www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
    

    

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
Ανάσταση = Νέα κατάσταση

Ανάσταση  =  Νέα  κατάσταση
Εορτή  εορτών
Εορτή των λουλουδιών είναι η Ανάσταση. Κάθε λουλούδι είναι μία παράσταση της Αναστάσεως. Εορτή της ανοίξεως είνα η Ανάσταση, αφού η άνοιξη είναι ανάσταση και η Ανάσταση είναι άνοιξη. Μετά τη σπορά του θανάτου έρχεται η χαρά της Αναστάσεως. Ποιος αμφιβάλλει, ότι ο σπόρος, σαν πέφτει στη γη, δεν εξαφανίζεται, αλλ’ έρχεται η ώρα, που ανασταίνεται; Έτσι δεν αμφιβάλλουμε, ότι το σώμα, που με το θάνατο πέφτει στη γη, σπέρνεται για ν’ αναστηθεί κάποια ημέρα.

• Εορτή των λουλουδιών και της ανοίξεως η Ανάσταση. Γι’ αυτό ψάλλουμε: «Σήμερον έαρ μυρίζει και καινή κτίσις χορεύει» (εξαποστειλάριο Κυρ. Θωμά).

• Εορτή και της νεότητος η Ανάσταση, αφού είναι ανακαίνιση, ανανέωση της ζωής. Οι γέροι γίνονται νέοι και οι νέοι ζουν την αιώνια νεότητα.

• Εορτή των εορτών η Πρωτανάσταση. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η πρώτη. Ως Υιός της Παρθένου ο Χριστός είναι πρώτος και τελευταίος. Ως Υίός της Αναστάσεως είναι πρώτος, αλλ’ όχι και τελευταίος.

• Πρωτότοκος και μονογενής κατά τη Σάρκωση. Ανεπανάληπτο γεγονός η Σάρκωση. Μοναδική η εκ παρθένου γέννηση.

• Δεν είναι ανεπανάληπτη η Ανάσταση. Όσοι οι άνθρωποι, τόσες
και οι επαναλήψεις της αναστάσεως. Πρωτανάσταση ο Χριστός. Ακολουθούν μυριάδες αναστάσεις. Ο Χριστός «πρωτότοκος εκ των νεκρών εγένετο» (Κολασ. 1,18). Η Ανάσταση είναι πολύτεκνη.

Αν μια φορά γιορτάζουμε και χαιρόμαστε τα Χριστούγεννα, πολλές φορές γιορτάζουμε και χαιρόμεθα την Ανάσταση. Η Σάρκωση του Θεού έγινε για μας. Η Ανάσταση του Θεανθρώπου δεν έγινε απλώς για μας, αλλά και θα επαναληφθεί μ’ εμάς. Είναι δικό μας γεγονός. Είναι δρόμος, που άνοιξε και θα τον περάσουμε όλοι. Γι’ αυτό και όλα τα τροπάρια μιλάνε για γιορτή και πανηγύρι, για χαρά και ευφροσύνη. Αυτή η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτή εορτών και πανήγυρίς εστι πανηγύρεων, εν η ευλογούμεν Χριστόν εις τους αιώνας» (η’ ωδή καν. Πάσχα).

• Στο χορό της Αναστάσεως μετέχουν όλοι οι άγιοι, με πρώτη του χορού την Παναγία. «Χόρευε νυν και αγάλλου, Σιών συ δε, Αγνή, τέρπου, Θεοτόκε, εν τη εγέρσει του τόκου σου» (θ’ ωδή).

• Στο πανηγύρι της Αναστάσεως μετέχουν γη και ουρανός, άνθρωποι και άγγελοι. Εορτή της γης και του ουρανού. Άγγελοι χαίρουσι και αρχάγγελοι και πασών των επουρανίων δυνάμεων ο Δημιουργός ημίν συνεορτάζει» (Χρυσόστομος. Ε.Π.Ε. 36,152-154).

