|
|
 |
''Ποίημα του Γιάννη Τζανή''
Της Ελλάδας η ελιά
Τον σίτον, τον οίνον και το έλαιον
Ευλόγησες, Κύριε,
Και της Ελλάδας την ελιά
Που γέμισε τους λόγγους,
Σκαρφάλωσε σε ράχες και πλαγιές,
Γαντζώθηκε λάβαρο αγέρωχο
Επάνω στους σκληρούς,
αδούλωτους μαυροντυμένους βράχους
Και πεντακόσια χρόνια σκοτεινά
Στάλαζε της υπομονής το έλεος
Κράτησε αναμμένο το καντήλι της ψυχής,
Ζέστανε την ελπίδα της Ανάστασης...
Τον σίτον, τον οίνον και το έλαιον
Ελλάδα, το φτωχό σον το ψωμί,
Κουράγιο επιούσιο,
Τον οίνο της μεταλαβιάς,
Αναίμακτη μετάγγιση της πίστης,
Το λάδι στις καθημερνές πληγές
Και την πικρή ελιά
Στην πείνα, στην ανάγκη
Στους ισχνούς ατέλειωτους αιώνες...
Κύριε ευλόγησε ξανά
Τη χρυσοπράσινη ελπίδα στις απότομες πλαγιές
Στους κουρασμένους βράχους,
στα υπομονετικά βουνά
Ζεστό μανδύα σε καιρούς δοκιμασίας...
***
Στον ελαιώνα της Γερακινής
Στον ελαιώνα της Γερακινής
Χορεύοντας οι ελιές κατέβηκαν στη θάλασσα
Σκαλίζουν τα χαλίκια και μαζεύουν όμορφα
Κογχύλια στην ακρογιαλιά
Ενθύμια λαμπερά
Στης μνήμης τον πλημμυρισμένο Γαλαξία...
Ήπιαμε δροσερό νερό
από της Γερακίνας το πηγάδι,
Ρουφήξαμε από τα φλογισμένα χείλια
Μπρούσκο νέκταρ δυνατό
Κι αναζητήσαμε το πιο πολύχρωμο χαλί
Με παπαρούνες ανυπόμονες
Και χαμομήλια ντροπαλά...
Έσκυψαν οι ελιές να ευλογήσουν το
μυστήριο,
Να κρύψουν τις γυμνές χειρονομίες,
Τις σταγόνες της σπονδής
Τα δάκρυα της ευτυχίας
Να σκεπάσουν με το θρόισμα
τις άναρθρες κραυγές
Τις σφυριχτές ανάσες,
Της καρδιάς το φτεροκόπημα
Να στάζουν στάλα στάλα της αγάπης το
έλεος...
***
ΣΤΑ 2500 μ.Χ.
Μάταια περιμένεις, Νώε, το κλαδί ελιάς,
Το περιστέρι της ειρήνης
με το μήνυμα της Άνοιξης.
Η ελιά της Αθηνάς έχει μεταλλαχθεί
Δε βγάζει φύλλα χρυσοπράσινα
Που αντανακλούν την αισιοδοξία.
Δε στάζει πια το λάδι της αγάπης
Που γλυκαίνει τις πληγές
Το έλεος και για τον Ναζωραίου το καντήλι
Βγαίνει απ ευθείας απ' το χώμα
Για τ' αγαθά θηρία σου
Δεν έχει δάση στα ξερά βουνά...
Μάταια ονειρεύεσαι
του τριφυλλιού το πράσινο κυμάτισμα
Και τις λυτές πλεξούδες
αναπεπταμένα λάβαρα στον μπάτη...
Ετούτος ο κατακλυσμός που σκέπασε τη γη
Δεν έπεσε απ' τ' ουρανού
τα ευλογημένα σύννεφα...
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο ΓιάννηςΤζανής γεννήθηκε το 1943 στη Γερακαρού Θεσσαλονίκης. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι έγγαμος με τη φιλόλογο Μαρία Αγοραστού και πατέρας δυο παιδιών. Σπούδασε φιλολογία και με μεταπτυχιακές σπουδές ειδικεύτηκε στη Βυζαντινολογία, στη Βαλκανιολογία και στη χαρτογραφία.
Είναι διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Έχει υπηρετήσει στο Επιστημονικό - Διδακτικό Προσωπικό της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., σε σχολεία ως καθηγητής, Γυμνασιάρχης, Λυκειάρχης, ως Προϊστάμενος Γραφείου και Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού
Θεσσαλονίκης, ώς Σχολικός Σύμβουλος φιλολόγων, ως υποδιευθυντής στο Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο (ΠΕΚ) Θεσσαλονίκης και ως Προϊστάμενος Επιστημονικής - Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και αναπληρωτής Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας. Δίδαξε Βαλκανιολογία στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Έχει δημοσιεύσει πολλά επιστημονικά βιβλία, μελέτες, άρθρα, ανακοινώσεις σε συνέδρια και δεκαπέντε λογοτεχνικά έργα. Ποιήματα του έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και μερικά έχουν μελοποιηθεί (Ν. Αστρινίδης, Λ. Αερόπουλος).
Έργα του βρίσκονται σε διδακτικά βιβλία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Μέλος της συντακτικής επιτροπής του επιστημονικού περιοδικού "ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ" και Αντιπρόεδρος του συλλόγου "Ο Φιλόλογος" Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της "Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης" και Γενικός Γραμματέας του "Κέντρου Βιβλίου και Πολιτισμού ΝΑ Ευρώπης". Υπεύθυνος πολιτιστικής εκπομπής τηλεοπτικού καναλιού.
Έχει παρουσιάσει το έργο πολλών συγγραφέων και ήταν μέλος κριτικών επιτροπών σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έχει τιμηθεί με Βραβείο ποιητικού διαγωνισμού της Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ. (1974), με το Α' Βραβείο Ποίησης του "Ιδρύματος Λαιμού" και της "Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων" (1989), με Αριστείο του "Συνδέσμου Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας" (1994) και με έπαινο του "Ελληνικού Κύκλου Παιδικού Βιβλίου" (2004).
|
Αγγλικά
