Κύριε θεοδόξαστε, κοντὰ Σου βρίσκω σκέπη,

ἡ ἀγάπη μου τεράστια, γιὰ Σὲ εἶν᾿ φλογερή,

τὰ ὀδυνηρά, τὰ φοβερά, ἡ θέλησὴ Σου τρέπει,

σὲ ἔργα πολυθαύμαστα, σὲ δόξα ἱερή.

Κυτάζω τ᾿ ἄστρα τ᾿ οὐρανοῦ, σὰν μάτια φωσφορίζουν,

κεντήματα σὲ μελανό, πρωτόγονο πανὶ

κι οἱ λάμψεις τους ἐκστατικά, τὸ εἶναι μου κεντρίζουν,

γιὰ νἄρθω πιὸ κοντὰ σὲ Σέ, ποὺ ὑμνοῦν οἱ οὐρανοί.

Γαλήνη ἀνεξήγητη, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη,

εἶν᾿ οἱ καρποὶ τῆς χάρης Σου, σὲ τούτη ἐδῶ τὴ γῆ

κι ἀγάπη ἀναβλύζουσα, ἡ τόσο καλωσύνη,

ποὺ ρέει πάντα ἀπὸ Σὲ, ἀστείρευτη πηγή.

Τὰ λούλουδα μυρίπνοα, μεθυστικὰ κι ὡραῖα,

τὸ πιὸ θεσπέσιο ἔργο Σου, ἐδῶ σ᾿ αὐτὴ τὴν πλάση,

μαζί μὲ τὰ μικρά παιδιά, ποὺ λένε λόγια ἀρχαῖα,

λόγια ἀγάπης ξέχειλα, χωρὶς τρόμο καὶ βιάση.

Τὰ εὐλόγησες, τὰ χάϊδεψες, τοὺς μίλησες γλυκὰ

ἄχ τὰ μικρὰ παιδιά, ἄγγελοι φωτεινοὶ

καὶ στὴ θερμὴ Σου ἀγκαλιά, τἄκλεισες θεϊκά,

γιὰ νὰ χαροῦν ἐδῶ στὴ γῆ, αστέρες φαεινοί.