Στάση
Ελληνική λέξις η «Ανάστασις». Σύνθετη από την πρόθεση «ανά» και το ουσιαστικό «στάσις».
Είναι στάση η Ανάσταση, αλλά και όλα εκείνα, που παράγονται από το ουσιαστικό «στάσις» με μπροστά όλες τις προθέσεις. Είναι Στάση. Είναι Κατάσταση, αφού κανείς δεν κλονίζεται. Είναι Παράσταση, αφού έγινε και γίνεται συνεχώς φανερή. Είναι Διάσταση, αφού έδωσε νέες διαστάσεις στη ζωή. Είναι Υπόσταση, αφού δεν είναι παραμύθι, αλλ’ είναι πραγματικότητα. Είναι Μετάσταση, αφού μετακινείται και μετακινεί. Είναι Συνανάσταση, αφού η μια πολλαπλασιάζεται και γίνεται πολλαπλή. Είναι Προανάσταση, αφού, για να γίνει η δική μας τελική ανάσταση, κάποια άλλη, πάλι δική μας πρέπει να προηγηθή. Είναι Αποκατάσταση, αφού αυτή θα μας επαναφέρει στο αρχαίο κάλλος.
Είναι Επανάσταση, αφού κανένας δεν συνέτριψε τυραννία και δικτατορία τόσο ισχυρή και σκληρή, όπως συνέτριψε η Ανάσταση.

Ας την δούμε πρώτα σαν Στάση. Στις Πράξεις των Αποστόλων λέγεται, ότι ο ευνούχος της Κανδάκης, όταν πίστεψε στον Ιησού Χριστό, που του αποκάλυψε ο διάκονος Φίλιππος, «εκέλευσε στήναι το άρμα» (Πράξ. 8,38). Όλους κάποτε μας εσερνε το άρμα του θανάτου. Μας πήγαινε σιδηροδέσμιους στον Άδη. Και σαν ήρθε η Ανάσταση, «εκέλευσε στήναι το άρμα». Stop! Θάνατε, σταμάτα! Και σταμάτησε ο θάνατος το τρέξιμο του. Το λεωφορείο του θανάτου έκανε την τελική του στάση. Μας παραδίδει στο νέο λεωφορείο, που είναι καταλυτικό του κράτους του θανάτου.

Μπαίνουμε στο όχημα της Αναστάσεως, που βαδίζει σταθερά στη λεωφόρο της νέας ζωής και μας οδηγεί στο τέρμα, στο «ατέρμον» τέρμα της βασιλείας των ουρανών, «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν και σκρτώντες υμνούμεν τον αίτιον» (ζ’ ωδή).
Αλλά και με άλλη έννοια είναι Στάση η Ανάσταση. Είναι στάση ζωής, τρόπος ζωής Στεκόμαστε πλέον διαφορετικά μπροστά στη ζωή. Διαφορετικά χαιρόμαστε, διαφορετικά χαμογελάμε, διαφορετικά φιλοσοφούμε. Αν δεν αναστήθηκε ο Χριστός κι αν δεν αναστηθούμε κι εμείς, τότε υλιστικός ο τρόπος της ζωής μας, η στάση μας στάση ζώου, όχι πνευματικού όντος. Ει νεκροί ουκ εγείρονται, φάγωμεν και πίωμεν αύριον γαρ αποθνήσκομεν» (Α’ Κορ. 15,32).

Πολλές φορές στις εξετάσεις της ζωής παίρνουμε κάτω απ’ τη βάση, διότι η στάση μας δεν φανερώνει πίστη και ελπίδα Αναστάσεως.

Κατάσταση
Είναι και Κατάσταση η Ανάσταση, αφού τακτοποιεί την ακαταστασία, που προκάλεσε η αμαρτία. Φανταστείτε νεκροταφείο να βρίσκεται σε ελεεινή ακαταστασία. Οστά ανθρώπων βρώμικα και πεταμένα εδώ κι εκεί . Κάποτε αρμόδιο πρόσωπο βλέπει αυτή την ακαταστασία και επεμβαίνει. Συμμαζεύει τα οστά, τα πλένει, τα τακτοποιεί σε ειδικά κιβώτια, τα τοποθετεί στο οστεοφυλάκιο...

Η Ανάσταση, σαν δυναμική επέμβαση, θα κάνει κάτι απείρως σπουδαιότερο, θα περιμαζέψει τα οστά όλων των ανθρώπων, θα τα ντύσει με δέρμα και με νεύρα, κατά την προφητεία του Ιεζεκιήλ (λζ’ 1-14), θα τα ζωοποιήσει και θα πνευματοποιήσει τους ανθρώπους, με πνεύμα αθάνατο, με στολή άφθαρτη. Μετά την Ανάσταση θα ζούμε τη Νέα Κατάσταση.

