ αυτά τά θέματα της Επιστήμης και της Βίβλου; Κατ αρχήν, εκείνα πού δίδαξε ό Κύριος Ιησούς Χριστός έπρεπε νά αποτελούν τήν Χριστιανική Θέση. Ο Ιησούς διεκήρυξε εμφαντικά ότι ό Κατακλυσμός ήταν πραγματικός καί παγκόσμιος (Λουκάς 17/27). Ακόμα, ότι ή Δημιουργία του άνθρωπου είναι μιά άμεση πράξη τοϋ Θεού (Μάρκος 10/6). Επί πλέον, ότι τά γραπτά τοϋ Μωυσή είναι αυθεντικά καί αξιόπιστα. Καί, μάλιστα, πρόσθεσε: «Αν πιστεύατε στον Μωυσή, θά πιστεύατε καί σέ Μένα, διότι αυτός γιά Μένα έγραψε. Αλλά, εφόσον δέν πιστεύετε στά λόγια του, πώς θά πιστέψετε στά δικά μου τά λόγια;» (Ιωάννης 5/46-47).
 


Έκτη σελίδα - Πόλεμοι
Κατηγορία: Πόλεμοι Περισσότερα >>
Έβδομη σελίδα - Φτώχεια
Κα ...
Περισσότερα >>