Ρωτάνε μερικοί:
—Όλοι θ’ αναστηθούμε;
Ναί. Και ξαναρωτάνε:
—Όλοι θα ζούμε τη νέα κατάσταση, την εν Χριστώ ζωή και βασιλεία;
Όχι. Απ’ την ανάσταση των νεκρών ξεκινούν δύο δρόμοι, που ποτέ δεν θα συναντηθούν. Δύο δρόμοι, που θάναι μονόδρομοι για όσους τους ακολουθούν.

• Ο ένας είναι ο δρόμος της δόξας.

• Ο άλλος ο δρόμος της κατακρίσεως.

Ο ένας για τη βασιλεία των ουρανών. Ο άλλος για την αιώνια κόλαση. Το είπε σαφώς ο Κύριος. Κοινή κατάσταση η ανάσταση, όχι κοινή η κατάσταση των αναστημένων. «Πάντες οι εν τοις μνημείοις ακούσονται της φωνής αυτού. Και εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάν. 5,29). Και σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος: «Πάντες μεν αναστήσονται, ου πάντες δε εις ζωήν, αλλ’ οι μεν εις κόλασιν, οι δε εις ζωήν» (Ε.Π.Ε. 17,172).

Αλλά και με άλλη έννοια είναι Κατάσταση η Ανάσταση. Είναι η μοναδική Κατάσταση. Τα κατεστημένα του κόσμου γκρεμίζονται. Αυτό, που ονομάζουμε κατεστημένο, εξουσία, βασίζεται στην προσωρινότητα και την παροδικότητα. «Τα πάντα ρει και ουδέν μένει» (Ηράκλειτος). Μια μόνο κατάσταση δεν μπορεί να γκρεμιστεί: Η Ανάσταση.

Θέλησαν πολλοί να πολεμήσουν την Ανάσταση, μα δεν τα κατάφεραν. Θέλησαν να εμποδίσουν την Ανάσταση και προτού να γίνει. Γι’ αυτό και τοποθέτησαν στρατιώτες να φρουρούν τον Τάφο. Θέλησαν να ξεπουλήσουν την Ανάσταση, σαν εγινε. Γι’ αυτό και εξαγόρασαν τους μάρτυρες, τους στρατιώτες• τους μετέτρεψαν σε ψευδομάρτυρες. Εις μάτην όμως. Η Ανάσταση επεβλήθη όπως επιβάλλεται ο ήλιος, όσα σύννεφα κι αν συσσωρεύονται.

Η Ανάσταση είναι η φωτεινή Κατάσταση, που γκρέμισε το σκοτεινό κατεστημένο του θανάτου. Ας πολεμήσουν, όσο θέλουν την Ανάσταση, θα την βρούνε μπροστά τους. Όσα λένε κατά της Αναστάσεως, γίνονται επιχειρήματα υπέρ της Αναστάσεως. «Έλαβον στρατιώτας και τα κατά της Αναστάσεως σκευωρούμενα, υπέρ της Αναστάσεως γέγονε» (Χρυσόστομος. Ε.Π.Ε. 30,586).

Παράσταση
Αν ως παύση του θανάτου η Ανάσταση είναι Στάση, αν ως δύναμη είναι Κατάσταση, αν ως γεγονός είναι Υπόσταση, ως θέαμα είναι Παράσταση.
Πόσες παραστάσεις έδωσε η Ανάσταση; Πολλές. Τις αναφέρει στην αρχή το βιβλίο των Πράξεων: «Και παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι’ ημερών τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς και λέγων τα περί της βασιλείας του Θεού» (Πράξ. 1,3). Οι αναστάσιμες παραστάσεις ήσαν γλυκύτατες στα μάτια των Μαθητών. Όταν κάποιο έργο είναι υπέροχο, οι θεατές το απολαμβάνουν επανειλημμένως. Έτσι, και πολύ περισσότερο, επανειλημμένως οι Μαθητές και οι λοιποί πιστοί της πρώτης Εκκλησίας απολάμβαναν το υπερθέαμα, την παράταση της παραστάσεως της Αναστάσεως. Υπήρξαν αυτήκοοι και αυτόπτες μάρτυρες. Και όχι μόνο τον είδαν τον αναστημένο Ιησού, αλλά και συνέφαγαν μαζί Του. «Οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν αυτώ μετά το αναστήναι αυτόν εκ νεκρών» (Πράξ. 10,41). Ο ιερός Χρυσόστομος απαντά στο γιατί συνέφαγε και συνέπιε ο αναστάς Κύριος: «Τίνος ένεκεν αναστάς έπιεν; Ίνα μη νομίσωμεν οι παχύτεροι φαντασίαν είναι την ανάστασιν» (Ε.Π.Ε. 12,196).

Οι παραστάσεις της Αναστάσεως συνεχίζονται. Οι Πράξεις των Αποστόλων περιγράφουν τις παραστάσεις της Αναστάσεως; Στη ζωή και τη δράση των Αποστόλων βλέπουμε να επαναλαμβάνονται οι δυό βασικώτερες παραστάσεις του θεανθρώπου Ιησού: Ο Σταυρός και η Ανάσταση. Τις δύο αυτές παραστάσεις ο ιερός υμνογράφος παρουσιάζει ως εξής: «Έπαθες ως άνθρωπος και εκουσίως υπέμεινας σταυρόν. Ανέστης εκ του τάφου, ως εκ παστάδος προελθών» (από τους αίνους του α’ ήχου).


Παράσταση η Ανάσταση.
Αυτό βλέπουμε και στην Εκκλησία. Σε κάθε θεία Λειτουργία ζούμε την παράσταση, τη θριαμβευτική παράσταση της Αναστάσεως.
Και είμεθα βέβαιοι, ότι θα έλθει η στιγμή, που και για μας η Ανάσταση θα γίνει παράσταση, θ’ αναστηθούμε, για να παρασταθούμε και με το σώμα μας μπροστά στο Θεό. Ο Χριστός αναστήθηκε και παραστάθηκε μπροστά στους ανθρώπους, θέατρο καταπληκτικό, εξαίσιο, υπέρλαμπρο. Εμείς θ’ αναστηθούμε και θα παρασταθούμε στο φοβερό βήμα του Κυρίου, «θέατρον αγγέλοις και ανθρώποις» (Α’ Κορ. 4,9). Για την ανάστασή μας ως παράσταση λέγει ο Παύλος: Ειδότες, ότι ο εγείρας τον Κύριον Ιησούν και ημάς διά Ιησού εγερεί και παραστήσει συν υμίν» (Β’ Κορ. 4, 14). Η παράστασή μας είναι συμπαράσταση της Αναστάσεως του Χριστού.

Συνανάσταση
Η δική Του Ανάσταση είναι και δική μας Συνανάσταση. Έτσι την βλέπουμε οι ορθόδοξοι. Στην ορθόδοξο, τη βυζαντινή εικόνα της Αναστάσεως, ο αναστάς Χριστός δεν παρουσιάζεται μόνος, όπως π.χ. στη δυτικού τύπου εικόνα. Εκεί βλέπουμε το Χριστό μόνο, με μια σημαία πάνω από ένα ανοιγμένο τάφο. Δείγμα και αυτό της τάσεως της Δυτικής Χριστιανωσύνης, που προβάλλει τη μονοκρατορία. Στην Ορθόδοξο Ανατολή ο Χριστός προβάλλει ως κοινωνία. Δεν παρουσιάζεται απλώς ν’ ανίσταται, αλλά να συνανίσταται. Δεν είναι μόνος Του στην εικόνα. Μαζί του ανασταίνει τον Αδάμ και την Εύα, που τους κρατά με τα δυό Του χέρια. Στο πρόσωπο δε των πρωτοπλάστων συνανασταίνεται όλο το ανθρώπινο Γένος. «Συνανέστησας παγγενή τον Αδάμ, αναστάς εκ του τάφου» (στ’ ωδή).

Η Ανάσταση του Χριστού δεν μπορεί να είναι ατομικό γεγονός. Είναι καθολικό. Είναι πανανθρώπινο γεγονός.
Ποιος αναστήθηκε; Ο άνθρωπος Ιησούς ή ο Θεός Ιησούς; Ο Θεός Ιησούς δεν πέθανε ποτέ. Ει γαρ και πέπονθέ σου της σαρκός η χοϊκή ουσία, αλλ’ η Θεότης απαθής διέμεινε» (στ’ ωδή καν. Μ. Σαββ.). Δεν ήταν δυνατόν να πάθει η Θεότητα. Ο άνθρωπος Ιησούς σταυρώθηκε, ενωμένος βέβαια με τη Θεία φύση. Αυτός και αναστήθηκε.

Ο άνθρωπος Ιησούς ποιος είναι; Είναι η ανθρωπίνη φύση, που προσέλαβε απ’ την Παρθένο και έτσι συναποτελείται από όλους τους ανθρώπους. Είναι «της σαρκός το πρόσλημμα». Πέθανε, λοιπόν, ένας, για να ζήσουμε όλοι την αιώνια ζωή. Αναστήθηκε ένας, για ν’ αναστηθούμε μαζί Του όλοι οι άνθρωποι.
Συνανάσταση σημαίνει: Μαζί με το Χριστό ανασταίνεται όλο το ανθρώπινο Γένος, πνευματικά και σωματικά.
Φανταστείτε κάποιον να χτίζει ένα παλάτι για ένα φίλο του. Τελειώνοντας του λέγει:
—Έλα, αν θέλεις, να πάρεις το κλειδί, για να καταστεί τελικά δικό σου το παλάτι.
Ο φίλος προβάλλει κάποιες προφάσεις:
—Νάρθω να πάρω το κλειδί; μα πρέπει να φύγω από δω, που βρίσκομαι, να κάνω τον κόπο να περπατήσω, να εγκαταλείπω την παράγκα μου!
Κι ο δωρητής του επιμένει:
—Μικρό κόπο θα κάνεις, αλλά θα γίνει δικό σου ολόκληρο παλάτι...

Με την Ανάσταση γίνεται δικό μας το παλάτι της αιώνιας ευτυχίας. «Και ανέωξας ημίν παραδείσου τας πύλας». Αυτό σημαίνει συνανάσταση. Δική σου η δόξα, λέγει ο Χριστός. Μα για να πάρεις το κλειδί, η ελευθερία σου πρέπει κάποια κίνηση να κάνει. Είναι η κίνηση της πίστεως .Μερικά βήματα θα κάνεις. Είναι τα βήματα της μετανοίας, που είναι και η πνευματική σου ανάσταση.

Η δική μας συμβολή στη συνανάσταση: ν’ αλλάξουμε ζωή. Να πεθάνουμε ως προς την αμαρτία, για να ζήσουμε την καινή ζωή της αναστάσεως. Όποιος μετανοεί, συνανασταίνεται πνευματικά με τον Αναστημένο Κύριο. «Ει γαρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα» (Ρωμ. 5,5).

Η μετάνοια, η καινή ζωή, οδηγεί τον άνθρωπο στην προσμονή και της σωματικής του αναστάσεως. «Πάντες αναστησόμεθα άφθαρτοι, αλλ’ ου πάντες εις δόξαν» (Χρυσόστομος. Ε.Π.Ε. 16,440).

Προανάστατη – Μετάσταση
Πρόδρομος της Αναστάσεως του Χριστού υπήρξε η ανάσταση του Λαζάρου. Πρόδρομος της δικής μας ενδόξου αναστάσεως είναι η πνευματική μας ανάσταση. Το σώμα του Λαζάρου είχε αρχίσει να «όζη», να μυρίζει άσχημα. Ακούστηκε η προσταγή του Χριστού: «Λάζαρε, δεύρο έξω» (Ιωάν. 11,43). Το βρώμικο πτώμα ανέδωσε άρωμα ζωής.

Να βγούμε απ’ τους τάφους της αμαρτίας, όπου «ως πτώματα οδωδότα» κυριολεκτικά βρωμάμε. Ν’ αλλάξουμε ζωή. Η απεξάρτησή μας απ’ τα αμαρτωλά πάθη αποτελεί την προανάστασή μας. Ο Χριστός γι’ αυτό αναστήθηκε, «ίνα ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6,4).

Τη στιγμή, που ψάλλεται το «Χριστός ανέστη», χτυπάνε πανηγυρικά οι καμπάνες. Τη στιγμή, που κάποιος αμαρτωλός της γης μετανοεί και ανασταίνεται, άγγελοι χτυπάνε πανηγυρικά καμπάνες στον ουρανό και ψάλλουν: Άνθρωπος ανέστη». Έτσι λέγει ο ίδιος ο Κύριος (Λουκ. 15,7).

• Άγγελος ήρθε και μετακίνησε το λίθο «εκ της θύρας του μνημείου», για να καταστεί η ανάσταση θέα όλων, πανανθρώπινη παράσταση. Άγγελοι έρχονται και στον άνθρωπο. Ουράνιες δυνάμεις μετακινούν το λίθο, μεριάζουν τα εμπόδια, απομακρύνουν τις δυσκολίες, για να γίνει η ανάσταση. Βοηθούν άγγελοι στην απεξάρτηση του ανθρώπου, στη μετακίνησή του απ’ τη ζωή της δουλείας, στη ζωή της ελευθερίας. Έτσι νοείται η Ανάσταση και ως Μετάσταση.

Οι άνθρωποι μετατίθενται, μετακινούνται. Μόνο ο Διάβολος παραμένει αμετακίνητος, δίχως ανάσταση. Οι άνθρωποι αλλάζουν θέση, αλλάζουν γνώμη, αλλάζουν τρόπο ζωής. Μετατίθενται απ’ το στρατόπεδο των ασεβών στο στρατόπεδο των ευσεβών.

Επανάσταση
Η Ανάσταση είναι όλα αυτά, που αναφέραμε, Στάση, Κατάσταση, Παράσταση, Συνανάσταση, Προανάσταση, Μετάσταση, διότι κυρίως είναι Επανάσταση.

Η Ανάσταση είναι το πιο δυναμικό γεγονός. Υπάρχουν
καταστάσεις και προβλήματα, που δεν λύνονται με απλό διάλογο, με τις λεγόμενες «συναινετικές διαδικασίες». Απαιτούν δυναμικές λύσεις. Απαιτούν επανάσταση. Κατεστημένο φοβερό ο θάνατος, και εκείνος, που είχε το κράτος, την τρομοκρατία του θανάτου, δηλαδή ο Διάβολος. Μόνο με επανάσταση ήταν δυνατόν να καταλυθεί η τυραννία του θανάτου. Ακριβώς γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός στον κόσμο. Δεν ήρθε να συνάψει κάποια συμφωνία με το κράτος της αμαρτίας. Ήρθε «ίνα καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ εστί τον διάβολον, και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διά παντός του ζην ενοχοι ήσαν δουλείας» (Εβρ. 2,14-15).

Δεν έδειξε ο Χριστός την παραμικρή συμπάθεια προς τον τύραννο των ανθρώπων. Επενέβη δυναμικά. Δυναμικές του ενέργειες:

• Πάτησε το θάνατο με το δικό Του θάνατο.

• Συνέτριψε το άντρο του Άδου και ελευθέρωσε τους εκεί αιχμαλώτους.

• Με την Ανάσταση του έδωσε τη χαριστική βολή κατά του
θανάτου. «Κατήλθες εν τοις κατωτάτοις της γης και συνέτριψας μοχλούς αιωνίους, κατόχους πεπεδημένων, Χριστέ» (στ’ ωδή).

Η Ανάσταση είναι η Επανάσταση της ζωής. Είναι η ειρηνική επανάσταση, που επέφερε τη δική μας Αποκατάσταση.
Δεν υπάρχει πιο ειρηνική, αλλά και πιο επιβλητική επανάσταση απ’ την ανατολή του ήλιου και απ’ το ξεπέταγμα των λουλουδιών.

Αθόρυβη, αλλά δυναμική επανάσταση. Επανάσταση, για να διαλυθεί το σκοτάδι. Επανάσταση για να ξανανθίσει η ζωή.
Επανάσταση αθόρυβη, αλλά δυναμική η Ανάσταση. Επανάσταση, για να ξανανθίσουμε, για να ντυθούμε τη νέα στολή, τη στολή της αφθαρσίας και της αθανασίας. «Δει το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν» (Α’ Κορ. 15,53).

• Ανάσταση= Ζήστε την πιο δυναμική ειρηνική επανάσταση.

• Ανάσταση= Χαρήτε την πιο ωραία διάσταση της ζωής.

• Ανάσταση= Νέοι ορίζοντες ανοίγονται μπροστά μας. «Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου εδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν».



Η Αγία Γραφή δεν περιέχει μύθους
Το περιστατικόν εδημοσιεύθη είς το τεύχος Ιουλίου ...
Περισσότερα >>
H κιβωτός του Νώε
Ο κατακλυσμός συνδέεται στενώτατα με τήν ίστορίαν ...
Περισσότερα >>